φοβαμαι ψελλιζει με την ομπρελα ανοιχτη

ενα ταξιδι τη φορα.

τα μικρα βηματα που αναζητω

φευγω ξανα

σε δανεικο σκηνικο

κρυβεις τον πανικο

τον πανικο της ληθης.

κι αν οταν γυρισω κρυφτουν τα ονειρα?

μη σκας θα φτιαξουμε καινουργια.

και θα μαι εδω

και παντα καπου θα ταξιδευω

παλια απαιτουσα να με κοιτουν στα ματια.

τωρα?δε τους χαριζω ετσι ευκολα τα δικα μου.

γιατι αλλωστε να αλωνιζουν καλικαντζαροι στα χωραφια μας?

ποσα λιμανια θα δω ακομα.....


ερχεται μια βροχη να μας ξεπλυνει.

συντομα.
δε γινεται αλλιως...
κι ας μη περπατας ξυπολητος για λιγο καιρο.

βροχοσταλιτσες ειναι τα διαμαντια που κανουν ευτυχισμενους καποιους.

εμενα θα με κοιμισουν μετα απο καιρο σιγουρα.

"φοβαμαι", ψελλιζει με την ομπρελα ανοιχτη.

ακομα.