Τετάρτη, Οκτωβρίου 27, 2010

ινερ

-δεν αντεχω αλλο
-ναι, το βλεπω
-γιατι με κοιτουν?
-μαλλον απορουν
-τι εννοεις
-τους εχεις γυρισει τη πλατη
-και λοιπον?? δε κανω σωστα εννοεις
-μαλλον
-τι μάλλον?πες
-γυρνα ολοκληρη
-δεν μπορω πια
-γυρνα και αντιμετωπισε
-μα δεν θυμαμαι καν τα ονοματα τους
-θες να σου θυμισω?
-ναι
-προβληματα

21.22

δεν το περιμενα.
και τωρα γεμισαν τα ματια μου αστερια που πεφτουν κι εγω εχω τοσες ευχες και ποια να πρωτοκανω.ξαναπαρε γαμωτο ξαναπαρε

να μην ξερεις αν μιλας σε τηλεφωνητη η στο κενο.να χουν κοψει τα καλωδια και να μην μπορεις ουτε να κρεμαστεις.ωραια

-δεν θελω αλλο να σε προστατευω,δεν θελω αλλο να ειμαι εδω.δεν
δεν μου κανεις πια.δεν μου εκανες ποτε.αλλα σου ελεγα.δεν
δεν ημουν εγω ηταν αλλος που εμοιαζε με μενα.δεν
δεν ενιωσα.δεν
δεν ηταν ομορφα.δεν
δεν μπορει.δεν
δεν ειναι αληθεια.δεν
δεν εισαι εδω πια.δεν
δεν εισαι γενικως.δεν.γενικος.ειδικως πως μπορεσες.και μετα δεν.
τα παραμυθια δεν ειναι ψεμματα.δεν νιωθουν ψεμματα οταν τα ζεις.δεν
δεν σε νοιαζει.δεν
απουσιες.
χτυπανε μολις ανοιξεισ τα ματια σου και λιγο πριν κοιμηθεις.αν μπορεσεις.γιατι εγω δεν.
κι αμα δεν...δεν
.....υπηρξαμε??

εχεις αποδειξεις?τις χρειαζονται στον παραδεισο.
και καποιοι αλλοι για να ζησουν.να προχωρησουν.με καρδια κι οχι τρεμαμενη και φοβισμενη ψυχη.οχι με αμφιβολιες αν ηταν εκει,αν υπηρξε κανεις,η κατι απο ολα αυτα.ποσο αδικο.ποσο.να μην εισαι εκει ακομα και στο να υποστηριξεις την απουσια.την ελλειψη.το φευγιο.ποναει.σε σπαει στα δυο.
σε γεμιζει με ανασες κομμενες και με ματια θολα.υγρα.καθρεφτες που σπανε ολες τις στιγμες μεσα σου και σε τρυπανε.σε ματωνουν.κι εσυ απραγος.παγωμενος.

μπλοουν εγουει

"μετα απο ενα μετριο καλοκαιρι σε τι χειμωνα να ελπιζουμε"....ειπε και μετα αρχισε να τρεχει....

Τρίτη, Οκτωβρίου 26, 2010

ποσα αστερια μετρησα για να μην ουρλιαξω

αν δε καω αν δεν καεις αν δεν καψουμε και δεν αναγεννηθουμε.

πως θα γινει το σκοταδι λαμψη

λαβ ιζ α μπαλουν εντ αμ νο φακιν κλαουν

ναι γλυκεια μου,οσα λες στους αλλους δεν τα τηρεις.
τα λες πολλες φορες για να τ ακουσεις.

δε θα βγεις ποτε απο το ροζ δωματιο παρα μονο τη μερα που θα αρχισεις να το βαφεις.
ασπρο μαυρο γκρι.

και ξερεις κατι?μαζι χασαμε και μαζι κερδισαμε.ισοπαλια και οφ σαιντ εγω σε δικο σου γκολ.μεγειαααααααααααααααααααααα

Δευτέρα, Οκτωβρίου 18, 2010

ποδια και καρδια στο γυψο.αντε να τρεξεις ετσι

με εκαιγε αυτος ο ηλιος.
κι εγω επεμενα.
οπως παντα.
μα οχι για μενα.
οπως παντα.

ειχα γεμισει το λαιμο μου με κοχυλια και ακομα και σε μενα εμοιαζε πλεον υπερβολικο.σε ενα γαλαζιο δερμα.
ηξερα πως δεν θα τα καtafwetagkjdshlkashjfl...τι ψαχνεις.το πηρα αποφαση,θα βουταγα.κι ας εμοιαζε απιαστο

και τελικα??εκει που εχεις μαζεψει ολο το κουραγιο στις τσεπες και κανεις τη βουτια.......
τα βλεπεις να σκορπιζονται μπροστα σου και να τρεχουν στο βυθο.
μπραβο ρε μαγκα.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010

θυμασαι που κοιτουσαμε ταστερια να πεφτουν??

i used my only wish

to grow old with you.

from that night most of my nights

i feel old without you.

flip

you love me



but you dont love me enough


to give up on fallin in love

εντ σο ιτ ιζ

ηθελε να βρει τον τροπο.
προσπαθουσε να βρει τον τροπο.
πριν απο καθε προβλημα υπαρχει μια λυση.
και τα εφοδια και οι ικανοτητες.
οι αναγκες και οι επιλογες.
ειναι τυχη.
ειμαι ανθρωπος που κανω πολλες ερωτησεις.
οχι απαραιτητα για να μαθω και να βρω το φταιξιμο που πρεπει να παει.
μα για να με μαθω,γιατι αν δε με μαθω και δεν με βοηθησεις.
δεν θα με δεις ποτε ολοκληρωμενη.
θα κοιταω εσενα κι οχι εμενα σε συνδυασμο με εσενα.
θα περπαταμε και θα παραπαταμε χωρις να διακρινουμε τι μας δινει περισσοτερες εμπειριες,περισσοτερη χαρα,περισσοτερα εφοδια να γινουμε πιο ολοκληρωμενοι,πιο ψημενοι.
να ζουμε πιο πολυ κι οχι να αποφευγουμε επειδη φοβομαστε.
να προχωραμε γιατι μονο αν κανεις ενα βημα σε εναν αγνωστο πλανητη θα ξερεις αν πατιεται η αν ολο αυτο που εβλεπες για στερεο πλανητη ειναι μια ψευδαισθηση.
μπορει και να σε κανει να πετας.

ποτε δεν ξερεις για τι εισαι ικανος.και που μπορεις να φτασεις.
το προβλημα ειναι οτι ξεχνιομαστε.
ξεχναμε οτι οταν μενουμε στασιμοι τοτε μονο καταστρεφομαστε.
αντι να προχωραμε μαζι και εντονα.ο καθενας για τον εαυτο του και ο ενας για τον αλλο.

αν ηταν εξ αρχης θεμα επιλογης κι οχι τυχης.

επιλεγω σημαινει θελω.θελω αυτο αναμεσα σε αλλα.

δεν ξερω τι γραφω.μαλλον.αλλα δε θα κοιμηθω.με ξερω.και με ξερεις.
αν δεν προχωρησεις ενα βημα δεν θα μαθεις ποτε.ακομα κι αν βγει καπου που δεν σου αρεσει η κατι σου λειπει η ειναι απλα αδιεξοδο.
τοτε εχεις παντα την επιλογη να γυρισεις πισω και να ψαξεις,να προσαρμοσεις εσυ οσα ζεις κι οσα ζουνε απο σενα και για σενα.το θεμα ειναι να προχωρας.
κι αν νιωθεις τοτε ναι,θα γινουν ολα οπως ειναι να γινουν.απο επιλογη τους κι οχι επειδη εμεις αποφασισαμε.
εξαλλου εμεις δεν αποφασισαμε ποτε.επιλεξαμε και βγηκε.
το θεμα ειναι να περπαταμε παρεα οχι να περπαταμε γιατι ο ενας ειναι δεμενος με τον αλλο και δεν υπαρχει πισω μπρος αριστερα δεξια επιλογη.