αυτα τα βραδυα που ενα κλικ μεσα σου κανει

κι ηρθε παλι αυτη η ζεστη
αυτη που δεν πολεματε μα πολεμαει
να μπει μεσα σου και να σε λιωσει

ξερεις η ζωη εχει κι αυτες εποχες
μια χειμωνας μια ανοιξη μια φθινοπωρο και μια καλοκαιρι

ολα ασπρο μαυρο και πολυχρωμα

μια υπεροχη ισσοροπια αναμεσα σε συν και πλην το καθενα με τα ομορφα του που την ιδια στιγμη δεν αντεχεις μαζι τους μα δεν αντεχεισ και χωρις αυτα.

καληνυχτα και να μαγαπας.
να με δεχεται εστω και στις μεγαλες ζεστες νυχτες που λιγο πριν σε πνιξουν σε ξαφνιαζουν ευχαριστα με ενα δροσερο αερακι που σου δινει μια αλλη πνοη,μια αντοχη με χαμογελο,μεσα απο το ανοιχτο πατζουρι.

απλα.θελω.

δεν μπορεις να βαλεις λογικη στην καρδια ουτε στα θελω.

θα ονειρευομαι πως θα γινουμε ετσι μεχρι να γινουμε.

και θα μου λες ιστοριες τοτε που και οι δυο μας μονο με θαλασσα μοιαζαμε.γεματοι φυγη.
εως οτου βρουμε δρομο και ταξιδι μαζι.μαζι.ακους?γιατι μας παει το μαζι.

παραμυθακι μου μη με μαλωνεις τσικι τσικι τσικι τσικ

φτανω ως εκει που φτανει η αλυσιδα μου.
εγω μου την εχω φορεσει.
εγω μου εχω φορεσει και την πανοπλια μου.
και για θελω μου εβαλα οτι εβλεπα γυρω μου.
την βιτρινα των αλλων.
δεν ειμαι εγω για σενα.
εγω τρωω τα χερια οσων μου δινουν να φαω.γιατι με εχω μαθει αλλιως.
γιατι δεν αντεχω να μαγαπας.
μονο να κυνηγιεμαι.
δεν ξερω τι λες.
δεν ξερω καν τι κανεις εδω.
πως βρεθηκες κι αν απο θηραμα σε εκανα διακοσμητικο στον τοιχο μου αντι να σε εξημερωσω και να εξημερωθω.

της ειπε=του ειπε

τι σημασια εχει ολοι ξερουν πως τα παραμυθια οσες μαχες και να εχουν,οσα αγριμια,οσα λαθη και παθη,παραμενουν στο ιδιο μονοπατι και με τον ιδιο σκοπο.
να φερουν χαμογελα και γαληνη

γιατι ακομα δε σκαω

περιμενω.
τι περιμενω μη με ρωτας.
τα ιδια ψαχνουμε κι ας μη το ομολογουμε.

μια αληθεια δυνατη να κρυφτουμε μεσα της
γιατι δεν αντεχουμε τα ψεματα
τα γνωριζουμε πια με το που στριβουν στη γωνια
δε μας φτανουν.αλλιως ισως ειναι και πιο βολικα απ την αληθεια.

περιμενω.
κι ας τρεμω μη δεν ερθει το τρενο
μη δεν ερθεις εσυ
μη δεν ερθει η ζωη που περιμενω.

περιμενω να ρθει αυτο το καλοκαιρι.
να με πνιξει στα χαμογελα και στην αμμο που τρυπωνει παντου για να σε κανει ενα με κεινη.
περιμενω να λιωσω απο τη ζεστη και να ψαχνουμε χαρτες μαζι.
γιατι ειναι ομορφο το χασιμο να ξερεις.
σε κανει να νιωθεις αρχοντας του ειναι σου.μεγαλο πραγμα.

σε ασπρες οθονες,πολυχρωμα θελω κι ανομολογητα μου λειπεις.

θα ερθει αυτο που περιμενεις.ισως με μενα ισως με καποια αλλη.
μα θα χω νικησει αν τα βραδυα καμια κουβερτα δε σε κραταει οπως σε κρατησα εγω.
καληνυχτα,μην κλαις.κι αν δεν ερθει αυτο το καλοκαιρι,ισως στο χειμωνα βρουμε κατι να μας τυφλωσει.

ισως παλι μας κρυβεται καλα και ειναι στη γωνια.
απλα περπατα και θα το βρουμε.οι θησαυροι δεν ειναι πια κρυμμενοι