ayto shmainei,exw neyra akoma

κι αν οντως ησουν μονο ψεμα,δε θα το μαθουμε ποτε.
εξαλλου ζουμε πια στιγμες μεχρι να μας τις
γκρεμισεις εσυ η καποιος ομοιος.
ποικιλια υπαρχει και παραπονο ουδεν.

πως εξαλλου να γκρινιαξεις στο δολοφονο σου
και γιατι.
τελικα θα νικησει.

κι αν ειναι ετσι?τοτε που σε παν τα βηματα σου.

κι αν δεν ειναι ειμαστε τυχεροι

ισως γι αυτο περπαταμε.γιατι μπορει να μην ειναι
ετσι τελικα.

να εισαι μονο εσυ κενος και αυλος ο μονος

κι η παρεα της καρδιας σου μην ξεχνιομαστε.

αλλωστε μαζι σας αγαπησαμε.
μαζι κοιμομασταν κι οι τρεις,μαζι ζουσαμε ολο αυτο
το πλαστικο παραμυ8ι.ποσο κουφιος και κουφος ο
κοσμος που περιχαρης εντυνες με αστερια.

και να πω οτι τα καταφερες.πλαστικα κι αυτα και
ξεκολλησαν απο τον τοιχο.

ουτε για ψευδαισθηση μικρου παιδιου δε κανεις.

ποσο λαθος ομως και ποσο σωστο.ποσο μας βολευει
κι αλλο τοσο μας απογοητευει η απαθεια και
το γκρεμισμα κτιριων απο δαφνες.αλλωνων παντα
αλλα κοιμισου.

αραγε αντεχεις,και το αρκουδακι
το χαρισες σε κεινη μη σε ξεχναει?

μαλλον κι εγω για κεινη το διαλεξα πιο πολυ
νομιζα ετσι νικουνται οι μαχες.

ποσο αφελης ειναι ο ερωτας στην αναγκη σου.

λυπαμαι κι ειναι τοσο κριμα να πλητττομαι
απο μια τετοια αρρωστεια τοσο καιρο\
τοσο πολυ καιρο στ αληθεια.

κανενα φαρμακο πιο ισχυρο παρα μονο
αυτο που ζηταγα εξ αρχης του ονειρου.

την αληθεια που δε κοιταξες ποτε
στα ματια.αραγε μεσα σου κοιτας?

κι εσυ κι αυτη.μα ομοιος τον ομοιο σαν λενε
8α χουν δικιο.

πληγωμενη ηλεκτρα σε προζακ με καταντησες ρε πουστη