κοιτουσα ενα σκυλο χτες
αναμεσα σε 90 σκυλια αυτος ηταν ο πιο ηρεμος
εμοιαζε πολυ
ξερεις εμοιαζε με σενα
σεμνο στο βλεμμα του και με ενα ανυποπτο χαμογελο
οχι δυνατο για να τραβηξει τα βλεμματα
διακριτικο κι ομορφο
ξερεις εμοιαζε με σενα
εκανε μια βολτα
κι υστερα εκατσε κατω και τους κοιτουσε ολους
δεν ηθελε να ακουσει μπραβο
ουτε να γεμισει χαδια
ηταν απλα εκει
διπλα
ηρθε κοντα μου μονος του
κι αναθεμα αν ξερω πως κρατηθηκα να μη γεμισω δακρυα
ισως επειδη
ισως επειδη με εμαθες να κρατιεμαι
οταν φοβομουν πολυ
εβγαινα στην βεραντα και σου λεγα
πες μου,θα πανε ολα καλα?
κι αληθεια πηγαιναν
κι ας μην μιλουσες
μονο εκανες γουγου
κι εγω ηξερα
οσο εχω εσενα σκεφτομουν
καμια φυγη δε θα με παρει πιο μακρυα απο κει που αντεχω κι ετσι θα γυρναω πισω κομματια κι εσυ θα με κολλας
καμια πληγη δε θα με κανει πιο κομματια αποσα μπορεις εσυ να μου γιατρεψεις
κι ετσι ακουγες απο μια μικρη ολους τους φοβους και τα παθη
τα λαθη μου τα πιο δυνατα και την ψυχη μου την αδυναμη
χτες ενιωσα πως χανομαι
απο τις φορες που δε μπορουσα να ανασανω
να σταθω στα ποδια μου
να επικοινωνησω με κανεναν
παθαινω κατι και παραλυω
κυριως πνευματικα
ο καφες μου τελειωσε εδω και ωρα
μα αυτο που θελω να πω ειναι πως μου λειπεις πολυ
δεν εχω πια εσενα να μιλαω κι ετσι πνιγομαι μοναχη μου
ξερεις εχω καποιους εξαιρετους ανθρωπους στη ζωη μου
μα δε θελω να τους κουρασω ουτε με τους πονους ουτε με τα λαθη μου
που κανω ακομα και σε αυτους
η μαλλον κυριως σε αυτους
κατεβαινω στον κηπο και σε γυρευω
περπαταω λες και μου χεις κρυφτει
κοντευει ενας χρονος πια
που αλλη αγκαλια δεν ειχα απο την δικια σου να γυρευω πιο πολυ
κι ομως οι ανθρωποι λυγανε
και τωρα που λειπεις
ποιος θα τους το πει?
αναμεσα σε 90 σκυλια αυτος ηταν ο πιο ηρεμος
εμοιαζε πολυ
ξερεις εμοιαζε με σενα
σεμνο στο βλεμμα του και με ενα ανυποπτο χαμογελο
οχι δυνατο για να τραβηξει τα βλεμματα
διακριτικο κι ομορφο
ξερεις εμοιαζε με σενα
εκανε μια βολτα
κι υστερα εκατσε κατω και τους κοιτουσε ολους
δεν ηθελε να ακουσει μπραβο
ουτε να γεμισει χαδια
ηταν απλα εκει
διπλα
ηρθε κοντα μου μονος του
κι αναθεμα αν ξερω πως κρατηθηκα να μη γεμισω δακρυα
ισως επειδη
ισως επειδη με εμαθες να κρατιεμαι
οταν φοβομουν πολυ
εβγαινα στην βεραντα και σου λεγα
πες μου,θα πανε ολα καλα?
κι αληθεια πηγαιναν
κι ας μην μιλουσες
μονο εκανες γουγου
κι εγω ηξερα
οσο εχω εσενα σκεφτομουν
καμια φυγη δε θα με παρει πιο μακρυα απο κει που αντεχω κι ετσι θα γυρναω πισω κομματια κι εσυ θα με κολλας
καμια πληγη δε θα με κανει πιο κομματια αποσα μπορεις εσυ να μου γιατρεψεις
κι ετσι ακουγες απο μια μικρη ολους τους φοβους και τα παθη
τα λαθη μου τα πιο δυνατα και την ψυχη μου την αδυναμη
χτες ενιωσα πως χανομαι
απο τις φορες που δε μπορουσα να ανασανω
να σταθω στα ποδια μου
να επικοινωνησω με κανεναν
παθαινω κατι και παραλυω
κυριως πνευματικα
ο καφες μου τελειωσε εδω και ωρα
μα αυτο που θελω να πω ειναι πως μου λειπεις πολυ
δεν εχω πια εσενα να μιλαω κι ετσι πνιγομαι μοναχη μου
ξερεις εχω καποιους εξαιρετους ανθρωπους στη ζωη μου
μα δε θελω να τους κουρασω ουτε με τους πονους ουτε με τα λαθη μου
που κανω ακομα και σε αυτους
η μαλλον κυριως σε αυτους
κατεβαινω στον κηπο και σε γυρευω
περπαταω λες και μου χεις κρυφτει
κοντευει ενας χρονος πια
που αλλη αγκαλια δεν ειχα απο την δικια σου να γυρευω πιο πολυ
κι ομως οι ανθρωποι λυγανε
και τωρα που λειπεις
ποιος θα τους το πει?
