Τρίτη, Σεπτεμβρίου 24, 2013

το χαρτι που εγραψα ποσο χαρουμενη με κανει,επρεπε να το κανω μαξιλαρι*

"οτι ειναι να χασεις το χεις χασει μωρο μου" ειπε στον καθρεφτη και ανοιξε το παραθυρο να φυγει ο εφιαλτης

μισουσε τους εφιαλτες της.
ειχαν γινει μπλουζακι υπνου πια

δε φοβαμαι να φοβαμαι.να πεφτω να τραμπαλιζομαι/φοβαμαι να μη νιωθω/μη μου το κανεις αυτο

κατσε εδω ή φυγε.
μα επεστρεφε να δεις αν χρειαζεται καμια αλλαγη η λαμπα απο τουτο το χαμογελο στον καθρεφτη

οι στιγμες που σκεφτεσαι ποσο τυχερος εισαι που τις ζεις ειναι ενα τεραστιο χαζαπλαστ.μαγικο ομως.γιατι δεν ειναι οτι θεραπευει μονο.σε κανει καλυτερο ανθρωπο

κι ετσι αυριο οσα συννεφα κι αν εχει ο ουρανος εγω μπορω να σου εγγυηθω πως

οι μερες μου ειναι ατρομητες και καινουργιες
και ολα οσα ονειρευομαι δε θα τα βαζω πια στις τσεπες.
θα δεις

μαζι