την ειδα να κλαιει
ειναι κατι που δεν αντεχω.
ειδικα οταν καταλαβαινω οτι κατι εσπασε.
σαν το πιατο εκεινο το βραδυ.
σαν την καρδια της σημερα.
και χτες.
και κυριως αυριο.
τα ματια της ειναι πρασινα κι ολοι νομιζουν πως αντεχει.
ενα λαχανι κουτι μας εκανε παλι χαρουμενες.
με δυο κουταλια.
εκδικηση γιγαντων.
ετσι ηρεμει αυτη η παστα ανθρωπων.
με ζαχαρη
Παρασκευή, Απριλίου 27, 2007
for green f
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 12:08 π.μ.