baja

baja la pistola que se rompe libremente

silence

σιωπηλη αρνηση.
παλι.
τι να σου κανουν οι δαντελες αν δε μπορουν να σε τυλιξουν.
τι να τα κανεις τα φτερα αν ο ουρανος δεν περισσευει.
τι να σου πει κι αυτη που παιδι μοιαζει μα νιωθει γρια.
τι να πιστεψεις απο τα λογια που σου λεει μια πλαστικη κουκλα.
ποσο ασχημο να κυκλοφορεις με τη βιτρινα σου παντου.
ποσο αδιαφορα δειχνουν ολα οταν βλεπεις το χαμογελο στα ματια ενος παιδιου.

:)

forget me

μου θυμισες κατι που ειχα ξεχασει.
τι πρωτοτυπο.
ατιμο πραγμα το μυαλο.
σε απαταει με τη ληθη.
ποσα ομορφα πραγματα ζουμε μαζι.
και αργοτερα θα εχω ξεχασει.
μικροι θεοι.
στα χαμηλα πετανε.
χωρις φτερα.
τρωνε συννεφα για να ζησουν.
σηματα καπνου με μαρλβορο.
ποιος το φανταζοταν.
εμεις που θα κοιτουσαμε τα φωτα.
τωρα να τα φοβομαστε.
δεν καινε.
εμεις φλεγομαστε.

believe it

tomorrows have to wait.today hasnt expired.

sigour a

bariemai toso na matwsw.
ki anarwtiemai
an ayto einai h arxh
posa exoun na er8oun akoma alh8eia.
poso shmantikoi einai aytoi pou peritrygyrizoun to shmera mas.
ouf

Epistrefw amesws

Ειδα ενα ονειρο με μουσικη αλλιωτικη.Mε εβαλε σε εναν λιγο διαφορετικο κοσμο.

Η ορχηστρα του 13ου γαλαξια παιζει με νοτες τις προσευχες μας. Αγγιζει με ονειρα τα μωβ φιλια των μοναχικων και τις μπλε αγκαλιες των πληγωμενων.
Κι ενω εδω ολα πεφτουν,εκει χορευουν.Τα φιλια εχουν γευση τσιχλοφουσκα και οι ανθρωποι δε χρειαζονται μασκες για να ζησουν.
"Τα σημαδια κατασκηνωνουν στο σωμα μας μονο οταν αποτελουνται απο χαμογελα.Ολα τα αλλα τα σβηνει η θαλασσα.Οι χαντρες γεμιζουν χρωμα τα γκρι βαρετα κτιρια και χρωματιστες κλωστες ντυνουν ψυχες ψυχρες.Τα θελω σκαρφαλωνουν τα βουνα και κυνηγουν τα πρεπει σε χαραδρες.
Αδιαφορια και λυπηση υπαρχει μονο στη Μουφα.-Μια σαφρακιασμενη γιαγια που δε γουσταρει κανενας.Τι κι αν στα νιατα της ηταν το πρωτο γκομενακι?-",μου ειπε ενα πλασμα.
Δικαιωματα και υποχρεωσεις γινονται ενιαια.Πρασινα ζευγαρια ματια , φορανε μονο πρασινες γραβατες και παιχνιδιαρικα ποδια , φορουν διαφορετικα κορδονια σε καθε παπουτσι.
Αυτο κανει τη ζωη αυτο που ειναι.Η διαφορετικοτητα και η αλληλεπιδραση.Η εκφραση του καθενος οταν κοιταει τον ουρανο.Το γυρισμα της πλατης , οταν σκεφτεσαι αγκαλια με τον οριζοντα.
Η βροχη πεφτει σε κεφαλια γεματα ιδεες.Φυλλα πεσμενα στην ασφαλτο ειναι αυτοι που αναπνεουν μονο στις ζωες των αλλων.Σκονη στα ματια μου βρηκα τους δηθεν σωτηρες.Δε ζητησε βοηθεια κανεις απο τσοφλια γεμισμενα με σαπιες ψυχες.
Εισαι κι εσυ εκει,μεσα στη μεση να σε κοιτουν ολοι.Ο,τι γνωριζεις ειναι οτι εζησες μοναχα.Ξημερωνει και τρεχεις να αποδειξεις ποσο καλυτερος εισαι.Απο τι,εχεις ξεχασει.Ξεχασες και σενα.Αργησε να ξυπνησει το ειναι σου και ξεμεινες με ενα εγω να τριγυρνας αναμεσα μας.Τα λογια που σου ειπαν χτες δεν τα εννοουσαν.Τα ελεγαν στα λαμπερα ματια της μασκας σου.Τα τραγουδουσαν στο ομορφο κορμι που δανειστηκες.
Σωπα μη κλαις,βγαλε το θυμο σου σε κακια και κανε τον καλο σ'αυτους που χτες εβριζες.Θα νιωσεις καλυτερα.Για λιγο ομως,προσεχε.Δεν εισαι φτιαγμενος για κατι παραπανω.Τοσο κρατανε οι αυταπατες.Αλλα ειλικρινα εχεις αρχισει και ξεφτιζεις.Χανεσαι στη μαλακια του φαινεσθαι.Τι να σου κανει το επιπεδο, αν μπορω να σε ξεχασω σε 2 καλες στιγμες?You are nothin to my galaxy.Περασες και δεν ξεπερασες.Εκει ο καφες γινεται ποταμι και το αλκοολ σε γυμνωνει χωρις να ντρεπεσαι.Τα παιδια βγαινουν στους δρομους για να ζωγραφισουν τους τοιχους,συγκρουονται μονο με τις ιδεες τους και παιζουν μπαλα με τα ονειρα τους.Κανεις δεν κρυβει πληγες στην κωλοτσεπη.
Στρουμφακια κρυβονται στις γωνιες μονο για να μην τα πατησουμε καταλαθος.Ομαδες αν-ασφαλειας υπαρχουν για τους χαμενους.Τα λογια τα παιρνει ο αερας στο πουθενα πριν ξημερωσει.Πως να τρεξεις με τις γοβες στα χωραφια μας.Πως να μη βουλιαξεις οταν δημιουργεις βαλτους.Πως να σε εμπιστευτει ο διπλανος οταν εχεις λυση για ολα.Βρωμαει το τελειο.
Στις κουνιες μας παιζει η εμπνευση με την αληθεια και η ειρωνεια κανει παρεα με τον ρεαλισμο των παραμυθιων.Τραμπαλιζεται ενας πριγκηπας κι ενας αλητης σκυλος.
Δε μπορω να αποφασισω ποιος ειναι πιο ομορφος.Το στεμμα μου ειναι φτιαγμενο απο εφημεριδες.Ουτε αυτοι μπορουν να διαλεξουν.Εξαλλου δε βλεπω καλα.Θα ερωτευτω αυτον που θα με σκεπασει το βραδυ.Δε θα σου πουλησω τα αστερια μου,θα τα περασεις για λαμπακια.
Guess what.Το αγαπημενο χρωμα της κοκκινοσκουφιτσας δεν ηταν αυτο του παθους,αλλα του λαθους.Τhe exit door is closed.Check again later.

.

am bored.knowin that he always gonna be like that.it hurts inside.to love the one who loves u so much that u think he really does hate u.fathers are weird figures to handle.

matia agaphmena

-Γιατι δε μιλας?
-Κοιταω τα ματια σου.
Σημερα εγινε κατι απροσμενο.
Μετα απο καιρο η φωνη σου.
Στην αρχη δεν σε καταλαβα.Ευτυχως παντα το παιζω ανετη κι ετσι γρηγορα τα διορθωσα.
Τουλαχιστον ετσι νομιζα.
Καηκαν τα ματια σου μου ειπες.
Κι εγω χτες ειχα κολλησει και κοιτουσα τις φωτογραφιες μας απο παλια.Σιωπηλη συννενοηση?τα ματια μου αναμενα τσιγαρα στις φωτογραφιες μας.Τα δικα σου τωρα κλειστα.Δε μπορω να πιστεψω τι εγινε.Ποτε δε ξεχναμε τα ματια.Ματαιος κοπος να προσπαθησουμε.Και τα δικα σου ποσο ξεχωριστα.Παντα υγρα σαν δακρυσμενα κι ομως τοσο χαμογελαστα.Τωρα κλειστα.
-Γιατι δε μιλας?
-Μπορω να σου δωσω τα δικα μου να κοιτας?
Τωρα σιωπη,δε με κοιτας.

midnight fever

.....κι αυτη η ζεστη...σου φερνει μια γλυκεια ζαλη.
ενα μικρο πονοκεφαλο.
τα ματια σου δακρυσμενα κι εσυ απλα ανακαθισμενη στο κρεβατι.
μεσα στο απολυτο σκοταδι.
λες και εγινε τιποτα κανεις.
μικρε μου εαυτε ποσο απλος μπορεις να γινεις αμα θες...

...

just a crack and everythin's changin.
u cannot talk to anyone about ur feelings.
not even to urself sometimes.
just a crack...
and u hate urself
just a crack and everythin's changed to "normal"

hard as rock
but that hurts

mornings

ανοιγεις τα ματια κι ολα ειναι ακομα θολα.
σιγα σιγα ξυπνας....
σιγα σιγα ξεμακραινουν ολα.
ακομα και οι εφιαλτες.


κι αν σου μεινουν ονειρα μισα,μη φοβηθεις....