εφυγε θα πουν και κατα που να σαξουν

η αλλαγη ειναι ξεβολεμα μωρο μου
ποσα θα ηθελες να αλλαξεις κι ουτε που κουνιεσαι πια
κι εγω τρεχω
ολο τρεχω
αλλα δε ξεβολευτηκα και πολυ
καθομαι εδω
τρεχω
αλλα συνεχιζω με οσα ηξερα πριν
με οσα ενιωθα πριν
κριση φυγης και κλεινω πορτες
κριση πανικου και κλεινω το παραθυρο που αναπνεω
μη με ρωτας γιατι
σιγα μη με ρωτησεις
δεν καταλαβαινω
κανω πως δεν καταλαβαινω
τι νικαει απο τα δυο μη με ρωτας
σιγα μη με ρωτησεις
θελω να αλλαξω ουρανο
κι απο δρομους μπουχτισαμε
τοσους φτιαξαμε και στερια να πατησουμε δεν εμεινε
ποιος φταιει τι με νοιαζει
στην αρχη λες φταιω εγω
την επομενη με τριτη ματια λες ισως φταιει και κατι αλλο
στο τελος γεμιζεις το στερνο σου λιθαρια κι ουτε ενα απο αυτα να κυλισει
καμια θεληση για φυγη βλεπεις αυτα
καθολου δε μου εμοιασαν
ζω καθε μερα αναμεσα σε ανθρωπους χωρις καρδια
στην αρχη ποναει
μετα αμφιβαλλεις
μετα λες ισως να ειναι ιδεα μου
μετα ζεις με αυτο αγκαζε κι ας μην αντεχεις ουτε εσενα να ακουμπας
τρομακτικο λιγακι
εγινες το τερας που απεφευγες χρονια
το τερας που ζουσε κατω απο το κρεβατι σου και ειχε σαν μονη νικη του να σου βγαζει τις καλτσες οσο κοιμασαι
ηρθε η μερα που σε νικησε κι εγινε ολακερο εσυ
μαντεψε ποσο αστειο ηταν
που σημερα το πρωι
δεν ειχα κανεναν να πω αυτο που ανακαλυψα

αγαπη μου,συρρικνωσα την καρδια μου