Δώσε μου μιά γουλιά απ'τον καφέ σου...

Ξυπνας και κοιτας το κινητο σου...καμια αναπαντητη,κανενα μηνυμα..."μπα τι λες πως κι ετσι?"....σηκωνεσαι,κατεβαινεις τα σκαλια,κατευθυνεσαι προς την κουζινα,βλεπεις μια μπανανα και την τρως.Γυρνας στο κρεβατι κι αγκαλιαζεις το παπλωμα.Το laptop σε κοιταει.Λες τις καλημερες σου και μπλεκεσαι για λιγο στις ζωες των αλλων.
-Ειναι ομορφο αυτο το παραμυθι αλλα γιατι σ'αρεσει να ταξιδευεις συνεχεια αλλου?...
-Γιατι ειμαι χεστης που ειπε και ο Ν. χτες.Μα η αληθεια ειναι πως φοβαμαι να με αντικρυσουν..δε θα με καταλαβουν,δε θα τους αρεσει το μπερδεμενο και πολυπλοκο εγω μου.Εξαλλου,κανεις δεν εχει χρονο για σενα,εχει τη δικια του ζωη.


Μη με ρωτας αν ειμαι καλα,οταν περνω καλα εχω λιγο χρονο.Τωρα εχω παρα πολυ
.
Κενο
.
Δε θελω να το διαλυσω για να το εξηγησω,θα περασει μονο του καποια στιγμη.Εχουμε περασει χειροτερα κι εγω κι εσυ.
.
Ισως γι'αυτο δεν εκλαψα για σενα.Κι ακομα....το μονο που κανεις ειναι να με γεμιζεισ τυψεις.Και ξερεις τις βαρεθηκα κι αυτες.Δε μπορω να προσπαθησω.Δε θελω!
Δε με καταλαβαινουν μα με δεχονται,αυτους αγαπω...

Κι οσο για σενα,με κουρασες.Ισως επειδη ησουν αυτο που ηθελα,για κεινη την ωραια πλευρα του εαυτου μου που κανεναν δε χαλαει.

Αυτο το κενο ομως δεν επιδεχεται εξηγησεις κι αναλυσεις.Με κανει κομματια και με κρατα ζωντανη.Το ιδιο πραγμα.

Αφησε με να πιω μια γουλια απο τον καφε σου και παρε με αγκαλια....Οταν βγω απο την πορτα θα βαλω το πιο ομορφο μου χαμογελο στο υποσχομαι!


:)