ενα ποιημα που αγαπησα

Γιάννης Βαρβέρης, «Ο πατέρας δεν πίνει στους ουρανούς»

Χθες είδα πάλι στον ύπνο μου τον πατέρα. Καθόμασταν οι

δυο μας σ’ ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο. Κάποιος μας

έφερε δυο ποτηράκια και κρασί. – Είσαι καλά; Του λέω.

- Καλά, καλά, και μου ‘πιασε το χέρι. – Άντε, στην

υγειά σου, είπε. Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε

πάνω στο τραπέζι. – Δεν πίνεις; Ρώτησα. – Εσύ να πιεις,

απάντησε. Εγώ δε θέλω να ξεχάσω.