ανασα

περπαταω

χρονια περπαταω

ειναι το φαρμακο μου.
καποτε ειχα τον σκυλο μου να με συντροφευει στο κρυο.
τωρα ευχομαι να βρεχει γιατι αλλιως φαινονται τα ματια μου γεματα
δεν ξερω που παω
ολοι ξερουν που πανε
τι θελουν
τι περιμενουν να συμβει στο τελος
εμενα αυτα με αγχωνουν

εγω θελω αγαπη
θελω να ξερω πως οποιος ειναι εδω ειναι εδω απο επιλογη.απο ειλικρινη επιλογη

εχω γινει μια αλλη
μα παραμενω εγω
μεχρι κι οι γατες αρχισαν να μ αρεσουν

βιωνω απωλειες
ελεγα πως αντεχω τα παντα
πως οτι και να παθω δεν παθαινω τιποτα

μισω τα καλαντα λογω απωλειας
μισω να κλωτσανε τα σκυλια
μισω που δεν εισαι εδω
μισω που δεν εχω φυγει ακομα

καποιος υπεροχος ανθρωπος εχει πει "να κανεις παυσεις ποτε βηματα πισω"

το σκεφτομαι πολλες φορες οταν περπαταω

οι ανθρωποι πρεπει να περπατανε
να τους ανακατευονται τα μαλλια
και τα μυαλα
να νιωθουν το κρυο στη μουρη και να βλεπουν σχηματα στο φεγγαρι

να σταματησουν να φοβουνται κι οπως προχωρουν να διασταυρωνονται
να πιανουν το χερι αυτουνου που θελουν και να λενε ειμαι εδω

να μην αγνοουμε πως δεν εχουμε τιποτα παρα το τωρα μας για να χτισουμε μια ευτυχια
ολοκληρη
πετραδακι πετραδακι

να ειμαστε ευγνωμονες

κι ολα αυτα ειναι συμβουλες.οχι απαιτησεις.
φαντασου να ημασταν απο δερμα φτιαγμενοι κι οχι απο απαιτησεις*