happy thoughts drown in ur river

eixa anebei pshla kai tous koitousa.
emoiazan toso hremoi.
san o kosmos na xe stamathsei gia ligo na gyrizei.
analyeis ksana kai ksana to ti sou symbainei.
prospa8eis na breis efiktes lyseis sta anefikta pou 8es na ftaseis.
oneireyesai pio pshla apto kefali sou
kai spas sta braxia tou pio sklhrou.
de dexesai pws bre8hkan dipla sou oloi aytoi.ma kyriws to giati.
psaxneis giati , san ena tsourmo mikra paidia gemata apories.
ma den akous oute mish apanthsh.
8a 8eles h katapsyksh sou na kaiei ligotero
kai na mazeyeis krystalakia se mpoukalia apo ta matia sou.
egines toso ey8raysth pou se spas esy gia na mhn prolaboun alloi kai sou klepsoun thn parastash.
kainourgia xronia erxetai ma oi aformes gia 8etikh skepsh paliwsan.
ksereis akribws ti zhtas ma exeis apodextei poso paralogo einai na zhthseis kati tetoio.
katse sth gwnia sou,
sta oria sou
kai des na feygei.
apragos.
eksallou ola mporeis na ta allakseis.
alla de ksereis kata poso kalytera 8a einai h oxi.
fobasai,na diwkseis ta karfia pou se trypane.
giati ta agaphses ki ayta,pio poly apo sena.
otan gyrnas me8ysmenos spiti ksereis
.pws o ouranos steketai akoma panw apo to kefali sou.
pws de mporei.
kapoia megalh stigmh 8a zhsoume ksana....

mr pick a day and dont leave me smilin

htan ekei pali.

sth gwnia kai me koitouse.

molis xamogelasa hr8e me arpakse apo to laimo kai me koitakse ba8ia sta matia.

de ton blepei kaneis allos para mono egw.


pws tolmhsa,pali.

trefetai apo th xara mou,ma eytyxismenos ginetai monaxa otan koitaw sto apeiro.m'ekeino to blemma ths apogohteyshs.

mia fora 8a tou th skasw.8a ton piasw egw apo to laimo kai 8a ton koitaksw isia sta olomayra tou matia.

kyriws giati 8elw na dw an exei tipota mesa sto skotadi gia diko tou.

then i'll leave him be beside me.
at least i'll know.

he's not empty

what if as if

what if once and for all
u were actin real
like carin for sure
like smilin coz u feel like

like sayin things like u mean them
like no hard feelings

no strings attached

as if every minute that passes by is a new photo in ur album
like bein next to someone who needs u without askin

as if actin had no life.
as if life was u.

tatpap

niw8eis to kryo mesa sou toso ba8ia

san na einai apopse h prwth fora

pou se koitoun sta matia kai sou lene psemata toso peistika

ki esy to ksereis,kai siwpeis.

miseis pou agapas

miseis pou den mporeis na krywseis oti se kanei na niw8eis

tipota de paei as promised.

u feel like an emo kid.apo la8os.

perpatas kai panta skontafteis.

agapas tous ka8reftes giati sou milane xwris na kompiazoun.

oles oi plhges sou zhtoun alati,epimona.

tears taste salty.

sad is u feel u wanna float in a river

escape from ur own flesh

gkremizeis siga siga oti xtizeis me ammo kai spirta


ksexasa na sou pw.

xamenoi


"...eipan pws thn eixes agaphsei se mia krish mayrou pyretou..."

poso misw na sagapw

ηταν παντα περιεργη η επικοινωνια τους

ma pio periergh h siwph tous.

tikiglon xmas fever

gemizeis ta manikia sou me mykses
ki anarwtiesai giati ediwkses osa agaphses
kala taksidia sta megala oneira sou
pou kremontai se gefyres kai talanteyontai me to swsto kai thn ptwsh
wraia ta kataferame ki apopse

...kai to stemma bre8hke stis laspes.

γενεθλια και τουρτες

εχεις καιρο να γραψεις
και σου φαινεται δυσκολο.
προσπαθεις πολλα βραδυα μα ματαια.
τωρα τρεχουν δακρυα
δε σε νοιαζει.
ειναι πολλα μα δεν εχουν λεξεις.
πολλα
που θες να πεις.
να δειξεις.

21 χρονια στον αγιο βασιλη γραμμα δεν ειχες στειλει κι εστειλες φετος.ουτε κι εσυ θυμασαι τι εγραφες μα γεμισες σελιδες.


εσπασες σε κυματα
και κοιμηθηκες αγκαλια με ενα χερι
τωρα φτιαχνεις τουρτες που θα δινες τα παντα να ριξεις.
η να πεσεις εσυ πανω τους.

δε ξερω πως
μα προσεκτικα μοιαζει να διαλεγουμε τους τοιχους που χτυπαμε
σου τελειωσαν τα χρωματα και το ριξες στο γκριζο.

ενα βραδυ σε ειδα να μεθασ
και νομισα πως ηταν για μενα μικρε μου εαυτε.
καταλαβες
χρειαζομαστε
ψεματα


για να ντυσουμε τις καρδιες μας.

αν κατι απ'ολα αυτα ειναι αληθεια.
πες μου γιατι τα ακυρωνω
πες μου γιατι τα χρυσωνω
μεσα μου
σαν βηχας που κανεις τα παντα για να τον κρατησεις.

γι'αυτο περπαταω στη βροχη.
κι ας σταματησες να ρχεσαι μαζι μου.

και θα ονειρευομαι παντα πως ανεβαινω στο καρουζελ,κι ας ξερω πως μεγαλωσα.
και θα με κακομαθαινω οταν κανεις δε κοιτα.
και θα κοιταζω παντα τ'αστερια και θα πιανω συζητησεις.
και θα και θα και θα

μια θαλασσα θα!

κι αλλη μια λαθη.

μα πες μου εσυ που ολα τα ξερεις.
γιατι να μεγαλωσω?γιατι να πρεπει ολοι?
κι ας μη μπορουμε?

εξαναγκαστικα εργα στο δικο μου ουρανο.

μονο κανε μου ενα δωρο.
ν'αγαπησει καποιος αυτο που εγω δε καταφερνω.
να σπασει καποιος τον καθρεφτη που με κοιτα καταματα και με πονα.

και ολα αυτα δε βγαζουν νοημα παρα μονο για μενα
για ενα βραδυ

που τα κερακια απο 21 γινονται 22
και δε μπορω να τους αλλαξω σειρα




πες μου χρονια πολλα,αποψε θλιψη μου γιορταζω.....

rum tum

trexeis

kai de ksereis pou pas

ebales ta kokkina papoutsia sou kai trexeis

na glitwseis

na tous glitwseis
trexeis an fobasai

trexeis gia na mh fobasai

mh fobh8eis

na niwseis

na se niwsoun

kai brexei.stamatas.
kai tote allazeis papoutsia.foras a8lhtika kai forma.
kai perpatas.

8es na gineis mouskema.

na kseply8eis apo ola

8 xiliometra zwhs anagennhmenhs.skeftesai otan ftaneis spiti.

an hkseres eksarxhs,8a erxosoun bolta mazi mou?

8olwmenes eikones,kseka8ara synais8hmata.pagwmena.krywmena sth broxh.

koita twra to para8yro sou agkalia me thn koupa sou kai pes mou.....pws m'aggizeis xwris na eisai edw?

medium sub

κι οσα δεν εφτασες τα φορασ στο λαιμο σου κρεμασταρια.

και ζωγραφιζεις κυκλουσ και γραμμες ακαθοριστες.

και παλι κοιμασαι αλλοκοτες ωρες.

και θες να ουρλιαξεις.

η απλα να τον δεις,να ξερεις πως ειναι εκει.

να καταλαβει τις σιωπες σου.

καποτε ηταν ενα κοριτσι που χαμογελουσε με αμφιβολια.ετσι της ειχαν πει.

κι αυτο συνεχισε να χαμογελα αμφιβολα

και να στριμωχνει τις σκεψεις του σε ολεσ τις σκοτεινες γωνιες του κελιου

που με τοσο κοπο ειχε χτισει

φοβοταν λενε,να ανοιξει το παραθυρο.
γιατι που 8α ειχε να κρυψει τα ονειρα του,μεσα σε τοσο φως

run as if....u run out of time

τρεξε,γελα,περπατα κι αφησε μια πεταλουδα να σε ακουμπησει.....

ενας αγωνας ταχυτητας με ομορφες στιγμες...

πες μου εσυ ποσο καλυτερα μπορεις να ζησεις τις ιδιες στιγμες

i still believe in happy endings....*

danteles plastikes se patwmata gyalina

το να γραψεις κατι πολιτικο ή αντιστασιακοαναρχοαυτονομο αυτες τις μερες ειναι σαν το μαυρο για τους μεταλαδες.με συγχωρειτε δε θα παρω.φυσικα δεν απεχω.απλα τα σημαντικα και η ιεραρχια των πραγματων στο μυαλο μου,δεν εχει τα πολιτικα σε πρωτο πλανο.
τα σημαντικα για μας,μοιαζουν να ειναι τα ιδια οπως καθε μερα.μεχρι που γινεται η μεγαλη αλλαγη,ενα βιαιο ξυπνημα στον καθημερινο σου ληθαργο.τοτε τα βλεπεις ολα λιγο αλλιως.τοτε εκτιμας τα μικρα.που παντα παρατηρουσες κι αγαπουσες.ποσο μαλλον τωρα.
τοσο διαφορετικοι κι ολοι ιδιοι.ο καθενας με τον τροπο του,με το περπατημα του.
αρκετες φορες προσπαθω να μπω στα κεφαλια των αλλων να δω τι σκεφτονται,γιατι και πως.οχι επειδη ειμαι περιεργη μα κυριως επειδη η παρατηρηση των αλλων,κατα καποιο περιεργο λογο,με κανει να σκεφτομαι τα δικα μου καθημερινα αλλιως.
ξεμεινα απο παρομοιωσεις και στιχακια με αστερια.ακομα τα βλεπω,ακομα τα σκεφτομαι,κτλ κτλ.
αλλα ειπαμε.ειναι θεμα προτεραιοτητων.
μα ακομα κι ετσι....ειμαι ευτυχισμενη.και ειναι ομορφα εδω.κι ας πεφτω.για μας ειναι τα δυσκολα:)

changes

οτι ειναι να γραψεις

νομιζω πως ηρθe η ωρα.

τι σημασια εχει

γερασαμε πριν την ωρα μας και αυτο το κακο το καναμε εμεις στον εαυτο μας.

οτι ειναι να γραφτει ας γραφτει.

οτι ειναι να πεις να το πεις.

γιατι αυριο θα χουν αλλαξει.

μυαλα και δεδομενα

kathfores

θα σου πω κατι

κι εσυ αν θες κανε πως δεν ακους.

κοιταω τα αστερια καθε βραδυ με γουρλωμενα ματια.

ψαχνω να βρω τα πυροτεχνηματα που πηγαν.

το χαμογελο στη φωνη σου.

το αυθορμητο στη συμπεριφορα σου.

μεγαλωσαμε?

ποτε προλαβαμε?

και μενα γιατι δε με ενημερωσε κανεις?

εγω παντα θα κανω κουνιες.

παντα θα βλεπω ψαρτοον τα πρωινα.

και παντα θα ψαχνω τις κρυμμενες εικονες στα συννεφα.

κι εσυ αν θες,μη με κοιτας στα ματια.

πως να σε αναγκασω.

αφου κουβαρια γιναμε που ξεφυγαν στο δρομο.

closed

εκλεισα τα παντα.
μαζεψα τη βαλιτσα μου κι εβαλα τα αγαπημενα μου παπουτσια.
εκλεισα την πορτα πισω.
καινουργιες αρχες.αραχνιασμενη τελη.
κι αυτοι που με ψαχνουν θα με βρουν.
οπως με βρισκουν παντα.
σε μια ματια.
σε μια αγκαλια.
σε μια απουσια.
ετσι αρχιζουν οι κρυες εποχες.
τα ποδια μου κρυωνουν.
καποιος με σκεπασε σαν αποκοιμηθηκα.
επισης σημερα με ξυπνησαν οι αχτιδες του ηλιου.
γνωριμα προσωπα...να δουμε που μπορουμε να φτασουμε,μαζι?
παλιο συναιςθημα ξεχασμενο.
ποτε θα κανεις μια φορα κατι για σενα?ουρλιαζε χτες.
ολα στην ωρα τους.....για την ωρα κατακλιζομαι απο το φθινοπορο που ερχεται βιαστικο.
και δε μου λες.....ποιος ανεμος θα ξεμπερδεψει τα δικα μου δεσμα?
πως θα μπλεχτουν τα κουβαρια απο πολυχρωμα χαμογελα?
8α δεις τι σου χω για μετα....

all i want is an endless summer

ξυπνας.
σε ξυπναει η ζεστη.
ανοιγεις τα ματια και ψαχνεις να βρεις τη ματια του.
που εισαι?
λειπεις και τελειωνει το καλοκαιρι.
το καλοκαιρι μου!
δε θελω,μα δε ρωταει κι αυτο.


καλοκαιρια σαν κι αυτο δε ξερω ποτε θα ξαναρθουν.μικρος θησαυρος απο κοχυλια και χαμογελα.
να μιλαω στις πατεριτσες μου.
να φτιαχνω βραχιολακια οπως οταν ημουν μικρη.
να τσαντιζομαι και να λυνεται στα γελια.
να λεω παραμυθια στην εφη στο παγκακι κατω απο τα δεντρα.
να σκαω στα κυματα με το γιωργο.
να μου τη σπανε οι γιαγιαδες στο τρενο.
το παιδι του οδηγου να παιζει με την κορνα.
να τρωμε φρουτα το μεσημερι και να λιωνουμε.
να μας λεει ιστοριες η γιαγια κι εγω να κρυβω δακρυα.
να πινουμε τσιπουρα με τη μαρια στην παραλια του χωριου,κι ας ειμαστε στο βουνο.
να τρωμε σουβλακια στο γρασιδι.
να προσπαθω να συζητησω για το φεγγαρι με τη βουλγαρα γκομενα του θειου.
να κοιμομαστε με βροχη αστεριων για ταβανι.
να κανω κανο με τη σοφια.
να μας τελειωνουν οι ευχες και τα αστερια να πεφτουν ακομα κι οταν κοιμομαστε.
να μου κραταει το χερι κρυφα για να κοιμηθω.
να γελαμε το τελευταιο βραδυ με το γιαννη και να σκαρωνουμε σχεδια.
να με ζωγραφιζει στο πλοιο και να με ζηλευει ενα πιτσιρικι.
να κραταω τσιλιες για να καπνισει ο παναγιωτης.
να κανω βουτια απο το νησακι και να σκαω σαν βατραχος.
να τους βλεπω να παιζουν βολλευ και εγω να γραφω στο μπλοκακι μου καλοκαιρινες μπουρδες.
να μας σερβιρει ο βεγγος το μαμ μας.
να ψηνουμε ψαρια με το μιχαλη και την ειρηνη.
να μιλαω για ταινιες με τη μικρη μαρια.
να ακουμε σκυλαδικα με τη φανη στο μπιτσομπαρο το καμμενο.
να διαβαζω βιβλια για ψυχωτικες οικογενειες.
να παιζω με το λαχανι τρελομπαλο που ακομα ειναι αβαφτιστο.

δε θυμαμαι μονο αυτα.μα δε μπορω να τα μοιραστω ολα.ολες σου τις καραμελες τις δινεις οταν δεν εχεις δοκιμασει ουτε μια.

κι ακομα δε τελειωσε.τιποτα δε τελειωσε.οσο υπαρχει ζεστη.ειτε απο τον ηλιο.ειτε απο τις αγκαλιες και τις στιγμες.

marshmellows

kids dont ever grow up in some cases.
i hate telephones when they dont answer.
i hate dots when they cant make me happy.
i hate wantin to give a hug when noones quite close.
i hate my toys coz they dont make me happy enough.
i hate haters.

i wanna fly.

can u draw me two wings?

i just wanna reach little prince and then dive in the universe.

am i a thought in someone's mind-i dont mind bein a thought.

τα ρτ

μην κολυμπας σε σκοτεινα νερα,μου χαν πει.

μικρη ή μεγαλη?
τι σημασια εχει?
και ποιος οριζει ποσο τρανος ειναι καποιος-ή ποσο πρεπει να ειναι.να φαινεται.
ειναι σαν το υψος.αλλαζουμε σχετικα.συνεχως.δε το οριζουμε εμεις.

σ'αγαπαω κι ασ μη σε ξερω.
μου λειπεις κι ας μη ξερω γιατι.

σκοτεινιαζει


ολα ηρεμουν ή ξεσπουν.

να βουτηξω?βουταω κι ας εχει σκοτεινα νερα.

δυο επιλογες παντα.
δυο μονοπατια.
σε ποιο να περπατησεις?

δυο ποδια εχω.θα περπατησω,θα συνεχισω κι οποιος θελει ακολουθει.

μου λειπει ο χαρτης.
τις διαδρομες δε ξερω.

μπαλονια περιπλανωμενα σε μπλε ουρανο.
αυτο ειμαστε.

ταρτ-

ξυλα που χορευουν

σε παραλια απομακρυσμενη

περπατησιες αποτομες-ανεμελες

σε αμμο μοναχικη

ζωες μπερδευονται

σαν βοτσαλα που τα ταξιδευει το κυμα


θελει χρονο.υπομονη.

ειναι σαν να εισαι μικρος.θες με το που πιασεις το καλαμι να πιασεις και το μεγαλυτερο ψαρι.

η θαλασσα σε πνιγει και σε ηρεμει.
ποσο αληθεια βγαζει αυτο το συναισθημα.το διπλο και αντικρουομενο.

εχεις μια απωλεια.

θλιβερη οπως καθε αλλη,μα αχνη.

αλλες φορες σε τυλιγει σαν ομιχλη

κι αλλες την βλεπεις στην ακρη του δρομου. σε κοιτα.

σου κλεινει το ματι.

tart

βαρκες παρατημενες
αγκυροβολημενες


ονειρα που περιμενουν επιβατες

κι εκει που περπατας και χανεσαι στη διαδρομη

σκονταφτεις σε ξυλα και βοτσαλα.

και τα ρωτας να σου πουν παραμυθια.

ιστοριες που εζησαν.
που καποτε ηταν κι αυτα μερος ενος παζλ.
αναμνησεις καποιου.

φοβαμαι οσα δεν ακουγονται.
οσα δε λεγονται στη μουρη μας μπροστα

waitin as if

περιμενεις πως και πως να πεσεις στα βαθια.
ονειρευεσαι να χαμογελας συνεχεια.
να βουτας σε πρασινα νερα-να εισπνεεις ηρεμια σε καθε αναδυση απο αυτα.
κι ο ηλιος να σε τυφλωνει.
να θες να φωναξεις και καμια σιωπη να μη σε κραταει.
να αγαπησεις και να αναγνωριζεις τον εαυτο σου σε καθε στιγμη.
κι οταν αυτο συμβαινει
εσυ λειπεις.
χαθηκες καπου.
μαζι με καποιες βαλιτσες
σε καποιο απο τα ταξιδια σου.
ολα ακαθοριστα,θολα,σαν να ξυπνησες σε μια διαδρομη

κι εχει ομιχλη και αγνωστο οδηγο.

"χαμενοι μοιαζουμε κι οι 2 στο γυρο του θανατου στη παγωνια του οριστικου στον τρομο του αορατου...μα οριστικα θα χεις χαθει μοναχα αν το διαλεξεις οπως οριζει ο θανατος τα λγια και τις λεξεις..."

ship on the way-slip on the way

minuses and pluses.
sometimes we just count them to see the minuses rise up.
people like me like difficulties.
simple way of life and not high life-budgety situations.
we're still kids you know.
wish you were here,to talk about all this shit my mind's overload with.But i know you're not comin.so hey i just write them in advance.
for you to see(once upon a time in a nearby castle)
for me to express myslef.
lookin at him as he's asleep,i feel so nice.so me.secure for once.
i wanna hug him and tell him not to leave me alone.
to travel with me all the time.as if that is possible.
but still.
in hopes we trust.
rumblings

and then again what is this all about

στον πλανητη μου κανουμε υπομονη εχω πει.κι ομως τωρα εχω γινει ανυπομονη μελισσα και τρεχω.

μα καπου με εχασα κι εγινα οτι σιχαινομαι.πρεπει να ναι ιος καθε που πλησιαζει ο σεπτεμβρης και γινομαι σπαστικια-γκρινιαρα-παιδι ζητιανακι σε χαδια και καμωματα.

μεγαλωνουν οι νεραιδες ποτε?

που πηγαν οι φετες με μερεντα που εφτιαχνε η γιαγια μου καθε απογευμα?

γιατι με ξυπνανε παλι κουδουνια και τηλεφωνα?

ποτε θα γραψω κατι με συνοχη και νοημα?συμβατικο?και τοτε θα μπορεσω να γινω καλα παλι?

εχασα τα κοχυλια που κρεμασα στο λαιμο τη στιγμη που ενιωσα τη λιγοτερη μοναξια.

"εγω σ'ευχαριστω που κολυμπαω στο βυθο σου"

αστερια τυλιγμενα σε λαδοκολλα

παρεα με ενα κουνουπι που μου χει γινει κολληταρι ξαφνικα,κι ενα ζουζουνι που ειπε να μου κανει επισκεψη απο το ανοιχτο παραθυρο...καθομαι και ξυνομαι λες και το αλατι απο τη θαλασσα δεν ξεπλυθηκε ακομα απο πανω μου.
νιωθω μαυρισμενη αλλα δεν ειμαι.λιγο διαφορετικος ανθρωπος σιγουρα.
τρελη θα με περασεις,διαφορετικος ανθρωπος μετα απο λιγη ηλιοθεραπεια?
και γιατι οχι?αλλαζουμε συνεχως.
σχημα-μορφη κι υποσταση.
σαν ζελεδακια-οχι απο αυτα που τρωμε-κριμα και θα ηταν ωραια.
γευστικο πανηγυρι.

βζουμ βζουμ το κουνουπι και το κακομοιρο ζουζουνι χτυπαει σε τοιχους να βρει εξοδο κινδυνου...

ολοι λειπουν.αλλοι γυρνανε και ξαναφευγουν.
ενα καλοκαιρι θα μπορουσα να χορτασω και παλι δε καταλαβα πως τελειωσε.
ζηταω αστερια να τα βαλω σε βραχιολια η να τα κρεμασω στο λαιμο.ειμαι κοντη δε τα φτανω.
και εικονες.πολλες εικονες.να ταξιδεψω εκει που εισαι και δε μου κρατας το χερι.
εκει που σπαταλας χαμογελα σε αγνωστους,εκει που τραγουδας ενα τραγουδι που δε ξερεις που ακουσες μα σου εχει κολλησει.
ενα μηνα παραταση στο καλοκαιρι μας δωσε μου.για να προλαβω να ραψω στολη αστροναυτη ή εστω αστροκαθαριστριας.
να μπορω να φευγω.
να προλαβω να φευγω*


πεινας?εγω πειναω.
ειμαι στο συννεφο κι ακομα να φανεις.ευτυχως μου αφησες το μπουφαν σου να με ζεσταινει.
και μια μικρη περηφανια για το ποιος εισαι.μα αυτο ειναι μυστικο και το βαζω πισω στη τσαντα μου να το χω μονο εγω.
πειναω.θελω αστερια τυλιγμενα σε λαδοκολλα

,.,.

ειδα πολλα αστερια να πεφτουν αποψε.
'η μηπως ηταν χτες?

σιγα τη διαφορα

γκουντναιτ μουν

δαντελες ξεχασμενες σε ροζ τοιχους

απο τοτε που γυρισες σπανε γυαλια οταν σκεφτομαι

ταξιδι χωρις ορους ειχαμε συμφωνησει σιωπηλα

και ξαφνικα ξυπναει μεσα μου οτι γουσταρω να κοιμαται

και φωναζει

στα ονειρα μου που σε βλεπω, που αισθανομαι τις μυρωδιες που κρατησες δικες σου να μου κοβουν την ανασα στο κυνηγητο

παραξενιες?
ποιος ξερει να σου πει με σιγουρια?
κανεις.

ευχες κανεις και ονειρα που σιγα σιγα κρυβεις.
κι απο μενα.
σιωπηλα περπατας και μπλεκεσαι σε νοτες που δεν ειχα ξανακουσει.
εικονες που δεν αποτυπωθηκαν πουθενα.ειναι ολα οσα ζησαμε και ζουμε.ολα τα βλεμματα και τα στραβοπατηματα που περιεχονται σε ενα βιβλιο.
μια ιστορια που αλλαζει μορφες με καθε αστερι που πεφτει.

καληνυχτα,το φεγγαρι μικραινει μικρε ταξιδευτη

μη με ξεχνας,εχει κρυο

κι ας μη τελειωσε ακομα το καλοκαιρι

the movie i'll never recomend

wishin on a star...
wish i wasnt able to cry..
wish you were happy..
wish just one second of an entire life was true.
not fake.
with vivid colours.
with no secrets behind it,no hidden messages-thoughts,sentiments.
we die a little every day,every minute that passes....even when we are on the bus,even when we kiss the one we love,even when we laugh our heart out.everythin is just so fluid,liquid,not enough for anyone.
other people dream new things,better moments,great success,they dream.
other people just wait,wait for the perfect moment,for the love unexpected,for the big chance to just knock their door.
i cry,we all do.
some with tears,others with silence.combination is possibly bad,but still it heals.in a way.
its like acid in wounds.make the wound disappear.sometimes will take the foot as well but that's just a small amount of a payment you owe.and you just dont know.they never tell.
wish just one moment was real.as in with flesh and blood and a heart beatin.for real.will you forget me?of course you will.you'll forget one day the hug you gave me the first night when you were lookin me in the eyes and i saw inside them us together.just a sparkle.a reflection of a dream.you'll forget the things you'll say tomorrow when somethin phenomenically better will appear at your window.reflections and illusions my friend.i see you in me.i see me in you.i can't stand thoughts screamin.it's just too much.
but forgive me,i'll forget all that when i'll open my eyes and you'll be next to me smilin.

μφ μφ κι αλλα τετοια γνωριμα

μερες αργιας.

απολυτη ησυχια.μεσα και εξω.

ζεστη.κανεις δε κουνιεται με ευκολια.

ακομα και τα πιτσιρικια στις αυλες βγαινουν μολισ σουρουπωσει που εχει λιγοτερη ζεστη.

να μπορουσα να γινω μικρη.να παρω κι εγω το πλαστικο ποδηλατο με την κοκκινη σελα και να μη με νοιαζει αν θα μπορεσω να φτασω τουσ πιο μεγαλους....ή που θα παω εν τελει....

ανακατεμενα μαλλια και καρδιες χωρις ηρωες προκατ.ακομη.

ειναι στιγμες που ολοι μοιαζουν τοσο κοντα σου κι ας ειναι χιλιομετρα μακρυα.
και κοιτα ποσο δικαιο μοιαζει οταν αυτοι που ειναι διπλα σου και σ'ακουμπουν ειναι χιλιομετρα μακρυα.σας χωριζουν αποστασεις μονιμες.σαν τα καγκελα στα παραθυρα των φυλακων.αραγε οταν εισαι απο μεσα...τι νοσταλγεις πιο πολυ?να βγεις εξω ή να δεις εικονες σαν ξυπνησεις χωρις καγκελα,χωρις εμποδια?

αθωοτητα και ελευθερια.ηρεμια και αγκαλια.επικοινωνια.close contact που λενε κι οι φιλοι μου οι αγγλοι.αυτο.ποσο υποτιμημενα.πεφτουν αυτα τα χαρτια στο χρηματιστηριο της καθημερινοτητας.

να μην ξυπνησω-να θυμηθω να μην ξυπνησω.ειναι τοσο ομορφα εδω

τετιξ ο ηλιοκαμιξ

κατι νυχτες σαν κι αυτη...μου θυμιζουν κατι καλοκαιρια στο εξοχικο της νονας.με χιλιαδες κοχυλια που τωρα τους μιλω οποτε κανω μπανιο στο μπανιο μου.ξαπλωνουν βαριεστημενα στα μπλε πλακακια και ριχνουν ψωνιστικες ματιες στον καθρεφτη.τοτε τα πηγαινα βολτα απο την παραλια στο σπιτι.χαιρεταγαμε κοσμο και φοβιζαμε τις γατες.κλεβαμε συκα και μεχρι να φτασουμε σπιτι ειχαμε κοκκινους ωμους.ενταξει οχι τα κοχυλια.εγω.μα οταν εισαι μικρος ολοι φιλοι σου,ολοι παρεα μοιαζουν.τα καμαρωνα και τα επλενα απο τα αλατια.σαν παιδια μου.μα δεν ειναι τα κοχυλια που μου θυμιζουν το εξοχικο της νονας.μα το μαγιω στο κρεβατι.πως να κοιμηθεις αλλιως με τετοια ζεστη?τρωγαμε φρουτα και ψαρια οσα αντεχαμε και πεφταμε σα ζαλισμενα κουνουπια στο κρεβατι.με σιωπηλη συμφωνια να μην ακουμπαει κανεις κανεναν και για κανεναν λογο.ορος που δεν εσπασε ποτε.ακομα κι αν ροχαλιζε καποιος ηταν συνετο να του ριξεις παντοφλα στη μουρη.οι κανονες ειναι για να κρατιουνται σε τετοιες περιπτωσεις!ωραιο σπιτι.μικρο σαν εξοχικο με πιο πολλα κρεβατια παρα καρεκλες και αιωρες κρυμμενες στις ελιες.φιλοι γνωστοι και ασχετοι ηταν παντα ευπροσδεκτοι.πρεπει να μη ντρεπεσαι οταν εχει ζεστη.να κυκλοφορεις με το μαγιω και να μπουγελωνεις οποιον πιστευεις πως το χρειαζεται.εξαλλου κι οι διακοπες στιγμες δεν ειναι?πολλες φωτογραφιες που δεν εβγαλες ποτε.γιατι το να σταματας-κλικ-και μετα να ξαναγελας δεν γινεται.και τα τζιτζικια να γκρινιαζουν μεχρι που σκαγανε απο τον ηλιο.οποιος ειναι φλυαρος αυτα παθαινει.ζεσταινομαι.

αμορ

τραγουδια τραγουδια τραγουδια.

μουσικες περιεργες.


θελω να φωναξω να με καταλαβεις.

και δε φωναζω.δηλαδη προσπαθω.

προσπαθουμε οσο θελουμε η οσο αντεχουν οι καταστασεις?

ασε με να σου πω

οχι τωρα δε μπορω

μα...

δεν εχει μα....

αυτα εχεις και μ'αυτα να χαιρεσαι.

λειψες απαντησεις στη γεματη σου καρδια.

κι αλλα τραγουδια.

περνανε απαρατηρητα σαν τα τρενα στα ματια σου που παλι ταξιδευεις μονος.

ακροβατες?
ναι ακροβατες.
σε τεντωμενο σκοινι?μπα.
αυτα ειναι γι'αυτους που ξερουν να ισσοροπουν.


τι μαλακιες γραφω παλι

σλιπ ιν μαι αρμς

ειναι τοσο ομορφος οταν κοιμαται ο ερωτας που χαμογελα σκανε στους τοιχους

.

απωλειες.ερχονται μεσα στη νυχτα και σε χτυπανε.θελεις τοσα να πεις μα δε ξερεις που.ισως...ισως ειναι ολα κακα ονειρα και φυγουν.

pu ekaw

wake me up when u'll not postpone love for tomorrow

wake me up when u'll dream for todays

wake me up and take me to the sea,when everyone's sleepin

wake me up when robots will not share only wires

low life

she looked like a puppy with these big brown eyes starrin at me.

-dude,really i gotta go...
-no please stay....hug me...talk to me...dont leave...
-i have to...
-GREAT!FINE THEN!GO!LEAVE ME ALONE!AND DON't COME BACK!

as if she was screamin: "love me,love me,love me,don't leave me alone"

μα αυτη την πλευρα της την εβλεπαν λιγοι.και λιγοτεροι την επαιρναν σοβαρα.
το ειχε αποδεχτει.
μοναχοι τριγυριζουμε στα μονοπατια μας.

καθισμενη στον καναπε με το μπλε καλλυμα παρατηρουσε τα κοκκινα κακοβαμμενα νυχια των ποδιων της.

she picked the phone and dialed...

-hi..
-hey
-am i interruptin?
-no,it's fine i was just doin some stuff here...
-oh...erm...r u ok?
-oh yes am fine...
-erm...ok...bye....

she was screamin...silently.

μεγαλωνει....αρχισε να μην κρυβει οσα νιωθει νομιζε.μα οταν το κυνηγητο σταματησει,κανεις δε σε κοιταει οπως πριν..."τα ποδια μου ειναι χοντρα",σκεφτηκε...."ισως...ισως εγω καταλαβα λαθος....ναι αυτο θα ειναι....θα μπερδεψα το παραμυθι παλι..."...

...κι ετσι αποκοιμηθηκε...φοβισμενη μην ερθουν κι αλλα παρομοια συναισθηματα.
...μη δε μπορει πια να καταφερει να τους πεισει πως ειναι δυνατη.
...πως μπορει και μονη.

ρε

ειναι σκληρο.

να θες να πεταξεις και να κλαψεις μαζι.

να πνιγεσαι απο χαμογελα και να φοβασαι.

πουτανα ανασφαλεια,πως μας κρεμας ετσι

ντο

ολα παγωνουν σιγα σιγα αναμεσα μας.

δε μπορω να σου εξηγησω γιατι δε μιλαμε.

ετσι γινεται με μας.

δεν ειναι η πρωτη φορα.

παντα ετσι ημασταν νομιζω.
με εντασεις.

ειναι αυτες οι λεπτες γραμμες ισορροπιας που καμια μας δεν μπορει να ακροβατησει και να τα καταφερει μεχρι την απεναντι ακρη με επιτυχια.

ειναι σκληρη και παντα ετσι τη θυμαμαι.

δε θυμαμαι μια φορα να ηταν αλλιως.

με εντονο βλεμμα που αλλες φορες σε μαλωνει και αλλες σου δινει οση δυναμη εχασες καπου στο δρομο.

μαυρα προβατα σε λιβαδια με χιονι.

αν τη γνωρισεις θα δεις πως λαμπει.

μα οι συγκρουσεις μας δε θα αλλαξουν ποτε.

κι ας μη μιλαμε.πια

σι

ακουνητη με τη πλατη στον τοιχο και τη ματια στο παραθυρο.

φυσαει ενας αερας που θες να σε παρει μαζι του.

κρυωνεις μα δε ντυνεσαι.

ψαχνεις να νιωσεις λιγο πιο ζωντανη.

φοβαμαι πως εχεις αφησει τουσ τοιχους να γκρεμιστουν μονοι τους.

κι οσο κι αν προσπαθεις,θα φανει.

θα καταλαβουν πως κυκλοφορεις γυμνη καποια στιγμη.

τι να σου κανουν δυο κουρελια αποτομων λεξεων?

πως να σε ντυσει η σιωπη που κουβαλας.

φθινοπωρο μοιαζεις κι ας εισαι καλοκαιρι.

ποσο μας απατουν τα ματια μας σαν ειναι θολωμενα απο προσδοκια.

----

σκοτωσες το θελω σου σε μια ματια στο απειρο.

γιατι τα πνιγεις δεν καταλαβα ποτε.

αναρωτιεμαι ποσο αλλιωτικα να ηταν ολα,αν εκανες και ελεγες οσα θες.

ταξιδευεις,σε λεξεις.

ονειρευεσαι,μεσα απο δυο ματια.

σκονταφτεις,κρυβοντας οσα σκεφτεσαι τωρα.

να ερθω να σου πω πως θελω να κρυφτω διπλα σου,να μη με βρει κανεις,να μην πονω,να μη θυμαμαι,να μη ζηταω πια κατι παραπανω.να ασχοληθεις μονο μαζι μου.να με κοιτας,να μη φοβαμαι μη σε ενοχλω.
ποσο εγωιστες ειμαστε αληθεια.ειδικα στα περιεργα μας.

σταρ σινγκινγκ ιν μι

να κλεισεις τα ματια και να πας που?
καινουργια ονειρα γεμιζουν το ταβανι σου.
εισαι διπλα μου και βρισκω λογους στο χαζο μου χαμογελο.
σκαλωσε το μανικι μου στο πομολο της πορτας.
αλλιως θα τρεχα κι ασ σκονταφτα.
γιατι το ξερω.
αυτο θα γινει.
μα τις μελανιες και τις γρατζουνιες τισ χαιρομαι.
γιατι ειναι κατι δικο μου.
κατι που οταν λειπεις ειναι εδω.
μη με κοιταξεις οταν μου πεις αντιο.
ηδη με στοιχειωνουν δυο ματια.
καλυτερα να βουτηξω απο γεφυρα σε αγνωστα νερα.
χαμογελα για νανουρισμα.
τυχερη ειμαι το ξερω.

οταν

οταν ειμασταν μικροι,καναμε κοντρεσ με τα ποδηλατα,μολισ πηγαινε 5 η ωρα και μας αφηνε η γιαγια να φυγουμε.
"οχι μεσα στο μεσημερι θα σας βαρεσει ο ηλιος"

οταν ειμασταν μικροι,ζωγραφιζες με ενα ξυλακι στην αμμο ,οσα φτιαχνεις τωρα σε χαρτι.
κι εγω κοιτουσα τους καινουργιουσ κοσμους που κρυβονταν πισω απο αυτα.

οταν ειμασταν μικροι πιναμε λεμοναδα στο παγκακι της πλατειας.

οταν ειμασταν μικροι μου κρατουσες το χερι μα δε με κοιταζες στα ματια.

οταν ειμασταν μικροι καναμε τραμπαλα στις σκεπες πολυκατοικιων.

οταν ειμασταν μικροι παιζαμε μπουγελο στις βρυσες του σχολειου.

οταν ειμασταν μικροι....δε σε ηξερα μα ησουν εκει.

*ονειρευτηκα σημερα πως κυλιομασταν στο γρασιδι.μα θα ηταν οταν ειμασταν μικροι*

κξηφδσφγηξ

γεννηθηκες τη μεγαλυτερη νυχτα του χρονου.
κι απο τοτε αναζητας τισ νυχτες.
εκει μεσα ζεις κι αναπνεεις.
οταν ολοι κοιμουνται.
οταν σπανε τα δεσμα σου στη σιωπη τους
πειρατης αλητης σκυλος με ονειρα ψηλοτερα απο το φραχτη...

δε τα φτανεις ποτε,μονο τη νυχτα.
μονο οταν ολοι κοιμουνται

λουνα παρκ

η κατασταση σας αυτη τη στιγμη εχει οριστει σε απασχολημενος.ο συνομιλητης σας-σκεφτεται ή σας αγνοει.γιατι?γιατι μπορει!

θα θελα λοιπον,σημερα,να ζουσα σε ενα λουνα παρκ.
σε αυτα με τα πολλα φωτα νεον και την υπερχαρουμενη μουσικη απο τα μεγαφωνα.που εχουν τοσα πολλα παιχνιδια να διαλεξεις που νομιζεις πως περνωντας την εισοδο μεταφερθηκες στον πλανητη χαπι-αγαπη-χαμογελο.

εκει θα θελα να ζησω.
να τρεχω και να περνω ζωη απο τα χαμογελα των παιδιων.απο το ακουσμα τους.
και το βραδυ.οταν τα φωτα εσβηναν,οταν η μουσικη εκλεινε....
ο αερας θα μυριζε ακομα ποπ κορν και μαλλι της γριας κι ολοι θα γυρνουσαν σπιτια τους.
τα παιδια μετα απο ενα απογευμα στο λουνα παρκ κοιμουνται και χωρις παραμυθι...

εγω θα εμενα εκει...και θα ανεβαινα σε μια μεγαλη ροδα,και θα σε περιμενα.
οποτε μπορουσες θα ερχοσουν,με δυο μπυρεσ στην τσεπη-μια για μενα -μια για σενα-γιατι ετσι ειναι οι φιλοι, δικαιοι.

κι εκει πανω θα ξεγελαγα για ακομα ενα βραδυ τον εαυτο μου.
πως μπορω να φτασω στα αστερια..
μα αληθινα φτανουμε στ'αστερια.οταν αυτοι που καθονται διπλα μας,δε θελουν εξηγησεις,απλα μας συντροφευουν.

αυτους και αγαπαμε τελικα.ειτε κρατησει μια στιγμη ειτε για παντα.

θα περιμενω στη ροδα...καθε βραδυ...κι αν οχι εκει-σ'ενα παγκακι.
να αγγιξουμε τα συννεφα.-ακομα κι αυτα που βαζουμε στουσ δικουσ μας ουρανους...

-"μυριζεις σαν εμενα οταν ημουν μικροσ ανθρωπακος..ονειρα,ανυπομονησια και αμφιβολια"
πωσ να ζωγραφισω τωρα λεξεισ στο ταβανι?
θελω να ζησω στο λουνα παρκ,αυτο το βραδυ...

ραδιο ινσειν

γαλλικες μυτες,προσεγμενες λεξεις κι οχι απροσεχτες κινησεις.
γαλλικα,πιανο,μπαλετο και βλεμμα στο δαπεδο.
"γεια σας,με λενε ευλαμπια και θα ηθελα να αφιερωσω το επομενο τραγουδι στη φιλη μου σοφια που μ'αγαπαει πολυ,στη μαμα μου την καλη,στο μπαμπα μου και στη γατα του γειτονα που με κανει να ονειρευομαι οτι μπορει κι εγω μια μερα να βγω βολτα μονη μου"

ΜΠΛΙΑΧ.

τι εχειςπαθει?γιατι φανταζεσαι υπαρκτα ατομα σε ηλιθιες καταστασεις?ποτε ηξερα για να ξερω τωρα.
ευαισθησιες κι αναισθησιες.
μικρες οι διαφορες μοιαζουν.δυο γραμματα μοναχα.
ενα αλανι με μια καρδια στην κωλοτσεπη.
ενα κοριτσι οχι των δρομων, μα των συνεχων διαδρομων.
να μην συγκρινεται.αυτο ηθελε.
οχι να ειναι κατι σπουδαιο.της αρκουσε,κατι ξεχωριστο.
και τωρα την εβαλες να κολυμπησει στισ θαλασσες του ιδιου.
στις θαλασσες του περιπου ιδιου.
σιγα τη διαφορα.
εντονα βλεμματα στα παραθυρα.να κοιτας τον εαυτο σου και να του λες ηρεμησε,ειναι μονο μια στιγμη.κι αλλες παλι τα ματια σου να κοιτουν απεναντι κι εσυ να εισαι μιλια μακρυα.
κι εσυ ?
-εγω απλα ξερω τι θελω
κι εσυ....
τελικα ο μονοσ μαγκας παιζει να μαι εγω,που ολο αλλαζω πλανα-αεροπλανα και πλανητες μελλοντικης εξορμησης...

πες μου ποτε θα με θελησεις διπλα σου
για τις νοτες τισ παραξενες στα βραδυα σου
που δε θα σου χαλαω την αισθητικη
που δε θα σε πειραζουν οι ασχημες μου λεξεις
που θα δεις πως κι εγω,κι ας εχω λασπη στα παπουτσια μου,θελω να με δεχτεις-σαν αυτο που ειμαι.

μα ποιος αντεχει πολυ χωρις μασκες....

woo

σιωπηλος μα οχι ηρεμος.

εχεις επιλογες και τις διαχειριζεσαι καλα.

δε σου πανε οι μασκες,και τα ματια σου δεν ειναι προνομιο πολλων να τα κοιτουν.

δε διαλεξες να ρθεις,σκεφτεσαι καποιες φορες.
κι αλλες παλι,σκοτωνεις μονος αυτα που κανουν το ειναι σου να αλλαζει τροχια.

ταξιδι μεγαλο ακολουθει,κι οσοι ειναι διπλα μας-δεν ξερουμε για ποσο θα κατσουν.
μα αν το μυαλο σου γυρνα στα μερη που γαληνευει,αρκει.
φτανει για τα ματια σου να χαμογελουν.
οι ευχες ακουγονται ψευτικες πια,και κριμα να κερνας χαλασμενα γλυκα,δε νομιζεις?
αρα μονο ενα.
προσπαθησε.λιγο παραπανω.
τολμα λιγο πιο πολυ.
γιατι οι ανηφορες κι οι κατηφορες για μας φτιαχτηκαν.
smile and the world will smile back

sokolata me xrysoskonh

ξυπνας

και εχεις ενα τελειο χαμογελο.
απολυτα συμμετρικο κι αληθινο.

ειδες τα πιο ομορφα ονειρα σημερα.ετσι πιστευεις δηλαδη.



love stories-bikes-photographs-water-night-buildings-passions-people u love-people u will love

ειναι σαν μικρου μηκους ταινιες

μακαρι να μπορουσαμε να κλεισουμε σε μεταγιον τα πιοομορφα ονειρα μας.
οσο περναει η ωρα ξεθωριαζουν.μα το χαμογελο μενει.και γυρνας πλευρο και κλεινεις τα ματια επιμονα.
κι αν εισαι τυχερος συνεχιζει για λιγο ακομα!!!

-σημερα ειδα τα πιο ομορφα ονειρα.ξυπνησα με αιςθημα ευτυχιας
-επιτελους!τοσο καιρο ολο εφιαλτες εβλεπες
-ειχα αγκαλια το μαξιλαρι μου,λες κι ηταν εκεινος στη θεση του.

ckkc

den yparxoun dikaiologies isxyres gia ta katebasmena proswpa.
krybomaste ayto einai mono.
to ayrio ginetai shmera kai to shmera xtes.
ki emeis?
emeis koitame na analysoume to prin ligo.
ma gia poso.
stis kleistes portes gia poso 8a stekesai?

απο οποια πλευρα κι αν κοιμηθεις

οι καλυτερες στιγμες της νυχτας ειναι οταν αλλαζει χρωμα ο ουρανος.
οταν ζευγαρια ματια κοιτουν τα δικα της ματια.
οταν σκεψεις κανουν την ησυχια υποφερτη.
κι ας θελει να ουρλιαξει.
θελω ακομα μια βολτα
να βρουμε λυσεις στα γιατι.
να ξημερωσει και να βρουμε χρωματα στην πορτα μας.
το αερακι να σου χτυπαει τη μουρη και να σου υπενθυμιζει την αυπνια.
και ο καφες και το τσιγαρο στα χερια,οι τελειες δικαιολογιες.για συντροφια.
να γεμισεις τα κενα με καπνο.ναι

απο οποια πλευρα κι αν κοιμηθεις,μαζι θα χορεψουμε.μαζι θα ονειρευομαστε.ο καθενασ τα δικα του συννεφα μα στον ιδιο ουρανο....μαζι και χωριστα

piounk

κλεινεις τα ματια και κολλας την πλατη σου στον τοιχο
8ες να αποροφησεις ολο το κρυο του τοιχου
να το κανεις δικο σου.
ισως φταιει που τα αστερια δε πετανε πια χαμηλα
ισως που κλειστηκαμε κι αποψε στα καβουκια μας
ισως συνiθησες,εγινες ενας απο αυτους.
και δε τη μπορεις τη ζεστη.αυτη που σε κανει καλα.
ειναι αυτη που σου καιει τα σωθικα.
κολλας την πλατη σου στον τοιχο.
8α δινες πολλα για να νιωσεις λιγο σαν ρομποτ
οχι γιατι θες να σταματησεις τον σεισμο μεσα σου.
μα για να δεις αν αξιζει

09

ta hxeia ebgalan kapnous
ki egw zwgrafiza fwties sta xartia.
o ouranos egine kokkinos
den yparxei pia kryo
oute pagos.
oute kan mia nota sta matia sou na me ksekourasei

K&E

onomata.
parees apo grammata.
brhka 2 ma de mou lene tipota pia.
htan gia na ta dwsw.
gia na oloklhrwsoun to pazl.
omws o xronos mas prosperase.
eytyxws telika.

E K

heat crisis

de kserw apo 8aymata

de mou ma8e kanenas

ki an yparxoun tote ta nomiza pseydais8hseis kai ta ediwksa

kleismena patzouria kai mia psyxh na xtypaei apo toixo se toixo

sto dwmatio ths prighpissas opws lene oloi kai pote de katalaba giati.

apo mikrh ksespousa panw sayto to ksylino patwma

se grammes tetradiou

se notes apo to radiofwno


se pragmata pou eftiaxna xwris kamia xrhsimothta

fobamai poly

synh8es fainomeno

8elw na akoumphsw ta asteria

gia na dw an einai alh8ina

an ontws yparxei kati apto sta dika mou matia

merikes fores

8elw na sou pw oti skeftomai tosa xronia

ma 8a tromakseis

8a fygeis

opws feygw egw synexeia

opws akyrwnw egw synexeia

de mporw na perimenw

h anasa mou ginetai dyskolh kai me kourazei

an yphrxe mia epoxh mono me bradya ayth 8a dialega

8a mazeya ta dakrya mou,ta dakrya sou,ta dakrya mas kai 8a ta eftiaxna xrysoskonh na epoulwsei plhges.

h xapia

ma ta exw bare8ei.

eksallou kaneis de sympa8ei ta farmaka.

mpainei ligosto fws apo ta kena sta pantzouria.

etsi kai sth zwh mas.

parakseno na 8es na by8isteis sto skotadi kai na tyflw8eis apo to fws.

taytoxrona

taxi girl

me ena taksi gyrnaei spiti

kai diwxnei me kitrino olo to gkrizo pou paei na synanthsei

&*

pws katafernoun kai ksypnane

xronia twra

idia wra kai myala

ki as exoun eksantlh8ei stis maxes

stop

αραξανε στις ξερες τα μυαλα σου.
αλλοτε τρεχανε να βρουν κουραγιο,
παυσιπονα η δυνατη μουσικη να μην ακουγονται.

απλωνουμε

αντιηρωες.
παιδια με μολυβια.
οχι μηχανικα μα ξυλινα.
με λερωμενα χερια και μουτζουρες απο δω κι απο κει στα χαρτια τους.
με οθονες που αναβοσβηνουν για καρδιες.
γιατι τις καρδιες τους τις εβαλαν στο κατω κατω συρταρι τους.
τους εκαναν να τις κρυψουν.
πως να αρχισεις να μιλας για χιονι οταν οι αλλοι πιστευουν στον θεο πρεπει?
κουλουριασμενα στη γωνια μας μενουμε και απλωνουμε στους τοιχους τα ονειρα μας.

uy

twra de milas ti na peis.
gia to bazo pou espases h gia to psema pou eipes?
ma pws mporeses?
-opws oloi otan kanoun ataksies.

-kai twra egw ti prepei na kanw mou les?

-na to ksexaseis.eksallou de kollane ta spasmena.

...ginontai omws ena trash art ksegyrismeno....

mhn trexeis

τα αστερια σε χτυπουν στην πλατη
λες και μοιραζεστε το ιδιο μυστικο
τις ιδιες σκεψεις.
λες και γνωρισαν κι αυτα την αγκαλια που σε γεμισε φιλια.
κι ερχονται εκεινα τα κρυα σεντονια και σε ξυπνανε μολις πεφτεις πανω τους.
σαν επιτηδες να τα αφησαμε μονα για να μας θυμιζουν τη μοναξια που παντα μας κυνηγα.

*(

u feel like u can die tonight.it is just fine.coz u smile now.u dream.

mz

οι ωρες μας λιγες.
παντα ηταν λιγες.
τοσο λιγες κοντα στο τιποτα.
στην εφηβεια ουρλιαζα στη μουρη σου επειδη μπορουσα.
η απλα σε αγνοουσα.
κι εσυ νομιζες πως κατι εχω.
τιποτα.αν αναρωτιεσαι ακομα.
και τωρα?
τωρα προσπαθω να κρεμαστω απο χαμογελα.
να κλειστω στη ζεστασια που εχω ξεχασει πως ειναι.
ποσο αξιοθρηνητο μοιαζει.
τοσες ελειψεις μαζεμενες.
γιατι να τις κρατας σφιχτα απο το χερι.
ποτε μου δεν καταλαβα.

αλλα περναν και φευγουν.ευτυχως χτυπουν την πορτα μας για λιγο.

w

ειναι που αγαπησες πιο δυνατα απο σενα

ειναι που πιστεψες παντοτινα στο ψεμα

δεν χαθηκε στο ρεμα η ελπιδα

ειναι που εκανες τον ουρανο ασπιδα.

πως να ς'ακουμπησουν πεφταστερια

αφου απτα κουτια βγαζεις κουνελια.

εσυ πως πληρωνεις τα εισητηρια σου για να χαμογελας?

ειναι τοτε που τα ονειρα μας παρασερνουν.
που τα βατραχια δεν ειναι πρασινα,μα πλασματα με ψυχη αλητη και καρδια πριγκηπα.ειναι τοτε που τα μπαλονια ειναι φτιαγμενα απο παγωτο και οι ανθρωποι χαμογελουν επειδη περπατουν στα δικα τους μονοπατια.ειναι τοτε που φανταζομαι πως ειμαι εγω.ειναι τοτε που θελω να ουρλιαξω στο αυτι σου......"σ'αγαπω κι ας μη σε ξερω!"

f is for friend-ship

-καλημερα

-καλημερα

- τι κανεις?εγω χαμογελαω.

-εγω παλι οχι.γιατι δεν υπαρχουν ηλιοι στον δικο μου ουρανο?

-υπαρχουν...ακουσε με.να φυσηξω δυνατα να φυγουν τα συννεφα?*φουυυυυυυυυυυυυυυυυυ*
να,τωρα κοιτα ολα θα γινουν καλυτερα!

-σ'ευχαριστω.που βρισκεσαι?

-σε ενα μπλε μπαλονι.μονο κανε κατι να μην ξεφουσκωσει.

-δε σε φοβαμαι,φυσας αερα αλλιωτικο,κι οταν φυγουν τα συννεφα μου θα ειμαι εκει,δε θα ξεφουσκωσει.

-σ'ευχαριστω.

-φιλες?

-φιλες.

-θα φυσηξεις λιγο ακομα?

-ναι αμε!φουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

anemoksypnhmata

ειναι λεπτα του χρονου που περνανε

δε σε νοιαζει το πριν το μετα ισως ουτε και το τωρα.

καθεσαι εκει και ανασαινεις

κι ειναι μια ευτυχια τοση
που θες να ουρλιαξεις μα σωπαινεις
8ες να κλαψεις μα χαμογελας

λερωμενοι τοιχοι με μελανια για λογια ακριβα.

ποιος σου ειπε πως δωριζονται οι στιγμες?
ας μην ψαρεψω μια αλλη μερα με το καλαμι μου για λιγο.
ας μεινω εδω.
για να χω να θυμαμαι.

zntoink

μια αγκαλια κι ενα κρεβατι δανεικο.
ενα φιλι και ενα σπιτι πατρικο.
ποιος το περιμενε να μπλεξεις με ενα γατο
οταν μικρη τριγυρναγες στον πατο.
8α σε μαλωσω αν σε δω θλιμμενο
ειπες και ζεστανες με μιας ολο τον παγο.

δεν ειμαι καλα γιατρε,ετσι σκεφτομαι ολη μερα.
φτιαχνw στιχακια και μετα μου μοιαζουν λερα.

rainbows

ειναι απο αυτες τις μερες που ολοι προσπαθουν να σου την σπασουν.
να σε κανουν να ζησεις αλλη μια συμβατικη μερα.
τι κι αν βρεχει.
τι κι αν μεσα σου κυριαρχουσε βροχη?
τωρα στα παραθυρα σου φτιαχνονται ουρανια τοξα.
στα παραθυρα σου κατοικουν εικονες με χιλια χρωματα.
τοσα χρωματα που οσα ασπρομαυρα κι αν σου προσφερουν,δε μπορουν να τα κλεψουν απο το χαμογελο σου.
τα μυαλα τους γεματα φωνες.
τα μυαλα σου γεματα τραγουδια.
νοτες απο τα ματια της.
με στιχους απο αγκαλιες.
χαμογελα κι αποψε.
8α ερθει κι αυριο το ουρανιο τοξο σου

cause you see stuff nobody else does.

autobio

φοβασαι να χασεις οτιδηποτε γνωριζεις πια.
οτιδηποτε δειχνει να γυαλιζει στον ηλιο.
ειναι λες και περνας μια ατελειωτη εφηβεια.
ετσι ζεις.
και δε ξερεις πως και αν θες να το αλλαξεις.
μονος οδηγος οι λεξεις τοσα χρονια.
που κι αυτες δε τις εμαθες καλα.
οχι επειδη δεν ηθελες.
μα το σερβιρισμα ηταν αποτομο και το φαγητο κρυο.
νιωθεις πως πνιγεσαι.
στα ιδια δακρυα που σε λυτρωνουν.
στην απουσια που επιλεγεις συνειδητα και δε σαφηνει να κοιμηθεις τα βραδυα.
μονο εσυ εχεις δει τοσες ωρες τελεμαρκετινγ.
διαβαζεις και γραφεις.σκεφτεσαι με το μυαλο σου και γραφεις βιβλια στον αερα.χωρις χαρτι.χωρις στυλο.με ομορφες εικονες που ειδες μα δεν ειχες το θρασσος να σηκωσεις το φακο σου και να τις αποθανατισεις.οχι για τους αλλους.για σενα.
κι ετσι παιρνουν οι μερες.
αυτα που μαζεψες κοντα σου ωρες ωρες τα βαριεσαι σε βαθμο να θες να ξερασεις.αλλα τα παιδια δεν κανουν ετσι.επιλογες δανεικες η ολοδικες μας?ο καιρος δειχνει.

8ελω να γελας για παντα με τα αστεια μου.

ποιος γνωρισε το παντα για πες μου.

και αν κοιμαται,ειναι ομορφο?

η αν γελα μαζι μας σαν το θελουμε.

πες μου.
πες μου αν κοιταει τα αγαπημενα ματια του ποθου σαν ξυπνα.
κι αν χαμογελα πες μου.

πες μου πως κι αυτο κρυβεται επειδη φοβαται,
μα κατα βαθος θελει να μας συντροφευει.

πες μου.
πες μου κατι που να μοιαζει αληθινο.
για να μπορεσω να το πω χωρις να ξεθοριασει αυριο.

γιατι δε θελω να μετανιωσω.
δεν ειναι για μενα οι μετανοιες.

8ελω να το πω και να κρατησει.
κι ας μη μοιαζει με το παντα.

.....

τελικα μαλλον το βρηκα.

8ελω να γελας για παντα με τα αστεια μου.

ναι αυτο μου κανει.
-8α το παρω κυριε,ποσο εχει?

φτηνο το εχετε θα παρω κι αλλο ενα.
ναι ιδιο.
αλλα σε αλλο χρωμα.


να στο δωσω να τα αλλαζεις να μη βαριεσαι.

for g

πιστευες στα ονειρα απο μικρη
που δεν υπηρχαν βραχια να γατζωθεις
που δεν υπηρχαν ανθρωποι να ανοιχτεις.
γυρνας με μια μπλε καρδια μεσα στους δρομους.
επιτιθεσαι αμυνομενη σε οτι σου μοιαζει ομορφο.
πιο πολυ φοβασαι τη σκια σου παρα να πληγωθεις απο οτιδηποτε.
παρα να πεσεις απο το συννεφο σου παλι.
γιατι ξερεις πως θα ξανανεβεις.αργα η γρηγορα.
αυτη η σκια ομως?
πως σε τυλιγει.
πως τυλιγει την παιδικη τρελα και τα γελια .
σε κλεινει στο δωματιο σου
και σφραγιζει τα παραθυρα....
μα οι αχτιδες παντα βρισκουν διεξοδο.

eyxaristw

gxxg goodnight

θελεις να κλεισεις τα ματια κι ο χρονος να περασει σφαιρα.
8ελεις να ερθει το αυριο.
μετα απο καιρο κλεινεις τα ματια και χαμογελας....επειδη μπορεις.
κι επειδη τα μπαλονια που φυγαν απο τα χερια μας σαν ειμασταν παιδια...ξαναφουσκωνουν στις καρδιες μας.

sins are treasures

τρεφονται οι χειμωνες
απο αυτα που θες
οσα ειχαμε ονειρευτει
κρατησαν μεχρι το δειλινο
ανοιγεις τα ματια
και λες ενα κακο ονειρο
ηταν παει περασε
οπως κι αν με αγγιξεις
οτι κι αν ορκιστεις
ολα θα κρατησουν μια στιγμη
τωρα πρεπει να μαθεις να ζεις
και να φυγεις πριν κοπεις

screaming red sea

exeis xa8ei mesa se biblia.
o8ones,grammatoseires kai lekseis dyskoles.
den antexeis allo,8a skaseis.
de mporw na anteksw ayth thn hsyxia allo,les
kai shkwnesai apofasismenos na thlefwnhseis se kapoion.

sth diadromh klais.
gia ta traymata pou den exeis deiksei se kanenan.
gia ta kommatia pou de mporeis na kollhseis.
gia ta kena sthn kardia sou.
h agaph de feygei,einai mesa mas lene.
esena krybetai kala.
ki apo sena.
giayto se ekplhssei se anypoptes stigmes.

kokkinoi thlefwnikoi 8alamoi.
kokkinoi san sanida swthrias.
alla oxi panta.
sxhmatizeis ton ari8mo.
tout tout.
tipota.

8a ksanaprospa8hsw.
prepei na ths pw.
0030.....

pali tipota.

den einai kaneis ekei otan emeis exoume fygei prwta.
den sympasxei to sympan me tis anagkes mas.

kremomaste apo kalwdia gia na zhsoume.
eirwniko moiazei pia.
kremesai gia na sw8eis.
gia na koimiseis hsyxa ta matia sou otan ksaplwseis.
oi apostaseis de kalyptontai me lekseis,alla me perpathma.
gia na kalypsoume kena hlektrismou mesa mas.
poso adeioi trigyrname sth broxh.
posoi adeioi trigyrname sth broxh.

neverland blew up

ανεκφραστη κουκλα σε κοσμους πλαστικους.

δεν καταλαβα πως εγινα ετσι.
πως με αφησα να πεσω απο γκρεμους που δεν εχτισα.


ποτε μου δε καταλαβα πως βρεθηκα στα χερια σου.

οι κοσμοι μας εχουν αλλα χρωματα,αλλες πρωτευουσες και αγκαθια.

κρατα με σφιχτα.

μονο σημερα.

μονο τωρα.

οσο αντεχουμε.

οσο μπορεις.

πριν γυρισει αυτος ο τυφωνας του φοβου.

πριν φυγω.


να δουμε πως θα ειναι η τελευταια ανασα

να δουμε αν σπαω

να δουμε πως ειναι το τελος

να δουμε αν υπαρχει δυναμη ορατη αναμεσα μας

να δουμε πως ενα χαδι παραδεχεται οτι ξεχειλωνει,οτι φθειρεται.
οτι δε μπορει να φορεθει για παντα.

σαν τα αγαπημενα μας ρουχα...

μια κουκλα που γινεται κομματια,μολις πεσει σε χερια παιχνιδιαρικα

indian dream

σηκωνεσαι.
ανοιγεις την πορτα και σε τυφλωνει το φως.
για καποιο λογο δε κατεβαζεις το κεφαλι
ουτε κλεινεις τα ματια
for once,you woke up from the other side of the bed
και θες να σε καψει οτι ειναι κι ας καει μετα.
να ζησεις χωρις ισως και πρεπει.
για το τωρα κι οχι το αυριο.
χωρις να σκεφτεσαι το χτες.
περπατας και σκιζεις τα γονατα σου απο τα κλαδια των σκεψεων που προσπερνας.
8α χτυπησεις και θα χτυπηθεις.
μοιαζει με αγωνας που σε εσπρωξαν να μπεις.
μονη παρηγορια ειναι οι νοτες μιας αγκαλιας που ειδε μονο το φεγγαρι.

do something

εχω ενα κουτι χρωματιστες κλωστες
λεξεις σκορπιες σε χαρτια
εικονες απο αεροπλανα να πετουν
απογειωνονται χωρις εμενα με εμενα
ποδια να τρεχουν και να μη φτανουν
κομμενες ανασες σε πλατειες
αγκαλιες και λαθη
χαμογελα που προμηνυουν παθη
εχω πολλα

τα ταξιδια που δεν εκανες οι αγκαλιες που δεν εδωσες οσα θες να φωτογραφιζεις μα χαζευεις απλα και τα κοιτα οσα θες να ζωγραφισεις και δε μπορεις ουτε μια ισια γραμμη....απλα μαζεμενα στα ματια σου

message in a bottle

ερχεσαι παντα οταν εχω αποφασισει να φυγω μακρυα.ερχεσαι οταν κρυβομαι στο κλουβι μου απο τις νυχτες.

κλεινω τις σταγονες της βροχης μεσα μου βαθεια,μη σου δειξω τι θελω.
δυσκολος καιρος για ανθρωπους ανοιχτους.
για αγκαλιες ξεχασμενες με παραλιες χωρις κοχυλια.

βραχια μας χτυπησαν την πλατη και κοιταζαν τα πλοια να περνουν.
ανειπωτα μηνυματα σε μπουκαλια χαρτινα.δε θα φτασουν ποτε.

kai twra ti

εχεις γινει ενα με το κρεβατι.
τα γονατα σου απειλητικα ακουμπουν το μετωπο σου

εκει βρισκεις αερα να αναπνευσεις
να γελασεις
να ηρεμησεις
να εισαι εσυ για λιγο

αναμεσα σε γκρι γραμμες και βαριες ανασες
σε μια ζεστη που δε ξερεις πως σε τυλιγει
στο κρυο που σιχαινεσαι κι ανεβαινει απο τα ποδια στην ψυχη

εισαι ταξιδι κρυφο.

t0r

γραμματα

κουμπια

βολτες

τσαγια και φασκομηλα.
φουσκες σε αλουμινοχαρτο τυλιγμενες να τις φαμε σπιτι,ηταν οτι περασαμε.

σκονταφτω και δε με σηκωνεις.
φταιει που λειπεις

εγω ηθελα να λειπεις.

για να μπορω να σκονταφτω.

τιποτα δε τελειωσε θα μου πεις.

τελειωσε σου λεω.


απλα δεν εχω την καρδια να στο πω.

τα λογια να στο ζωγραφισω

τα χρωματα να σου εξηγησω γιατι

ωραια που ειναι η πλανη της ευτυχιας.μοιαζει τοσο αληθινη .

σαν να ζει στα αληθεια κοντα μας

it was today

it was today that i found out...

αγορασα εναν ουρανο δικο μου

για να του λεω ποσο ψευτες ειναι τα φεγγαρια

για να γεννω ουρανια το3α σαν βλεπω δακρυα στα ματια σου

πως ξεφτιζουν ολα οταν ξημερωνει

ποσο ακομα θα γυρνας στις τραμπαλες μοναχη

toR

βρεχει.

κι εγω γυρνω ξυπολητη μακρυα σου.

φταιει η σιωπη που με πληγωνει

ισως τα βραχια της ματιας σου

κι ερχεται το καλοκαιρι και φευγει

ολα με ενα συννεφο αγκαλια

για να εχεις παντα την απειλη

δεν αλλαζουν οι ουρανοι

δεν αλλαζουν κι οι καιροι

εδω ειμαστε

εγω εδω κι εσυ πιο περα

ονειρα αμοιραστα σε δανεικα κρεβατια

ποσο κραταει και γιατι

ποτε μου δε καταλαβα

shmeris

κλαινε τα ματια.
γυρισα κι αντι για αγκαλιες βρηκα κλιμα γαλαζιο.
το περιμενα.μετα απο οσα ειχαν προηγηθει.
μετα ενα αστερι μαγικο μας εκανε καλα.μονο την κουραση δε πηρε.
η κινηση μας ενωσε παλι.
και φτανω σπιτι.
και νιωθω να σπαω σε καθε βημα.
και ξαπλωνω.
και τοτε το μυαλο μου γυρναει σε 5000 μερη.
αυτο το σπιτι μοιαζει ψυχρο,δε το εχω ζησει.και "μενω" εδω σχεδον 14 χρονια.πφφφ
και οι καλες στιγμες που πανε?γινονται ενα με τον τοιχο?
πρεπει να κοιμηθω.
πρεπει να διαβασω.
8ελω τοσα να πω.
8ελω να φωναξω.
να κλαψω.
να σε δω.
ευκολα που θα μοιαζουν ολα απο μακρυα.
πρεπει να κοιμηθω για να ξυπνησω,εγω.
ομως οχι.
δε μπορω.μεχρι και τραγουδια μου ειπα.
και παραμυθια.
επιμενεις να με γυροφερνεις μυαλο.
αγκαλιες που να μην ποναει το αντιο υπαρχουν αραγε?

...

8eleis na fygeis
ma na pas pou
se krataei makrya oti se denei edw
periergo
na apozhtas th zesth tou kalokairiou sth skepsh sou
fobasai
ta 8elw ta antikrouomena
ftou

tilt

anisothtes sta desma mas.
pws na katalabeis to pniksimo tou diplanou otan esy exeis sw8ei?

san eimastan paidia

San eimastan paidia mazeyame agries fraoules mesa sto dasos.
San eimastan paidia otan peftame de klaigame gia na to paiksoume gennaioi.
San eimastan paidia niw8ame eley8eroi ki as mhn eimastan.
San eimastan paidia trwgame xwris na skeftomaste an 8a paxynoume.
San eimastan paidia xoreyame sth mesh tou dromou.
San eimastan paidia blepame ta trena na pernoun kai mas eftane gia na taksidepsoume.
San eimastan paidia ka8e mera htan diaforetikh epeidh apla to 8elame.
San eimastan paidia o erwtas se xaropoiouse me ena xamogelo ki ena pagwto.
megalwsame?

angels?

Λενε οι αγγελοι πετουν ψηλα.
Μα πως να ειναι να χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου και να χαιρεσαι?Να βλεπεις ακομα κι αυτα που ο καθενας κρυβει?Πως η μονη σου παρεα να ειναι δυο φτερα κι εσυ να χαιρεσαι?Προτιμω τους επιγειους με λαθη και σωστα.Κι ας εχουν σπασμενα φτερα.Πως αλλιως εξαλλου?
Πως να κατεβουν θαυματα απο τον ουρανο χωρις ενα συννεφο?Που να περιμεναν και τρενο....

tripsd

θυμαμαι που κολυμπουσα στα ματια σου.
8υμαμαι που κολυμπουσες στα ανοιχτα.
8υμαμαι που κοιταζαμε μαζι ηλιοβασιλεματα.
-τι καθεσαι και θυμασαι οι βαρκες παντα θα ταξιδευουν και τα ματια παντα θα σε βυθιζουν αν δε φορας μπρατσακια στην ψυχη σου.

drunk puppet

Ειναι φορες που αναρωτιεσαι αν το ποτε και το παντα σου ηταν γνωριμα και κατι συνεβη και τους γυρισες την πλατη.
Ειναι φορες που τα λιμανια που μονος επελεξες σε κανουν να μπερδευεσαι και να μετανιωνεις την σταση , ισως και το ταξιδι σου.
Ειναι φορες που νιωθεις την αναγκη να γραψεις και δε ξερεις για τι.
Κι ειναι παλι κατι βραδυα που πινεις μεχρι το ξημερωμα χωρις αιτια.Ουτε περνας καλα.Απλα καθεσαι σιωπηλος και πινεις.Λες και το αλκοολ θα επουλωσει πληγες παλιες και θα σε φερει πιο κοντα στις απουσιες σου.
Αναρωτιεσαι γιατι αλλαζει η διαθεση μου γρηγορα και γιατι σιωπηλη κοιτω τους γυρω μου.Σαν στρατηγικη μοιαζει μα δεν ειναι τιποτα αλλο απο το κενο που εχω απεναντι μου συνεχεια.
Παρεα κολλητη που κανεις δε μπορει να διωξει.Ισως εκουσια επιλογη που φοβαμαι μη χασω στην τελικη.
Κι οταν σε βλεπω να γελας ολα αλλαζουν ξαφνικα.Για λιγο ανεβαινω στο συννεφο σου και λεω πως πεταω κι εγω προς το ουρανιο τοξο.
Κι ετσι ειναι.Μονο που μας περιμενουν διαφορετικοι θησαυροι.

baby i forgot to take my meds

ολα τα φαρμακα του κοσμου δε θα σε κανουν καλα.
τι γευση εχει το νερο?
το νερο δεν εχει γευση.
κι ομως θα υπαρξει μια μερα που θα εχει γευση.οχι μια γνωστη.μια δικια του.ολοδικια του.
ανοιγεις τα ματια σου και νιωθεις πως εχεις "αγκαλια" τρεις ροζ ιπποποταμους.
ουτε εναν ουτε δυο μα τρεις.
και ειναι ροζ.
τουλαχιστον δεν ειναι γκρι.
το φανταζεσαι?
πω δε θα αντεχα.
τα φτερα σου σκουριασαν στη ντουλαπα.
οταν σε πρωτοειδα παιζαμε μαζι στις ηλεκτρονικες αλανες.
μικρα παιδια περνωντας ασκοπα το χρονο τους.
καταληξαμε να μιλαμε για αγγελους,ανθρωπους που πετανε μες τη βροχη,μελλισες και μισανοιχτα παραθυρα.
αυτα κανεις δε μπορει να τα παρει.εχουν τιτλους ιδιοκτησιας.
τωρα μεγαλωσαμε και ψαχνουμε χρονο και δε βρισκουμε.
σπαταλαμε το ειναι μας σε δρομους θελω των αλλων.
ναι σιγουρα να τους κανουμε ευτυχισμενους.
μη τους χασουμε.
μην χαλασουμε χατηρι.
παω να κοιμηθω εχω δουλεια.
μα...μη φευγεις...σε χρειαζομαι.
δε μπορω.
κριμα.
και παλι κριμα.
ακου να μη με δεχτουν στη σχολη λογω υψους.λες να παταγα τα φτερα μου?
να χαμογελας.ακους?
ακου λοιπον..
ξυπνα μια μερα και κανε οτι πρεπει.πρεπει να κανεις γρηγορα.οχι με τη συνιθισμενη ταχυτητα.
πες της πως την αγαπας,γιατι αληθεια το κανεις.
δως της κι ενα φιλι και τρεχα.
πες πως εχεις δουλειες.
πες πως πεθανε ο κροκοδειλος σου.
πες οτι αρρωστησε ο κουρεας του ψαριου σου.
δε με νοιαζει.
πες κατι.
και τρεχα.
κοιτα τη θαλασσα η ανεβα σε ενα βουνο και κοιτα απο εκει τη θεα.
δε μπορω να σε περιορισω ς αυτο.ολα κι ολα ειμαι δικαιη.
παρε μαζι σου κι ενα χαρτι κι ενα μολυβι.
σκεψου.
γραψε.
σαν τα παιδια.
αμα δυσκολευεσαι ζωγραφισε.
αν ουτε αυτο μπορεις.
παρατα το.
στειλε μου αδειο χαρτι.
να καταλαβω πως υπαρχεις ακομα.πως τα φτερα μπορει να σκουριαζουν στη ντουλαπα αλλα αναπνεουν απο κει μεσα.
γιατι?
απλα.

this is you.hidden.

fuck that2

8a r8oun kalyteres meres apla pes
ki as mou er8oun pote.

8etikh skepsh
8etikh skepsh
8etikh skepsh
8etikh skepsh
8etikh skepsh
8etikh skepsh
8etikh skepsh....

fuck that

prsaninhsan ta matia mou ki h 8alassa egine kokkinh.
de mporw na stamathsw.
ena la8os ekana mikrh.
de zhthsa pote.
kai twra?twra plhrwnw spasmena baza pou den akoumphsa.
pws allazeis rolous?pws stamatas na klais otan teleiwnei mia syzhthsh?
pws sou bgainei to xamogelo amesws?
dyskola ola mou moiazoun.
de mporw na stamathsw.dws mu ligo xrono.
na hremhsw.
na apodeiksw.twra zhtaw.
ma to ekana to la8os mikrh.
fuck

..............%

einai kapoia oneira pou erxontai kai de feygoun.

bloom

δε γυρισα μονη.
μου κρατουσες το χερι.
ακομα κι οταν ανοιξα τα ματια μου δεν ημουν μονη.
λες και ενα αστερι ειδε την απογοητευση στο βλεμμα μου ενα βραδυ.
σε ποιον να το πεις και να καταλαβει.
τριζει το κρεβατι κι εγω δε θελω να το φτιαξω γιατι μετα θα εχει ησυχια οποτε αλλαζω πλευρο.
ειναι ωραια η αλλαγη.
εστω για λιγο να νιωσεις παρεα.
ζευγαρι ματια να κοιτουν τα δικα σου ματια.
τιποτα δεν ειναι οπως παλια.
οσο κι αν προσπαθησεις να το ξαναγεννησεις.
λουλουδια ανθισαν στις τσεπες μου.
απο το ομορφο πουθενα.
και ειναι αληθινα σου λεω.
ειναι απιστευτη μερικες φορες η θεληση.
ο ηλιος με τυφλωνει και δε γκρινιαζω.
δε με ενοιαξε να γκρινιαξω και ποτε.
οταν τα βλεπεις ολα πισω απο γυαλια οι λεπτομερειες δε μετρανε παντα.
λεπτομερειες ομως ειναι οσα μας αλλαζουν.
ειτε εμας ειτε τις καταστασεις.
δε μπορω να σου δειξω το δρομο να σκεφτεσαι θετικα.
ουτε τροπους να πιστευεις σε αυταπατες.
απλα για αρχη...be real.

σε ειδα να γελας

να κοιτας

να ρωτας

να λες πως αγαπας.

και ησουν πλαστικη.

ξυπνα.

for green f

την ειδα να κλαιει

ειναι κατι που δεν αντεχω.

ειδικα οταν καταλαβαινω οτι κατι εσπασε.

σαν το πιατο εκεινο το βραδυ.
σαν την καρδια της σημερα.
και χτες.
και κυριως αυριο.

τα ματια της ειναι πρασινα κι ολοι νομιζουν πως αντεχει.

ενα λαχανι κουτι μας εκανε παλι χαρουμενες.
με δυο κουταλια.
εκδικηση γιγαντων.


ετσι ηρεμει αυτη η παστα ανθρωπων.
με ζαχαρη

*

ti xazo paidi

forese to sorts tou

ta all starakia tou

kai ta akoustika sta aytia.

thn tsanta sthn plath.

taksidepse


ma akoma kati leipei...

kai de stamatame sta stop

μοιαζουν ολα σαν σε συννεφο μαγικο.
λες κι ενα χερι μας επιασε απο τα μαλλια και μας εφερε ξανα στο χαμογελο μας.

now u can blog in hindi

anarwtiemai pou einai ta limania pou psaxnw apo mikrh.am sailin.just sailin.in the middle of nowhere.mou teleiwsan oi fwtobolides.kai twra ti?skase kai kolympa

φωτοβολιδες.

φωτοβολιδες.
στιγμες που σου παιρνουν την ανασα.
δε ξερεις τι να πρωτοκανεις.
να γελασεις,να κλαψεις,να ζητησεις διπλη μεριδα απο αυτο το ομορφο που τρως και σε τρωει?
χρωματα φανταχτερα αγκαλιασμενα σε γκριζους δρομους περπαταμε.
αυτα τα ξημερωματα ειχα ξεχασει πως ερχονται.
απροσμενα.

αγαπησες μικρη πεταλουδα το πεταγμα σου....

waitin

αιθουσες αναμονης.....
μονο πορτες και καρεκλες.
και αγωνια.
προσμονη καλυτερα.
και οι οθονες ψηλα...γεματες νουμερα και πολεις.
που θελω να παω?
απο που να ερθω?
οσοι περιμενουν συναντουν τα βλεμματα τους σαν να ανταλλασουν πληροφοριες.
νιωθουν καλυτερα ετσι.
σαν να βρισκουν συμμαχο στο περιμενε.

tioung

There's a moment in our lives that we have the luck to meet special people for us
people that we will always remember
people that we know that we ll never forget forever
people that help us to grow up in many ways and to be better

even the greatest people though...can be absent

wtf radio

I can't be your man

I could rob the sky just to get u a nice present

Out of my bed

Out of frontiers

Mechanic lies puzzle my mind

Leave the mess behind

No control

I like the way you take away the pain

I want you to wonder

Travellin through the map

Train stations are so cold

Passion's like a rock on ur head....just goes boom

tell me what you re gonna do

Tendencies

Probabilities

Rise and sing

Fall and sing

dont u think i ve got enough

make it ur way,paint it with ur colours

sorry love the stars are callin me

face it

all these worlds collide and crash

we dont know ehich way to go

spinnin around

arguin about

extraordinary bathtubs callin u back....

we'll find our way out.....tou pousth

baja

baja la pistola que se rompe libremente

silence

σιωπηλη αρνηση.
παλι.
τι να σου κανουν οι δαντελες αν δε μπορουν να σε τυλιξουν.
τι να τα κανεις τα φτερα αν ο ουρανος δεν περισσευει.
τι να σου πει κι αυτη που παιδι μοιαζει μα νιωθει γρια.
τι να πιστεψεις απο τα λογια που σου λεει μια πλαστικη κουκλα.
ποσο ασχημο να κυκλοφορεις με τη βιτρινα σου παντου.
ποσο αδιαφορα δειχνουν ολα οταν βλεπεις το χαμογελο στα ματια ενος παιδιου.

:)

forget me

μου θυμισες κατι που ειχα ξεχασει.
τι πρωτοτυπο.
ατιμο πραγμα το μυαλο.
σε απαταει με τη ληθη.
ποσα ομορφα πραγματα ζουμε μαζι.
και αργοτερα θα εχω ξεχασει.
μικροι θεοι.
στα χαμηλα πετανε.
χωρις φτερα.
τρωνε συννεφα για να ζησουν.
σηματα καπνου με μαρλβορο.
ποιος το φανταζοταν.
εμεις που θα κοιτουσαμε τα φωτα.
τωρα να τα φοβομαστε.
δεν καινε.
εμεις φλεγομαστε.

believe it

tomorrows have to wait.today hasnt expired.

sigour a

bariemai toso na matwsw.
ki anarwtiemai
an ayto einai h arxh
posa exoun na er8oun akoma alh8eia.
poso shmantikoi einai aytoi pou peritrygyrizoun to shmera mas.
ouf

Epistrefw amesws

Ειδα ενα ονειρο με μουσικη αλλιωτικη.Mε εβαλε σε εναν λιγο διαφορετικο κοσμο.

Η ορχηστρα του 13ου γαλαξια παιζει με νοτες τις προσευχες μας. Αγγιζει με ονειρα τα μωβ φιλια των μοναχικων και τις μπλε αγκαλιες των πληγωμενων.
Κι ενω εδω ολα πεφτουν,εκει χορευουν.Τα φιλια εχουν γευση τσιχλοφουσκα και οι ανθρωποι δε χρειαζονται μασκες για να ζησουν.
"Τα σημαδια κατασκηνωνουν στο σωμα μας μονο οταν αποτελουνται απο χαμογελα.Ολα τα αλλα τα σβηνει η θαλασσα.Οι χαντρες γεμιζουν χρωμα τα γκρι βαρετα κτιρια και χρωματιστες κλωστες ντυνουν ψυχες ψυχρες.Τα θελω σκαρφαλωνουν τα βουνα και κυνηγουν τα πρεπει σε χαραδρες.
Αδιαφορια και λυπηση υπαρχει μονο στη Μουφα.-Μια σαφρακιασμενη γιαγια που δε γουσταρει κανενας.Τι κι αν στα νιατα της ηταν το πρωτο γκομενακι?-",μου ειπε ενα πλασμα.
Δικαιωματα και υποχρεωσεις γινονται ενιαια.Πρασινα ζευγαρια ματια , φορανε μονο πρασινες γραβατες και παιχνιδιαρικα ποδια , φορουν διαφορετικα κορδονια σε καθε παπουτσι.
Αυτο κανει τη ζωη αυτο που ειναι.Η διαφορετικοτητα και η αλληλεπιδραση.Η εκφραση του καθενος οταν κοιταει τον ουρανο.Το γυρισμα της πλατης , οταν σκεφτεσαι αγκαλια με τον οριζοντα.
Η βροχη πεφτει σε κεφαλια γεματα ιδεες.Φυλλα πεσμενα στην ασφαλτο ειναι αυτοι που αναπνεουν μονο στις ζωες των αλλων.Σκονη στα ματια μου βρηκα τους δηθεν σωτηρες.Δε ζητησε βοηθεια κανεις απο τσοφλια γεμισμενα με σαπιες ψυχες.
Εισαι κι εσυ εκει,μεσα στη μεση να σε κοιτουν ολοι.Ο,τι γνωριζεις ειναι οτι εζησες μοναχα.Ξημερωνει και τρεχεις να αποδειξεις ποσο καλυτερος εισαι.Απο τι,εχεις ξεχασει.Ξεχασες και σενα.Αργησε να ξυπνησει το ειναι σου και ξεμεινες με ενα εγω να τριγυρνας αναμεσα μας.Τα λογια που σου ειπαν χτες δεν τα εννοουσαν.Τα ελεγαν στα λαμπερα ματια της μασκας σου.Τα τραγουδουσαν στο ομορφο κορμι που δανειστηκες.
Σωπα μη κλαις,βγαλε το θυμο σου σε κακια και κανε τον καλο σ'αυτους που χτες εβριζες.Θα νιωσεις καλυτερα.Για λιγο ομως,προσεχε.Δεν εισαι φτιαγμενος για κατι παραπανω.Τοσο κρατανε οι αυταπατες.Αλλα ειλικρινα εχεις αρχισει και ξεφτιζεις.Χανεσαι στη μαλακια του φαινεσθαι.Τι να σου κανει το επιπεδο, αν μπορω να σε ξεχασω σε 2 καλες στιγμες?You are nothin to my galaxy.Περασες και δεν ξεπερασες.Εκει ο καφες γινεται ποταμι και το αλκοολ σε γυμνωνει χωρις να ντρεπεσαι.Τα παιδια βγαινουν στους δρομους για να ζωγραφισουν τους τοιχους,συγκρουονται μονο με τις ιδεες τους και παιζουν μπαλα με τα ονειρα τους.Κανεις δεν κρυβει πληγες στην κωλοτσεπη.
Στρουμφακια κρυβονται στις γωνιες μονο για να μην τα πατησουμε καταλαθος.Ομαδες αν-ασφαλειας υπαρχουν για τους χαμενους.Τα λογια τα παιρνει ο αερας στο πουθενα πριν ξημερωσει.Πως να τρεξεις με τις γοβες στα χωραφια μας.Πως να μη βουλιαξεις οταν δημιουργεις βαλτους.Πως να σε εμπιστευτει ο διπλανος οταν εχεις λυση για ολα.Βρωμαει το τελειο.
Στις κουνιες μας παιζει η εμπνευση με την αληθεια και η ειρωνεια κανει παρεα με τον ρεαλισμο των παραμυθιων.Τραμπαλιζεται ενας πριγκηπας κι ενας αλητης σκυλος.
Δε μπορω να αποφασισω ποιος ειναι πιο ομορφος.Το στεμμα μου ειναι φτιαγμενο απο εφημεριδες.Ουτε αυτοι μπορουν να διαλεξουν.Εξαλλου δε βλεπω καλα.Θα ερωτευτω αυτον που θα με σκεπασει το βραδυ.Δε θα σου πουλησω τα αστερια μου,θα τα περασεις για λαμπακια.
Guess what.Το αγαπημενο χρωμα της κοκκινοσκουφιτσας δεν ηταν αυτο του παθους,αλλα του λαθους.Τhe exit door is closed.Check again later.

.

am bored.knowin that he always gonna be like that.it hurts inside.to love the one who loves u so much that u think he really does hate u.fathers are weird figures to handle.

matia agaphmena

-Γιατι δε μιλας?
-Κοιταω τα ματια σου.
Σημερα εγινε κατι απροσμενο.
Μετα απο καιρο η φωνη σου.
Στην αρχη δεν σε καταλαβα.Ευτυχως παντα το παιζω ανετη κι ετσι γρηγορα τα διορθωσα.
Τουλαχιστον ετσι νομιζα.
Καηκαν τα ματια σου μου ειπες.
Κι εγω χτες ειχα κολλησει και κοιτουσα τις φωτογραφιες μας απο παλια.Σιωπηλη συννενοηση?τα ματια μου αναμενα τσιγαρα στις φωτογραφιες μας.Τα δικα σου τωρα κλειστα.Δε μπορω να πιστεψω τι εγινε.Ποτε δε ξεχναμε τα ματια.Ματαιος κοπος να προσπαθησουμε.Και τα δικα σου ποσο ξεχωριστα.Παντα υγρα σαν δακρυσμενα κι ομως τοσο χαμογελαστα.Τωρα κλειστα.
-Γιατι δε μιλας?
-Μπορω να σου δωσω τα δικα μου να κοιτας?
Τωρα σιωπη,δε με κοιτας.

midnight fever

.....κι αυτη η ζεστη...σου φερνει μια γλυκεια ζαλη.
ενα μικρο πονοκεφαλο.
τα ματια σου δακρυσμενα κι εσυ απλα ανακαθισμενη στο κρεβατι.
μεσα στο απολυτο σκοταδι.
λες και εγινε τιποτα κανεις.
μικρε μου εαυτε ποσο απλος μπορεις να γινεις αμα θες...

...

just a crack and everythin's changin.
u cannot talk to anyone about ur feelings.
not even to urself sometimes.
just a crack...
and u hate urself
just a crack and everythin's changed to "normal"

hard as rock
but that hurts

mornings

ανοιγεις τα ματια κι ολα ειναι ακομα θολα.
σιγα σιγα ξυπνας....
σιγα σιγα ξεμακραινουν ολα.
ακομα και οι εφιαλτες.


κι αν σου μεινουν ονειρα μισα,μη φοβηθεις....

as i live ur life from a window

"-αυτη την οικογενεια θελεις?
-οχι,αλλα ουτε εσυ ψαχνεις για οικογενεια.καποιον να ξεσπασεις ψαχνεις.
-τοτε τι κανουμε εμεις αγκαλια?"

κουραστηκα να σας βλεπω,δεν υπαρχει λυση.ενεργειες ειναι που ανταλασονται.ο καθενας εχει διαφορετικο τροπο να καταλαβαινει αυτο που δεχεται και να το ξεσπαει αλλιως.
κασσετες που εχουν κολλησει και λενε το ιδιο παραμυθι.διχως τελος και αρχη.μπερδευτηκαν κι αυτα.
και εσυ παπακι μεσα στη δικια σου λιμνη.μια λιμνη ομως που δεν εχει αλλους κατοικους.δε θα μπορουσε να εχει.
σε βλεπω και λυπαμαι.να ζεις σε μια αεναη κατασταση και να προσπαθεις να ισοροπεις.ξανα και ξανα.
πονανε οι λεξεις μου εμαθαν.μα εσυ πονας κι αλλιως.και σε ποιον να το πεις.και ποιος να το πιστεψει αληθεια.αλλα τα μεσα μας δε φαινονται,γι'αυτο περνιουνται για ανθρωποι.αυτοι.
να μιλανε για σενα με τα χειροτερα λογια,κι εσυ απλος ακροατης.κι οταν σκας και πας να μιλησεις σε κατατροπωνουν.εισαι εξαρτημενος.δεν επρεπε να κανεις αυτη την κινηση.
"δε μπορω αλλα λογια.αλλες απουσιες.αλλες βαρβαρες φωνες στα γυαλια μου."ετσι μου ειπες.
κι εγω μια αγκαλια εχω,πως να σε προστατευσω?ισοροπιες στο κενο ποιος θα κρατησει?ειδωλα που σπανε καθε μερα.
με κρυσταλλα τα φτιαχνεις.παντα αναρωτιομουν γιατι.
σημερα καταλαβα.για να γυαλιζουν,για να σου δινουν ελπιδα.τι κι αν τα αλλα εσπασαν...με τις ελπιδες σου ξημερωνεις.και μου τα λες,με τα ματια σου καθε απογευμα που σε συναντω.και μου τα γραφεις με τις σκιες καθε βραδυ στο παραθυρο σου.κι εγω τα ακουω και νιωθω αναπηρη.
"γυρισε και πες του πως δεν ξεχασα , αμα σε ξαναρωτησει για μενα.πως ολα τα θυμαμαι και με χτυπανε καθε βραδυ.ολα εκεινα τα βραδυα που με αφηνε μονη,τωρα εγιναν ενα.ενα που θελω εγω να μεινω μονη.
και να μην ξαναγυρισει.
δε χωραω στη ζωη του.ποτε δε χωραγα στ'αληθεια."

cookie

gamw to #2

ψαχνεις να καταλαβεις τι γινεται γυρω σου.
ποιος γελαει με σενα.
κοιτας αριστερα δεξια.
που κρυβεται?
κατι δε παει καλα εδω και καιρο.
νιωθεις πως πετας.
εισαι σε διαφορετικο πεδιο απο τους αλλους.
ξενο σωμα στο δικο σου σωμα.
σε κοιτας και γελας.
αυτο ειναι το καλυτερο που μπορεις να κανεις?
ερχονται κι αλλα.
ποσο αντεχεις?
κι αλλο.
8ες να λιποθυμησεις.
οχι για να τραβηξεις προσοχη.
αλλα για να βρεις την ευκαιρια να εξαφανιστεις.
ολο μπελαδες εισαι.
πηγαινε στη γωνια και βγαλε οτι εχεις μεσα σου.
κατω απο τη μαυρη σου ομπρελα.
πισω απο τα ασπρομαυρα σου γυαλια.
διπλα απο αυτο το ασπρο ονειρο.
FUCK OFF.

gamw to

Και μπαινεις σε τριπακια περιεργα.
νομιζεις οτι βρεχει ενω σταγονα δεν πεφτει.
μονο δακρυα.
απο ματια και ψυχες.
κοιταζω τις φατσες τους και ερχονται στο μυαλο μου μονο ασχημες εκφρασεις.
και κινησεις.
αλλα ολοι ξερουν πως κινησεις αποτομες δε κανω συχνα.
ξαφνικα το κενο σου γεμιζει με μαλακιες του μυαλου.
αυτο το μαυρο που λατρευες,τωρα το σιχαινεσαι.
λες και ειμαι εξωγηινος νιωθω.
ψαρι εξω απο τη γυαλα.
ποιος μου κανει πλακα?
το μαυρο μου μελανι δεν ειχε αντικρυσει τετοιες λεξεις.
δε μπορω να το εκφρασω.
να το απλουστευσω.
να το κανω δικο μου.
ΔΕΝ θΕΛΩ!
φυγε μακρυα κακο ονειρο.και γυρισε με πισω.
οταν παιζαμε μαζι στην αλανα ηταν ομορφα.
παιχνιδια του μυαλου.
μια απουσια ισοπεδωτικη.

on a bus ride to winter

ξυπνας
κανεις βιαστικα μπανιο
ντυνεσαι και βγαινεις εξω
περιμενεις στην σταση οπως ολοι
κι ας βρεχει
ομπρελα δεν εχεις
ποτε δεν ειχες
#στο σχολειο μονο σου αρεσε να τις κοιτας ανοιγμενες ολες μαζι σε μια γωνια
σαν παρεα ηταν,
που τα λεγανε#
μπαινεις στο λεωφορειο
καθεσαι διπλα στον πιο διαφανο ανθρωπο που μπορει να ξεχωρισει το ματι σου
στα ακουστικα σου παιζουν τραγουδια μπερδεμενα
κι εξω βρεχει

(

Φωτογραφίες
Γιώργου Kασαπίδη)

realize that

εσωτερικη εξορια λεγεται αυτο που περναμε.
αυτη η γκρινια και η ταση να τα βλεπουμε ολα γκρι με πολλες ακρες.
μυτερες γωνιες που σκονταφτουμε.
γεμισαμε μελανιες και συνεχιζουμε να σκονταφτουμε.
δεν αναρωτιεμαι γιατι.

ετσι μεγαλωνουμε

*ஐ*

ποναει το στομαχι μου.δηλαδη οχι ολο.εκεινη η τρυπιτσα.την ονομασαμε παπακι.ετσι τωρα ποναει το παπακι μου.καιρο ειχε να γινει αυτο.ισως αυτο ηταν ενδειξη οτι μεγαλωσα η οτι εγινα λιγοτερο ευαιςθητη.ισως παλι συνηθισα να ταιζω το παπακι τα χαπια του και γι'αυτο με ειχε ξεχασει κι αυτο.δεν τους αντεχω τους ανθρωπους.οσο κι αν τους συμπαθω,αγαπω,8ελω κοντα μου.υπαρχουν στιγμες που δε τους αντεχω.δε μου φταινε αυτοι.απλα οι δικες μου ερωτησεις γεμιζουν τοσο το μυαλο μου και το μεσα μου που δεν εχω χωρο για τιποτα αλλο.και γιατι να εξηγω παντα τι νιωθω και τι συμβαινει?δικο μου ειναι.δε θελω να το μοιραζομαι παντα.κι ομως πως να εξηγησεις το αλλοκοτο σου ειναι?πως να πεις πως η μοναξια σου σε ισοροπει στα δυσκολα?πως να πεισω και εμενα.
απεχω απο πολλα συνειδητα.
αγκαλια με το ασυνειδητο μαλλον.
τι σημαινει ηδη?
ποτε προλαβε κι εγινε αργα?
γιατι ειναι αργα?
ποσο νωρις επρεπε να ειναι για να μην ειναι αργα?
ειδες τελικα που δε βρισκουμε απαντησεις.δεν ειμαστε ιδιοι.αν ειμασταν δε θα χρειαζομασταν ο ενας τον αλλο.
και κατι που μαρεσε,και σιγα σιγα το λατρευω.
"-οι πεταλουδες χρειαζονται παντα τα μωβ φιλια?
-οχι οι πεταλουδες χρειαζονται παντα μια πρασινη καμπια.Η αλλιως αυτο που η καμπια το λεει τελος,ο θεος το λεει πεταλουδα"


there's nothin left except dreamin.daydreamin.powerfull enough close to reality

κοιμασαι πολυ

ξυπνησες νωρις και δεν ξερεις τι να κανεις.
ανοιξες μεχρι και το παραθυρο.
σαν ενδειξη καλης θελησης πως θες να ζησεις αυτη τη μερα.
εχει πολυ συννεφια.και κρυο.
απο αυτο που σε ξυπναει και σου παγωνει τη μουρη.που κλεινεις τα βλεφαρα σου και νιωθεις το κρυο μεσα σου.
τα συναιςθηματα συγκρουονται οπως τα αυτοκινητακια στο λουνα παρκ.μονο που ο οδηγος ειναι παντα ο ιδιος.ο εαυτος σου.
κοιμασαι πολυ.
αφυσικα πολυ.
αρνεισαι την πραγματικοτητα με τον δικο σου τροπο.
κρατας επαφες με τους ανθρωπους που ακομα δε σε κανουν να νιωθεις αβολα.
νομιζεις.
8υμαμαι ενα ξημερωμα ιδιο με το σημερινο,στη ζωη σου.
ηταν πριν 3 χρονια περιπου.
μονο που δεν ξυπνησες.γιατι δεν κοιμηθηκες ποτε.κι εκεινο το δωματιο που μισουσες.
η μικρη σου φυλακη.
το βλεπω στις σκεψεις σου πως το αποζητας παλι.
να μην ξεχασω να σου πω ποσο μου λειπεις οταν φευγω..ακομα και χωρις βαλιτσες

apousies

ειναι στιγμες που ολα τα στερεα πραγματα που εχεις στη ζωη σου φευγουν.
δεν φταις εσυ που δε τα κρατησες σφιχτα.ουτε που δεν εδωσες την πρεπουσα σημασια.δεν υπαρχουν πρεπει στις σχεσεις των ανθρωπων.
οι απουσιες ειναι κατι που πονανε.ακομα κι απο το σχολειο αν το παρουμε,ολοι καιγομασταν κυριως για τις απουσιες παρα για τους βαθμους.γι'αυτα τα πραγματα ανησυχουν οι μεγαλοι.
φευγει καποιος και σου μενεις ενα κενο.δεν ξερεις πως να το παλεψεις.στην αρχη δε μπορεις να το συνηδητοποιησεις κιολας.ειναι επειδη δεν το περιμενες?δε νομιζω,γιατι κι αυτα που περιμενουμε δεν τα συνηδητοποιουμε ευκολα.ισως δεν θελουμε.ισως παλι φταιει το γεγονος οτι εχουμε μεσα μας μια ελπιδα.οτι τα πραγματα θα αλλαξουν.
το χειροτερο μου ειναι οι απουσιες.
ολοι με φοβουνται σε αυτες.δεν μπορω να εκδηλωθω.να πω τι εξαλλου?
μια φορα μονο φωναξα θυμαμαι.κι αυτο γιατι,επρεπε να καταλαβουν πως οι απουσιες οι δικες μου δεν ειναι ιδιες με τις δικες τους.πρεπει να ζησουμε με αυτες.η ζωη προχωραει κι εμεις δε μπορουμε να μενουμε πισω.αναμνησεις.στιγμες.και παντα στο μυαλο μια εκφραση"δε προλαβα".
δε το δεχομαι.ουτε απο τον ιδιο μου τον εαυτο.καλο ταξιδι,δικο μου ταξιδι.

butterfly

Μικρη πεταλουδα , θες να πεταξεις.
Να νιωσεις ελευθερη.
Δεν εχεις ξεκαθαρο προορισμο.
Ποτε δεν ειχες.
Σου αρεσουν τα ταξιδια.Αυτο το ξερεις σιγουρα.
Οι αποστασεις που σου χαριζουν με τους αλλους ανθρωπους.
Η αποσταση ειναι ενα οριο διαφανο μα ξεκαθαρο.
Χωρος να αναπνεεις.
Δεν αφηνεις κανεναν να σε πλησιασει για πολυ.
Δεν τους φοβασαι!
θελεις να ζησεις,ομως ετσι κρατιεσαι εσυ ζωντανη.Με τις αποστασεις.
Πιστευεις πως θα καταλαβουν τη γυμνια της ψυχη σου.
Το αλλοκοτο εγω που εχεις ξεχασει καπου αναμεσα στα παιδικα σου χρονια.

Σε τραμπαλες και κουνιες.
Και φιλιες με εγκριση γονεων και κηδεμονων.
θεατρικο παιχνιδι ειναι η ζωη λες. Βλεπεις απο ψηλα.Παρατηρησεις απο αποσταση.Λες και δε ζεις αναμεσα τους.
Το εχεις μεσα σου και το κρατας για σενα.
Μονοπατι σου ειναι μονο τα αστερια.
Αυτα,που σε κανουν να κοιτας ψηλα.

Ομως κατι σε κραταει κατω ακομα.
Καηκες σιγα σιγα.Προοδευτικα.
Εδωσες τα χρωματα σου για να ζωγραφισεις με χαμογελα τις ζωες των αλλων.
Αυτο σε κραταει στη γη.

Στον ρεαλισμο μιας γρατζουνιας στον τοιχο.
-Που εχει καρφωθει στο μυαλο σου οπως εκεινο το φιλι.
Εκεινο το μωβ φιλι στα σκοταδια.
Που εμοιασε για μια στιγμη αληθινο.
Ονειρο ηταν.
Οχι σαν τους εφιαλτες που βλεπεις.

Κανεις δε σου κοψε τα φτερα.
Δε μπορει,ετσι γεννηθηκες.
Αναγεννηση απο σταχτες.
Ερχεται κατα καιρους κι εχει μωβ χρωμα αυτες τις μερες.
Σαν αποτομο ξυπνημα απο τα κρυα πλακακια.
Κλεινεσαι στο κλουβι σου να ανακτησεις δυναμεις.
Απο τις απουσιες.
Απομακρυνομαστε στις μοναξιες μας οταν τελειωσουν οι βολτες.
Ποιον ρεαλισμο εχεις να φοβηθεις αλλωστε οταν εισαι μονος?
Το πεταγμα σου μονο.

-Καλη σου νυχτα,ηλιαχτιδα,φιλια σαν τα αυριανα.
-Δε θα υπαρξουν.
-Εσυ να εισαι εκει.

Στο πεταγμα του ο καθενας παραλληρει