λιγο με νοιαζει αν θα γυρισεις.
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης
κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς
....ένα απο εκείνα τα όνειρα που άφησες μισά....ή απλα οσα δεν είσαι εδώ να ακούσεις,δίπλα μου να δείς...
λιγο με νοιαζει αν θα γυρισεις.
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 9:47 μ.μ.
Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.
ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ
Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,
νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.
Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,
νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.
Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,
γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 12:45 π.μ.
ακου λοιπον.
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 12:57 π.μ.
" [off] This is you. Eyes closed, out in the rain. You never thought you'd be doing something like this, you never saw yourself as, I don't know how you'd describe it... Is like one of those people who like looking up at the moon, who spend hours gazing at the waves or the sunset or... I guess you know the kind of people I'm talking about. Maybe you don't. Anyway, you kind of like being like this, fighting the cold, feeling the water seep through your shirt and getting through your skin. And the feel of the ground growing soft beneath your feet. And the smell. And the sound of the rain hitting the leaves. All the things they talked about in the books you haven't read. This is you, who would have guessed it? You. "
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 5:14 μ.μ.
ο παραλλογισμος μας χτυπουσε την πορτα καιρο.
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 12:07 π.μ.
εχω να δω τα ματια σου παραπανω απο μηνα.
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 12:02 π.μ.