παραμυθι ειναι παραδεξου

και ζησαμε εμεις καλα κι οι αλλοι καλυτερα.

και ζησανε οι αλλοι καλα κι εμεις καλυτερα.

πρεπει να προσεχουμε και τα δυο.

για να χαμογελαμε ισα

για να ζουμε πιο ομορφα

κοιμισου

ενα γαμωτο δεν φερνει την ανοιξη

φοβηθηκα

φοβαμαι

τρεμω

ετρεχα στη βροχη

ολα τα αντεχω

φυλακας αγγελος μου ειπαν με προστατευει

παει κι η ομπρελα μου

ολο μουσκεμα γινομαι

σκονταφτω σε συννεφα

λες κι ολη αυτη η βροχη εχει επιτηδες μπει αναμεσα μας για να δουμε αν αφου γινουμε μουσκεμα θα ρθει κανεις να μας παρει αγκαλια

τελικα.ολα ιδια κι ολα διαφορετικα.αλλα τιποτα δεν μας χωριζει.

κι ακουω τραγουδια απο βινυλιο.θυμασαι?τοτε δεν υπηρχες.αλλα απο τοτε.το ξερα.

ουτε καληνυχτα

ουτε καληνυχτα,ουτε ζημια

δε θελει πολλα καποιος για να ζησει

μια αγκαλια.που να μην απαιτει.να θελει απλα να ειναι εκει

cold places cannot be earned

φευγω

οχι μη

φευγω

καλα ενταξει

να σε παρω μια αγκαλια?

αντε παρε με

*γκαλια*

φυγε τωρα

δε θελω να φυγεις

δεν πειραζει θα σου περασει

κι εχουν περασει απο τοτε κανα δυο καλοκαιρια και πενηντα δυο χειμωνες

κι ακομα να φανεις

δεν ειναι ωραιο να παρακαλας

τοτε ας μην το κανεις

δεν παρακαλω

ευχομαι

και ξερεις.ακομα κι αν οι ευχες εχουν ημερομηνιες ληξης κι ακομα κι αν ολοι μετατραπουν σε χρυσοψαρα

θα μαι σαν αυτους που ολα κατι τους θυμιζουν

θα πεσω πανω σε μια ταμπελα που θα γραφει εννια

και θα θυμηθω την εννοια μου

και την ευνοια που δεν ειχα

νομισμα

μια μερα θα σου πω ενα παραμυθι

για δυο κοριτσια το ενα μεσα στο αλλο

το ενα ηταν η χαρα της ζωης και της κοινωνικοτητας.

απο μικρη γυρνουσε στο σπιτι της γιαγιας της με μια καινουργια φιλη-φιλο-ζωο-φυτο-πραγμα.

εβρισκε πως στον καθενα μπορεις να δωσεις κατι και να του ομορφυνεις για λιγο,τη στιγμη,τη μερα,τη ζωη.

blueman

                                   "Απογευμα...7 η ωρα.... Αρχισε να δροσιζει,επεσε κι ο ηλιος. Τωρα ολα ειναι καλυτερα στο χαμηλο φως. ξεβαψαν και τα χρωματα. Χτυπιεσαι στις ξερες του μυαλου σου. Εχεις χαθει για λιγο στο απεραντο της μοναξιας. Το χρειαζοσουν αυτο το ταξιδι. Ταξιδι για να γιατρευτεις. Μονο εσυ ξερεις τα μονοπατια που σε γαληνευουν. Ποιος αλλωστε αν οχι εσυ? Περπατας μονος και νιωθεις σαν θαλασσα. Χωρις βιαια κυματα σημερα,χωρις επισκεπτες στο τωρα σου. Στα ποδια σου η αμμος χανεται,πατιεται,προσπερνιεται. Ειναι αυτη που σε κανει να προχωρας. Φτιαχνεις μουσικη,μοιαζεις με τραγουδι. Χωρις καλωδια,χωρις φωτακια,χωρις καρδουλες κι αστερακια. Χωρις δακρυβρεχτες ιστοριες,ουτε παθιασμενα λαθη. Το μεσα μας, κανεις δε το οριζει-δε χρειαζεται λεξεις και ιστοριες φαντεζι. Μοιαζεις με τραγουδι. Νοτες που αποχαιρετουν τη μερα. Σβηνονται τα δακρυα,γινονται ενα με την αμμο και δε θα δουν ποτε το φως της μερας... Εχουμε ωρα μεχρι να ξημερωσει.... Και περπατας... Και μοιαζεις με τραγουδι... Ενα μπλε τραγουδι...."

To παραπανω το χω γραψει γιαυτο το μερος.δεν εχω παει ποτε.εφτασε στα χερια μου για να ηρεμησω.Ειναι καποιο παραλιο κρητης ή Γαυδος.Δε θυμαμαι πια.δεν εχω παει ποτε.05/12/2007

ποσες φορες σε αποχαιρετησα

ολα μπορω να τα αντεξω.

αυτες οι κυριακες ομως.

δεν ξεπερνιουνται

ξημερωματα κυριακης

γεμιζει το ειναι σου μπαλονια κοκκινα.

κι ολες οι μουσικες του κοσμου χαπι να γινουν

κανενα δεν σε κανει να μπορεις να ξεχασεις

η κυριακη ειναι κυριακη

ειναι η καλυτερη μερα του κοσμου

ειναι χαμογελα

βολτες

ηλιος

ταξιδια

ονειρα

ακομα

καραβια

λεωφορεια

αυτοκινητα

ολα οσα σου δινουν ζωη

κι οσα σε κανουν να δακρυζεις κοιτωντας το παραθυρο

οσα δεν σου ειπα

το χα ξεχασει.

οσο κι αν αγαπας τα ζωα,πρεπει να αρχισεις να πατας τα σκουληκια που σε τρωνε.

dont i have a choice?

επιλογες.

ολη μας η ζωη.

εκλογικευση.

δε το χω.

εμενα η καρδια μου με κρατα ζωντανη.

θα λεγα

αλλα ειμαι ρομποτ.

εχω βραχυκυλωσει.

αλλα ζω.

δεν ειναι ολα θεμα αποφασεων.

κανενας δεν ζει ευτυχισμενος μεσα σε κανονες.

σε απολυτα.

σε οχι και μη.

φαντασου.

καποτε

με εκανες να νιωθω οτι μπορω να νικησω τον κοσμο.

ημουν το καινουργιο παιχνιδι?

μονο αυτο δε θελω να μαθω.

γιατι ξερεις.

ακομα και τα ρομποτ.

εχουν κατι για καρδια.

σα σαλονακι μικρο σκεψου.

να περνουν εκει οσοι γνωριζουν στη ζωη τους.

καποιοι ερχονται μονο για τα παρτυ.

καλεσμενοι ακαλεστοι

αλλοι εχουν και τις μεριες τους.

αλλος μια γωνιτσα

αλλος διπλα στο φωτιστικο για να μπορει να σου διαβαζει τα βηματα σου να μη χανεσαι

αλλος τη δικη του πολυθρονα.

που υπαρχει παντα μια.

διαφορετικη απο τις αλλες

μπερζερα

ακομα κι αν λειπει κανεις δεν καθεται εκει

ποτε

δεν θελω να φανταστω τι γινεται αν ολα αρχισουν να τρεχουν προς την εξοδο κινδυνου

ουτε για ψυγειο δε κανει ενα ρομποτ μετα

γιατι κανεις δεν εκτιμαει τα ψυγεια ρομποτ.

δεν εχουν γουστο.αλλα δεν θα βαλουμε εμεις μυαλο στον κοσμο.

μονο να τον ταξιδεψουμε μπορουμε

να κλεψουμε ανασες

για οταν πνιγομαστε στη δικη μας θαλασσα

ολα θα ηταν καλυτερα αν ζουσαμε με παθος.ακομα και το να κατσουμε διπλα σε καποιον σ ενα μικρο σαλονακι.