grafta gia na mhn se fane,ftwxokalybaki end of story

home is where the heart is.

is?

οταν εισαι μικρος,σπιτι σου ειναι εκει που τρως,εκει που κοιμασαι,εκει που παιζεις,εκει που αγαπας κι εκει που σ'αγαπανε.

δεν εχεις αλλο προορισμο εκτος απο το σπιτι σου.

οσο μεγαλωνεις,πλαθεις ονειρα εξω απο αυτους τους τοιχους.
κι αλλες φορες δινεις ταχα μου τα παντα για να φυγεις απο το σπιτι.

οταν λοιπον παιρνεις αποφαση να σταθεις στα ποδια σου,φευγεις.
φευγεις??

εφυγα.
και μ εψαχνες και δε με βρηκες.
μα με βρηκα εγω.κατι βραδυα.αχ οχι παλι αστο.

το χεις παρει αποφαση κι αν κοιταξει κανεις τα ματια σου,τιποτα δε σε σταματα!
δρομο παιρνεις,δρομο αφηνεις.και φτανεις στη δικη σου ακρη του ουρανου.
ειναι η στιγμη που κοιτας τον ωκεανο και λες μεσα σου.δε με νοιαζει ποιος ειναι διπλα μου ουτε πως εφτασα ως εδω.μα αυτο το ταξιδι ηταν δικο μου κι εφτασα ως την ακρη του ουρανου μου.να κοιτω αυτα τα κυματα.
κι ο θησαυρος?

α μας συγχωρειτε,περαστε απο δευτερα!δωσαμε και κλεισαμε.

ανθρακας ο θησαυρος?

μα γυρισα με χερια αδειανα.

ανθρακας λοιπον?

οχι.καλυτερος ανθρωπος εγω.πιο γεματος και πιο αδειος.πιο υποψιασμενος και πιο αθωος.
πιο ονειροπολος και πιο ρεαλιστης.

κι αν αναρωτιεσαι για το θησαυρο μου,κοιτα στην τσεπη μου.
σκουπιδακια θα χει μεσα σε ολα τα αλλα.
ειναι οτι απεμεινε.κι ακομα κι απο τη λαθος σοκολατα που φαγαμε,μας εμεινε η γλυκα.

γλυκα μου δικια μου.δικα μου και τα λαθη.δικα μου τα σωστα.

α ναι ξεχασα.και λαθος δρομο να παρεις,δε μαλωνεις με τον εαυτο σου,μονο οταν πας στο μερος που αποκαλεις σπιτι.
σπιτι ΜΟΥ
ειναι σαν μια σταση λεωφορειου οταν τρεχεις να προστατευτεις απο τη βροχη.
βλακα,ειναι ωραια να περπατας στη βροχη.

σπιτι ΜΟΥ λοιπον,ηταν εκεινο το δωματιο στη σκεπη με το μικρο παραθυρο και τις δυο πορτες.και μετα αυτο εδω το δυαρακι που οσο μεγαλο και να φανταζε στην αρχη,κατα καιρους γεμιζε τοσο που περναμε αναπνοες με δοσεις.μα τωρα δε μπορω να πω ποση αξια εχει για μενα το σπιτακι αυτο.οταν το ζεις κατι,δε το αναλυεις.κι ακομα το ζω.για λιγο ακομα.


κι ερχεται αυτη η ωρα,που εχει ξαναρθει και θα ξαναρθει σιγουρα,και φοβαμαι.
και ναι μαζευω τα πραγματα μου,και στεκομαι πανω απο μια χαζη μπλουζα και κλαιω,και τελικα και κεινο το βαζο θα το παρω μαζι μου κι ας μη το χρησιμοποιησω ποτε.

μη με κοιτας που γκρινιαζω και αναπολω η που κατσουφιαζω.
οσα ζησαμε εδω.μονο εγω κι αυτες τα ξερουμε.ειναι ο θησαυρος και το μικρο μας μυστικο για να παμε ενα βημα παρακατω.

οι αντρες δε κλαινε.
κι η δυναμη που εχουμε μεσα μας προερχεται απο οσα εχουμε ζησει.
οποτε σἀυτες τις περιπτωσεις,χαμογελαμε αγερωχα και πονηρα στο αυριο.

η καρδια μετακομιζει.οχι ευκολα.οπου κι αν πας αντιρρηση δε φερνει.εξαλλου οσα κουβαλα τα ξερει μονο αυτη.

home is where my heart is.

ολα θα βρουν το δρομο τους.....αρκει να τα κοιτας θετικα.....και να χεις τα ματια σου ανοιχτα

:)

τα γραμματα στον πολεμο ηταν ποτε ερωτικα?

μηνυματα>νεο μηνυμα>sms
#thelw na se dw.trelainomai siga siga nomizw.#
delete delete delete

κι αφηνει παλι το κινητο στο τραπεζι.

μισο τραγουδι και το κινητο παλι στο χερι.

μηνυματα>νεο μηνυμα>sms
#ti kaneis?na mwre egw edw akouw mousikh kai se skeftomai.#
delete delete delete

κι αφηνει παλι το κινητο στο τραπεζι.

.....και το κινητο παλι στο χερι.

μηνυματα>νεο μηνυμα>sms
#mou leipeis#
delete delete delete

κι αφηνει παλι το κινητο στο τραπεζι.

.....και το κινητο παλι στο χερι.

μηνυματα>νεο μηνυμα>sms
#na re paidi mou.tha thela na gyrisoume ton kosmo me ena kokkino amaksi.na koimomaste kai mesa.san ayta pou oneireyomai kai siga mh me akolou8hsei kaneis.na doume polyxrwmes plateies kai stena dromakia.paidia me podhlata kai skate.parka megala me limnes kai grasidi kai hlio kai papies kai kyknous.san ayto pou htan konta sthn estia pou emena.thelw bouties gia koxylia kai xionopolemo roz.thelw na aneboume se ena aerostato kai na skountouflame sta synnefa.thelw na paw se mia paralia me asprh ammo kai mia aiwra.kai na mh me noiazei pou h koilia mou einai megalh,h an 8a mas koitaei kaneis.thelw na se blepw na xamogelas.na pa8iazesai.na hremeis kai na trexeis.na koimasai.thelw na eimai dipla sou kai na sou kratw deila to xeri.na se koitaw.mou leipeis.ma akoma ki an tipota apola ayta de ginei...na me kratouses gia ligo agkalia ua htan to pio omorfo dwro.xamogela mou.mporeis?#
delete delete delete


κι αφηνει παλι το κινητο στο τραπεζι.

μερικες φορες οσα ονειρευομαστε φοβιζουν.
οσα νιωθουμε μας τρομαζουν.
τελικα η αποσταση σε τι μετριεται??
αν χαμογελω που η πρωτη σκεψη μου οταν ξυπνω εισαι εσυ??ναι.κι αυτο ειναι νικη.

να 'ρθεις...
δε ξερω ποσα μετρα ειναι αυτο το να ρθεις.
μα εχω αραδιασει τη μιση συλλογη απο μπουρδες που ισωσ να χουν ουσια ισωσ οχι.μα τωρα μοιαζουν ανευ.γιατι ουσια τωρα εχει μονο η παρουσια.ακους?εστω στα ονειρα μου.....

agaphmena tragoudia me alh8eies

"...Άραγε να 'μαι κάποιος άλλος
που προσπαθεί να ονειρευτεί
τα γυαλισμένα όνειρα μας
στο δρόμο ανάποδη στροφή

Μες το κενό και μες τη ζάλη
έστησε ο πόνος μαγαζί
και ποιος μπορεί να ανασάνει
όταν στο ψέμα του κρυφτεί

Να να να, να να να να να

Καίνε τα χρόνια, καίν οι μέρες
με μια πληγή που αιμορραγεί
κι αν περισσέψαν οι φοβέρες
είναι σκληρή ανταμοιβή

Να να να...

Δε σε φοβάμαι ότι κι αν γίνει
τι κι αν το σύμπαν γκρεμιστεί
μες τη ψυχή μου θα ‘χει μείνει
κάποια αυτόφωτη στιγμή

Μέσα μου υπάρχει το ταξίδι
βαθιά φωλιάζει στη καρδιά
έγινα στο καιρό παιχνίδι
να με χαλάνε τα παιδιά

Με τα λεφτά δε γίνονται όλα
κι αν βάλεις ψεύτικα φτερά
δε θα μπορείς να τα σηκώσεις
για να πετάξεις φουκαρά

Απόψε πες μου την αλήθεια
το τι θα γίνω μη σκεφτείς
κι αν ήταν όλα παραμύθια.....

re de pa na ga

"....Meaningless Keepsakes
She just said, "Just don't hurt my butterflies!", and then, she cried her self to sleep, again.

Title Explanation:
It's tragic the trouble we go to, sometimes, to protect things that are long now dead, both material or immaterial. Like relationships that don't deserve any more effort. But we keep holding on to them, like keepsakes, meaningless
Like dead butterfiles, stuck beneath a pane of glass [or, for lack of a better word, grave]"

that's not mine,but describes exactly my day.i feel wrecked.
people sometimes show so much hate without any specific reason.i ll never learn how to deal with that stuff.

maybe it's cause i always think that people are honest and polite and kind.

ante peise oti den eisai elefantas....

δε θα ημουν εγω

ειναι φορες που κοιτας τον ηλιο καταματα και επιμονα.

δε σε νοιαζει αν τρεχουν δακρυα,δε σε νοιαζει αν μετα θα βλεπεις θολα.

ολα για αυτη τη στιγμη΄

δε θα ησουν ο εαυτος σου αν δε το κανες.

δε μπορεις να ξερεις τι δειχνεις,μονο τι ζεις.κι οπως το ζεις εσυ.

κι ηταν τοσο απλο

τα λιμανια μας τα διαλεγουμε εμεις.

συνηθιζω να σκεφτομαι.

εχει ζεστη.πολυ.

μα εχει και ζεστασια.αληφεια.

κοιταζω τον οριζοντα και ειναι ακομα ροζ.

αυτο που ακομα δεν εχει γινει μωβ ακομα και μετα γαλαζιο(που σἀρεσει) και μετα μπλε σκουρο.και μετα νυχτα καληνυχτα κι ονειρα μας γλυκα.

σημερα ο γειτονας με τα ωραια νυχτολουλουδα στον κηπο και τις πολλες γλαστρες στη βεραντα βγηκε εκτος οριων και φωναζε.σημερα το πρωι δεν ηταν καλη μερα.σαν να ηταν η μερα της φωνης.

μα ακομα κι ετσι οι τσεπες μου δεν ειναι αδειανες.μετα απο πολυ καιρο.πολυ πολυ καιρο,το συναισθημα της καταψυξης με αφησε και πηγε διακοπες.ετσι νιωθω.κι αφου τα λογια μου τα περνει το αερακι δε φοβαμαι πια.

εξαλλου μετα απο καιρο δεν ειμαι με αδειες τσεπες.....

πως το ελεγε εκεινο το τραγουδι??αν μ αγαπουσες λιγο δε θα ηταν ασπρομαυρη η ζωη??

πες μου τι ειναι αυτο που βλεπεις οταν κοιτας τον οριζοντα,κι αν γελας οταν περπατας.....κι εγω θα σου δωσω ολουσ τουσ θησαυρους.

μολις τους βρω:)

gigi su lew

ekpaideyomaste gia tis symperifores mas.
νομιζω δηλαδη.

san stratiwtakia sth gyalinh bitrina mas.
kai molis ksestratisoume ola ginontai anakata.αι οι γυρω μας

κι αραγε πως υπαρχουμε πραγματικα αν δεν αποδεχομαστε ουτε εμεις τη φυση μας,μα την φυλακιζουμε?
και ποσο ευκολα μας αποδεχονται οι γυρω μας
για το ειναι το ακατεργαστο μας.
do understand-
-rise up
stay calm-
stay clean-
-walk beside-
-feel the joy
until we meet again-

οταν φιληθηκαμε εκεινο το βραδυ,το φεγγαρι ηταν ακριβως μισο....

here we are now....

ton teleytaio kairo

einai les kai eimai diakopes sth zwh mou.

san na katalabe kapoios pws to xreiazomoun olo ayto.

kai ksafnika exw gemisei xrwmata kai xamogela.

and it feels like...strange.

but its still me.and that captain,is a great gift!

http://www.youtube.com/watch?v=vV0KmOYfomM