σιωπηλη αρνηση.
παλι.
τι να σου κανουν οι δαντελες αν δε μπορουν να σε τυλιξουν.
τι να τα κανεις τα φτερα αν ο ουρανος δεν περισσευει.
τι να σου πει κι αυτη που παιδι μοιαζει μα νιωθει γρια.
τι να πιστεψεις απο τα λογια που σου λεει μια πλαστικη κουκλα.
ποσο ασχημο να κυκλοφορεις με τη βιτρινα σου παντου.
ποσο αδιαφορα δειχνουν ολα οταν βλεπεις το χαμογελο στα ματια ενος παιδιου.
:)
Τετάρτη, Μαρτίου 28, 2007
silence
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 7:14 μ.μ.