τη φουστα μου την παιρνει ο αερας

μην μπερδευεσαι
φυλακιζεσαι
αν οχι
τοτε θα πρεπε να υπαρχουν sms που να γραφουν

"καλημερα,σε ευχαριστω που εισαι εκει"

"καλημερα,σε σκεφτομαι"

"χαμογελα σου παει-και βασικα μαρεσει να σε σκεφτομαι ετσι"

"καλημερα , σαγαπω και σημερα"

κλισε σκεψεις και πλισε μαγουλα

μια μερα θα σου πω για ενα δασος
που καποιος απο πεισμα φυτεψε
(στη Συρο)
φυτευονται τα δαση?
φυτευονται
αν θελεις
καθεσαι κατω,βαζεις σπορο και περιμενεις
χαμογελας οταν κλεινεις τα ματια σου
και αυτα φυτρωνουν απο το χαμογελο σου
τους μιλας αν θελεις
ειδικα μεθυσμενος ειναι η καλυτερη πρακτικη
εγω αυτα τα μυστικα τα ξερω επειδη μου τα φερε ο αερας
εκει που καπνιζα
να μην καπνιζω
εχεις δικιο
δε μου φτανει το γκρι μου?
μωρε ναι
αλλα καιγεται για μενα
καλυτερα να εχεις τη φωτια
κι ας μη φυτρωσει ουτε ενα
καλυτερα ας μεναμε αγκαλια
κι ας μην ξημερωνα μονο με μενα

θα ηθελα να μην φυγεις-αυτο θα ηθελα-και για σενα-και για μενα-και να πω

κοιτουσα ενα σκυλο χτες
αναμεσα σε 90 σκυλια αυτος ηταν ο πιο ηρεμος
εμοιαζε πολυ
ξερεις εμοιαζε με σενα
σεμνο στο βλεμμα του και με ενα ανυποπτο χαμογελο
οχι δυνατο για να τραβηξει τα βλεμματα
διακριτικο κι ομορφο
ξερεις εμοιαζε με σενα

εκανε μια βολτα
κι υστερα εκατσε κατω και τους κοιτουσε ολους
δεν ηθελε να ακουσει μπραβο
ουτε να γεμισει χαδια
ηταν απλα εκει
διπλα
ηρθε κοντα μου μονος του
κι αναθεμα αν ξερω πως κρατηθηκα να μη γεμισω δακρυα
ισως επειδη
ισως επειδη με εμαθες να κρατιεμαι
οταν φοβομουν πολυ
εβγαινα στην βεραντα και σου λεγα
πες μου,θα πανε ολα καλα?
κι αληθεια πηγαιναν
κι ας μην μιλουσες
μονο εκανες γουγου
κι εγω ηξερα
οσο εχω εσενα σκεφτομουν
καμια φυγη δε θα με παρει πιο μακρυα απο κει που αντεχω κι ετσι θα γυρναω πισω κομματια κι εσυ θα με κολλας
καμια πληγη δε θα με κανει πιο κομματια αποσα μπορεις εσυ να μου γιατρεψεις
κι ετσι ακουγες απο  μια μικρη ολους τους φοβους και τα παθη
τα λαθη μου τα πιο δυνατα και την ψυχη μου την αδυναμη
χτες ενιωσα πως χανομαι
απο τις φορες που δε μπορουσα να ανασανω
να σταθω στα ποδια μου
να επικοινωνησω με κανεναν
παθαινω κατι και παραλυω
κυριως πνευματικα
ο καφες μου τελειωσε εδω και ωρα
μα αυτο που θελω να πω ειναι πως μου λειπεις πολυ
 δεν εχω πια εσενα να μιλαω κι ετσι πνιγομαι μοναχη μου
ξερεις εχω καποιους εξαιρετους ανθρωπους στη ζωη μου
μα δε θελω να τους κουρασω ουτε με τους πονους ουτε με τα λαθη μου
που κανω ακομα και σε αυτους
η μαλλον κυριως σε αυτους
κατεβαινω στον κηπο και σε γυρευω
περπαταω λες και μου χεις κρυφτει
κοντευει ενας χρονος πια
που αλλη αγκαλια δεν ειχα απο την δικια σου να γυρευω πιο πολυ
κι ομως οι ανθρωποι λυγανε
και τωρα που λειπεις
ποιος θα τους το πει?

γιατι αντι να φωναζεις , κλαις?με ειχε ρωτησει καποτε το εγω μου.κι εγω του δωκα μια ξαναστροφη

μου ηρθε ο λογαριασμος τηλεφωνου.
ο μονος που ανοιξα  φακελος.
εγραφε μεσα
γιατι δε μ αγαπας πια
δεν ειχε ερωτηματικο
καταλαβαινεις?
λες και καναμε συζητηση ποτε
και μου εδωσε την τελικη απαντηση
κι εκλεισε πισω του την πορτα
οχι αδερφε
δε γινονται ετσι αυτα
κατσε χαμω να τα πουμε
γιατι αν δε λιωσουν τα πλακακια τα δακρυα μου
δε θα ανοιξει ποτε η τρυπα που ονειρευομαι
για να κρυφτω

τα κακα παιδια τρεχουν στα ονειρα τους?

Όποιον και να ρωτήσετε θα σας πεί ό'τι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος.Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη.Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους,τους παρανόμους,τα ρεμάλια.Δεν τα γουστάρω κείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια με τη γραβάτα και την καλή δουλειά.Μ' αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι , οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια,τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους.Αυτοί μένδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις

Ιστορίες μιας θαμμένης ζωής απο τον Μπουκόφσκι


μη μου ξαναπεις οτι ειμαι καλο παιδι.με κακοπαιδευεις

ειναι ενα ζουζουνι μεσα μας που ολο κανει κωλοτουμπες και εκπνεει ανασες ηρεμιας

-που βρισκεσαι?
-στην ελλαδα

κι ετσι χαμογελασα και περασα το βουνο ακτινογραφια δυο φορες
να σιγουρευτω πως δεν εφυγε
ειναι εκει
ημουν κι εγω εκει