γενεθλια και τουρτες

εχεις καιρο να γραψεις
και σου φαινεται δυσκολο.
προσπαθεις πολλα βραδυα μα ματαια.
τωρα τρεχουν δακρυα
δε σε νοιαζει.
ειναι πολλα μα δεν εχουν λεξεις.
πολλα
που θες να πεις.
να δειξεις.

21 χρονια στον αγιο βασιλη γραμμα δεν ειχες στειλει κι εστειλες φετος.ουτε κι εσυ θυμασαι τι εγραφες μα γεμισες σελιδες.


εσπασες σε κυματα
και κοιμηθηκες αγκαλια με ενα χερι
τωρα φτιαχνεις τουρτες που θα δινες τα παντα να ριξεις.
η να πεσεις εσυ πανω τους.

δε ξερω πως
μα προσεκτικα μοιαζει να διαλεγουμε τους τοιχους που χτυπαμε
σου τελειωσαν τα χρωματα και το ριξες στο γκριζο.

ενα βραδυ σε ειδα να μεθασ
και νομισα πως ηταν για μενα μικρε μου εαυτε.
καταλαβες
χρειαζομαστε
ψεματα


για να ντυσουμε τις καρδιες μας.

αν κατι απ'ολα αυτα ειναι αληθεια.
πες μου γιατι τα ακυρωνω
πες μου γιατι τα χρυσωνω
μεσα μου
σαν βηχας που κανεις τα παντα για να τον κρατησεις.

γι'αυτο περπαταω στη βροχη.
κι ας σταματησες να ρχεσαι μαζι μου.

και θα ονειρευομαι παντα πως ανεβαινω στο καρουζελ,κι ας ξερω πως μεγαλωσα.
και θα με κακομαθαινω οταν κανεις δε κοιτα.
και θα κοιταζω παντα τ'αστερια και θα πιανω συζητησεις.
και θα και θα και θα

μια θαλασσα θα!

κι αλλη μια λαθη.

μα πες μου εσυ που ολα τα ξερεις.
γιατι να μεγαλωσω?γιατι να πρεπει ολοι?
κι ας μη μπορουμε?

εξαναγκαστικα εργα στο δικο μου ουρανο.

μονο κανε μου ενα δωρο.
ν'αγαπησει καποιος αυτο που εγω δε καταφερνω.
να σπασει καποιος τον καθρεφτη που με κοιτα καταματα και με πονα.

και ολα αυτα δε βγαζουν νοημα παρα μονο για μενα
για ενα βραδυ

που τα κερακια απο 21 γινονται 22
και δε μπορω να τους αλλαξω σειρα




πες μου χρονια πολλα,αποψε θλιψη μου γιορταζω.....