σειρηνες μας κλεψαν ολους

ακινητη και φιμωμενη

με ειδα και τρομαξα

φαντασου μικρο μου

να μην ειχα σηκωθει

στην προτροπη σου

σηκω πανω μου ειπες

κι εχεις ολα τα δικια του κοσμου

καθε φορα που βγαινει ο ηλιος

και καθε που δυω σε θυμαμαι

να σαι διπλα σαυτους που σεχουν αναγκη

οταν τα λενε ειναι που πνιγονται και ζητουν μια ανασα

βοηθα

τσαμπα ειναι

τα φτερα τα ειχες απο την πρωτη μερα που με κοιταξες κι εγω /εγω τα φτερα μου τα ταιζω στα τερατα κατω απο το κρεβατι

θελω να σου πω τοσα πολλα κι ομως αντ αυτου κλαιω στις στασεις των λεωφορειων

δεν ειναι κανεις ποτε εκει

τις ωρες που σωπαινω

κι εσυ σωπαινεις

οχι δεν το πνιγεις οπως εγω

απλα μενεις εκει

ολο αυτο ειναι ενα ανοιχτο γραμμα

μα δεν ξερω αν ειναι για σενα ή για μενα πιο πολυ

ψεματα λεω.

για μενα ειναι

i speak my mind

βοηθαει

δεν υπαρχεις

σ ονειρευτηκα

παντα ετσι συμβαινει

απλα ξερεις

ηταν τοσο ονειρο για να μην ειναι ονειρο

και να ξυπνησουμε

γιατι να ξυπνησουμε

ερχεται καποιος και σε ταρακουναει και σου λεει οχι ξυπνα

ζησε κι εσυ μια γαμημενη συμβατικη ζωη

as if αν δεν παμε κι εμεις με τους κανονες των αλλων κατι θα παθουμε

as if χαθηκε ο κοσμος να ταν ολα αυτα αληθινα?

θελει κοπο/θελει κοπο

κι εσυ πια

οχι μονο δε με κοιτας.

με εχεις κλεισει στο τελευταιο συρταρι

με εχω κλεισει εγω ρε μαλακα

εγω με εχω κλεισει

το να συνειδητοποιεις τη ζωη σου και να μην θελεις αλλο ρεαλισμο επειδη κουραστηκες που οι ανθρωποι συμβιβαζονται με τα πιο ευκολα και τα φτηνα ειναι ΕΠΙΛΟΓΗ

και το παραπονο , το παραπονο ειναι οτι κανεις. κανεις οπως εγω.αυτα σκεφτομουν καθε φορα που μου χαμογελουσες.

κανεις δε θελει να δωσει το ειναι του για σενα οσο εγω

κι αυτο γιατι ,γιατι δεν εχω εγω κι εχω εμεις.

γιατι κοιμασαι εδω?με ειχε ρωτησει εκεινη η γιαγια.

και της ειχα πει.ξερεις τι της ειχα πει?αρκει να ειναι καλα κι ας κοιμαμαι και σε καρφια.

καληνυχτα

ανεβαινα τις σκαλες και τσακωθηκα με το φεγγαρι

του ειπα -τι κοιτας?

και μου ειπε -ακου εγω σε περιμενω καθε βραδυ κι εσυ ολο κρυβεσαι,δεν ειναι ζωη αυτη

μη φωναζεις

δε μπορω αλλο

εχω γινει πατωμα

τοιχος

πορτα που χει κλεισει δυνατα

μα οχι παραθυρο

οχι παραθυρο

φοβαμαι που δε βλεπω

δεν εχει ουρανο

ολο αυτο

μοιαζει ψεμα

εφιαλτης

κρυωνω

κρυωσα

παλι με αφησα

ξεχαστηκα