λιγο ακομα

ειναι που δεν υπαρχουν καθρεφτες για το μεσα μας.

αν υπηρχαν θα καταλαβαινες εξ αρχης γιατι φωναζω και γινομαι μια αλλη.

περπατησα με δανεικα φτερα μπροστα σου

κι εσενα σου αρεσε που μπορω να πετω και με κατεβασες διπλα σου

εχω καιρο να πεταξω

ξεχναω σιγα σιγα

ακομα και τις επιθυμιες του αλλοτε εαυτου μου

μαθηματα που δε μαθαμε ποτε τωρα νομιζουμε πως ειν παθηματα και ριχνομαστε στη ζαλη

θα φυγω μια μερα,θα δεις

σαν εκεινη τη φορα που επαιρνα τα τρενα κι εφτασα στον ωκεανο

οταν σκαν τα κυματα πανω σου εξαγνιζεσαι

χανεισ τισ εντασεισ που σου φορτωνουν οι αλλοι


θα φυγω.....