χαοτικ

περπαταω σε ολους τους δρομους και τους αδειους τοιχους σκεφτομαι να γραψω κατι αντι να αρχισω να φωναζω.

ειναι αυτες οι φορες που νομιζεις πως θες να ουρλιαξεις μονο και μονο για να εκτονωσεις το μεσα σου που βραζει.

ποναει ρε φιλε.τη βλεπω στη γωνια να καθεται παρεα με τα συντριμμια και να μην ξερει τι να κανει.

μην πεις ας προσεχε.κανενας αμα ηξερε να προσεχει η πιο ειναι το σωστο δε θα εκανε το λαθος σαυτα τα θεματα.

μπουρδες.και καλικατζουρες παντου.δε μπορει,θα φανερωθουν ολα μια μερα

και τα χαμογελα και οι λεξεις μεχρι κι εσυ.ισως