131

Αυτο που λειπει δεν το ειδες γιατι δεν υπαρχει.Εμποριο λιανικη η χοντρικη?
Πουθενα δε βρισκεται.σε λιμνες κυνηγητο?τι ειμαστε κυκνοι?Τους εχεις δει ποσο στεναχωρημενοι ειναι?
Οταν βρεις λιγο χρονο στο προγραμμα σου ισως ζεστανει λιγο η καρδια σου.
Absent.Absence.Sence.Sensation.Sensitive.Bollocks I say.

no more stilness

No more stillness , more sunlight...


Καθοταν στο περβαζι και κοιτουσε τα αυτοκινητα που περνουσαν στο δρομο.
Κοκκινα και ασπρα φωτακια.
Ειχε αγκαλια το πληκτρολογιο κι εγραφε.
Της αρεσε πολυ ο ηχος των πληκτρων.
Μια ιδιαιτερη μουσικη λεξεων,σκεφτοταν.
Ουτε και η ιδια δεν ηξερε που θα την οδηγουσε η φαντασια της σημερα.
Οπως καθε φορα εξαλλου.
Ενα ταξιδι χωρις προορισμο.
Με εναν στοχο ομως.
Να μαζεψει το μυαλο της.
Να το συγεντρωσει σε κατι.
Πολλες φορες ενιωθε πως κατι πηγαινε στραβα με το ειναι της.
Εξω εβρεχε,μα μεσα της ειχε λιακαδα.
Απο αυτες τις χειμερινες,που ενω κανει κρυο,ο ηλιος σε πειθει να κατσεις σε ενα τραπεζακι εξω απλα για να σε αγγιζουν οι αχτιδες του.
Σημερα τον ειδε παλι.
Ανεκπληρωτες επιθυμιες.
Δε τις μπορουσε καθολου.
Ηθελε να ειχε τη δυναμη να του ελεγε ποσο ομορφο τον βλεπει.
Ηθελε να καθοταν διπλα του να του εξηγουσε τι την εκανε να τον εχει ξεχωρισει.
Κι ομως εβαζε ολα τα στοιχηματα του κοσμου πως αυτος την εβλεπε φτηνη και ιδια με τις αλλες,πλαστικη.
«..All the things you said to me today...If you want me I’ll be here , I’ll be dreaming my dreams with you...»ελεγαν οι Cranberries στο ραδιοφωνο..
Δεν ειχε εξαλλου κανεναν λογο να μην πιστεψει κατι τετοιο.
Whatever...
Σημερα ειδε ομως και το χαμογελο του Τασου.Ο Τασος δουλευε στο σαντουιτσαδικο που πηγαινε παντα.Του ειπε κι αποψε καληνυχτα.Με φωνη που ισα που ακουστηκε.
Ειχε παλι τις συννεφιες της κι ετσι δεν του επιασε κουβεντα.
Περιπλανηθηκε στα σκοτεινα σοκακια μεχρι να φτασει σπιτι της.
Καπου στη διαδρομη ηταν που χτυπησε το κινητο της κι αυτη χαμογελασε.
Καποιος τη σκεφτηκε.Παντα το εβρισκε τοσο ομορφο να εισαι στις σκεψεις καποιου.
Οσο στεναχωρημενη κι αν ηταν που στις εξετασεις τα πηγε χαλια,μεσα της τωρα κρυβοταν ενα χαμογελο.
Γι'αυτο καθοταν στο περβαζι και κοιτουσε τα κοκκινα και τα ασπρα φωτακια.
Για να ηρεμησει τη μοναξια της.
Βαζοντας την τελευταια γουλια απο κρασι στο στομα της , πνιγηκε.
Και τοτε σταματησε να γραφει κι αρχισε να σκεφτεται παλι εκεινον. Που την εκανε να ειναι τοσο μπερδεμενη αυτες τις μερες.
Ειχε πνιγει κι αυτος την τελευταια φορα που ειχαν βρεθει.
Συνειρμοι ε?
Ολα καπως ετσι μας ερχονται στο μυαλο.
Απο μονοπατια παραλληλα και γρατζουνιες στον τοιχο της ζωης μας.
Της ελειπε.
Ηθελε να τον παρει τηλεφωνο.
Να του εξηγησει γιατι δεν κοιταξε πισω οταν εφευγε.
Ηθελε να του πει πως αξιζε τον κοπο.
Ηθελε να ακουσει την καληνυχτα του.
Κι ας το ειχε προκαλεσει αυτη,με το τηλεφωνημα της,το ενδιαφερον του να πεις μια καληνυχτα.
Τοσοι αντρες γυρω της κι ομως αυτη δεν ηθελε κανεναν αλλο παρα μονο αυτον.
Να την παιρνει που και που μια αγκαλια και να της λεει καληνυχτα.
Ηξερε οτι δε μπορουσε να τη δει ερωτικα,ισως γι'αυτο.
Την φοβιζε η ιδεα μιας σχεσης.
Απο μκρη.
Ηθελε τοσο να δεθει με καποιον,να την νοιαζεται,να την σκεφτεται,να βλεπει ενα χαμογελο ειδικα αφιερωμενο σε εκεινη.
Κι ομως,οσο κι αν ηθελε ολα αυτα,δεν αντεχε στη σκεψη του να δινει αναφορα γιατι δεν εχει κεφια η γιατι θελει να περναει καποιες ωρες μονη.Δε μπορουσε να φυλακιστει.Το ειχε δει παλια αυτο το εργο.Ηταν σαν εφιαλτης γι’αυτη.
Ηταν ετσι ο χαρακτηρας της.Φευγαλεος.
Ακομα και τους φιλους της ειχε κανει στην ακρη.
Κι αυτο γιατι ειχαν αρχισει να γινονται πιεστικοι με το τι εχει,και με το γιατι δεν εχει ορεξη πια να αναλυει τα προβληματα τους η να βγαινει μαζι τους εξω για καφε.
Τι να πει?
Τους ειχε βαρεθει.
Ολους.
Γιατι κανεις δε σε θελει οταν δεν τον κανεις να χαμογελαει.
Αυριο επρεπε να αντιμετωπισει τον πιο σκληρο κριτη της,κι ενω αλλες φορες δειλιαζε τωρα ηθελε να περασει οσο πιο γρηγορα γινοταν η ωρα,να ερθει η στιγμη να του μιλησει.
Ο πατερας της.
Οι αντρες στη ζωη της παντα επαιζαν σημαντικο ρολο,σκεφτηκε.
Στις σκεψεις της,στις αποφασεις της,στις παρεες της,στις μελαγχολιες της....ποτε δεν καταλαβε γιατι.
Θα του ελεγε πως πηγε χαλια στις εξετασεις και πως ηθελε να φυγει για το εξωτερικο.
Ηξερε ηδη τις φωνες και το υφος της απογοητευσης στο τελος της συζητησης που θα ερχοταν.
Ετσι γινοταν παντα.
Αλλα αυτη θα εφευγε.
Θα συναντουσε αλλα φωτακια εκει,πιο φωτεινα λογω της βροχης.
Ηδη ονειρευοταν τις βραδινες της βολτες στους δρομους της Αγγλιας.
Θυμοταν ποσο ελαμπαν τα φωτα οταν εβρεχε στην Αγγλια.
Ειδικα τα βραδυα στο νοσοκομειο.
Που κοιτουσε τα φωτα απο το παραθυρο και ταξιδευε οπου ηθελε.
Ταυτιζοταν με τον καθε περαστικο κι επλαθε ιστοριες μεχρι να αποκοιμηθει.
Κι αλλες φορες γινοταν ενα με τις σταλες στο παραθυρο.
Θα ηταν μακρυα κι απο εκεινον που ενιωθε τοσο την αναγκη να την σκεφτεται.
Ηταν δυνατη,θα της περνουσε πιστευε.
Ο χρονος περναει και σιγα σιγα ξεχνιεσαι,ειπε δυνατα και σηκωθηκε απο το περβαζι.
Ετσι της ειχαν πει.
Σημερα τελικα δε θα εγραφε καμια φανταστικη ιστορια για να ισοροπισει το μπερδεμενο της μυαλο.
*Ctrl + A και Delete*
Ντυθηκε και βγηκε εξω στη βροχη.
Για να νιωσει τη βροχη στο δερμα της.
Για να μην καταλαβαινει αν τρεχουν δακρυα απο τα ματια της.
Για να τσεκαρει αν ζει ακομα.


Don’t think about all those things you feel , just be glad to feel...

o kairos trela8hke

Πουλιεσαι,για λιγο ξεχνιεσαι.
Λες πως ζεις κι ομως εχεις καιρο να νιωσεις ζωντανος.
Ανοιγεις τα ματια και δεν ειναι κανεις διπλα σου.
Λειπεις κι ομως εισαι παντα εδω.
Στορια στα παραθυρα σου.
Σου αρεσει το σκοταδι.
Συννεφο που βρεχει και στο βαθος ο ουρανος.
Ο ηλιος.
Λες και πανω απο το κεφαλι σου μονο πρεπει να πεφτουν σταλες.
Ιδιες κινησεις,ιδια ονειρα με τα χτεσινα.
Σημερα νιωθεις αλλος ανθρωπος.
Ατρωτος.
θελεις απελπισμενα να αγαπησεις.
Αυτα που καποτε συναντησες.
Αυτα που καποτε ερωτευτηκες.
Αυτα που δε ξερεις αν υπαρχουν.
Μεσα σ'αυτα που θα συναντησεις.
Καποτε.
Γιατι τωρα πιστευεις πως δεν αντεχεις.
Ή δεν εχεις χρονο.
Επεισες και το ειναι σου.
Επιλογες δανεικες.
Βλεμματα χαμενα.
Τιποτα δεν ειναι οπως παλια.
Και δε θες τελικα.
Τα πλακακια ειναι κρυα.
Στην τηλεοραση παιδικα που αλλοτε σου αρεσαν.
Μονο ντοκυμαντερ σου αρεσει να βλεπεις,τον τελευταιο καιρο.
Γιατι η γη ειναι πιο ομορφη απο εμας οπως σου ειχε πει ενας φιλος.
Τελειωσε και η ζαχαρη.
Και τα τσιγαρα.
Μονο ο αναπτηρας δεν εχει τελειωσει.
Και προχωρας.
Βγαινεις εξω κι αρχιζεις μηχανικα να συναντας αυτα που και χτες βαρεθηκες.
Βρισκεις δικαιολογιες γιατι δε σου αρεσει το σημερα.
Και το συζητας.
Το κατι αλλο.
Νοικιαζεις ταινιες γιατι παντα σου αρεσε να ξεφευγεις απο το τωρα σου.
Το μυαλο σου πεταει μακρυα.
Οταν κοιτας τον οριζοντα γυρνας μονος σπιτι.
Μονο
τοτε
κοιτας
τον
οριζοντα.
Και τι δε θα εδινα για να ημουν στη θεση σου.
Μπορει?
Μπλε,ασπρο,πορτοκαλι,κοκκινο,μωβ.
Τα χρωματα εχουν νοημα μονο οταν σε ακουμπανε.
Παιρνεις το πινελο κι αρχιζεις να ζωγραφιζεις.
Δε το κανεις για κανεναν αλλο παρα μονο για σενα.
Μια καρεκλα στη μεση του πουθενα.
Ξυλινη και παλια.
Με ροζ λουλουδακια.
Ρομαντικες σκεψεις.
Γκολ σε αδειο τερμα.
Πατησες σκατα.
Δε το περιμενες.
Δυση ηλιου 17:35.
Κανει ζεστη.
Ναζια σου κανει κι ο καιρος.
Τα νουμερα ειναι που μας κανουν νουμερα.
Οι αντρες που θα γεννιουνται στο μελλον θα εχουν μικρο μοριο.
Γελα,δε σε αφορα.
Καθε μερα ειναι γιορτη.
Real truths never found.

Σοκολατα

Καποιοι ανθρωποι ειναι απροσεχτοι.Περπατανε πανω στις καρδιες μας.Κι εμεις τις ειχαμε βγαλει λιγο εξω να δουν ηλιο.


Ζεστη σοκολατα ιον με λιγο γαλα νουνου.
Η ζωη σου ειναι τοσο αδεια που ισως δε προσεξεις ποτε ξανα αυτες τις λεπτομερειες.

Το ιδιο μου εδινε η γιαγια οταν ξυπνουσα το πρωι,πριν με παει στο σχολειο ο παππους.Παντα μου αγοραζε σοκοφρετα κοκκινη ή πρασινη.
Ποτε την ιδια ομως για καποιο λογο.Ή κοκκινη ή πρασινη.Ουτε παντα πρασινη κι ας ηξερε πως μου αρεσει πιο πολυ.
Και παιζαμε ξυστο τα μεσημερια.
Κι η γιαγια φωναζε.
Ειχε δικιο,εμενα ακομα δε μ'αρεσουν τα τυχερα παιχνιδια.
Ζεστη σοκολατα ιον με λιγο γαλα νουνου.
Σου καιει το λαιμο , σε ηρεμει.
Σε ξυπνα και σε στελνει για ονειρα.
θες να φωναξεις και αντι αυτου βαζεις ηρεμη μουσικη.
Οταν μεγαλωσεις θελεις να εκπληρωσεις τα ονειρα σου,για τα τωρινα δε νοιαζεσαι.
Και τα παιρνει ο αερας.
Ερωτευτηκα.Κινουμενα σχεδια.
Ποσο ριψοκινδυνο να βγει κατι τετοιο?
Βαζω φωτια στη νυχτα,κι εσυ δε θα ερθεις.
Ουτε να δεις τις σταχτες.
Τι θυμαμαι και δεν κοιμαμαι...
Trick or treat?

Miaforakienankairo-tonkakosoutonkairo

Νομιζω οτι ολες οι φιλοσοφιες εχουν αποτυχει.Οι θρησκειες σιγουρα.

Δε μπορει κανεις να πει πως ο κοσμος τωρα ειναι χειροτερος αποτι πριν 30 χρονια.Και τωρα ο προεδρος των ΗΠΑ ειναι ηλιθιος.Και τοτε το ιδιο.Διαγωνισμος ηλιθιων.

Μονο ο φανατισμος θα μας σκοτωσει.Ολοι θελουν να γινουν πολεμιστες.Ολα εχουν ειπωθει , ομως τα ζητηματα της δημοκρατιας ακομα μας απασχολουν.Το θεμα του φεμινισμου εχει χιλιοειπωθει,ομως ακομα στο περισσοτερο μερος του κοσμου τις λιθοβολουν ή τις χτυπουν σιγουρα...

Φαυλος κυκλος τα μικρα κεφαλια και τα μεγαλα ονειρα.

Ημαστε ηδη συνηθισμενοι στην αδικια και την ασχημια,ολα αυτα που κανουν τον κοσμο,αυτον που ειναι.Πιστευα οτι ο κοσμος θα αλλαξει μαζι με μενα...
Δεν εχω εκπληξει ακομα τον εαυτο μου.
Ταξιδευω κι αλλου,με την ιδια ψευδαισθηση οτι μπορω να κοιμηθω παντου.
Μα κοιμαμαι ελαχιστα.Κραυγαλεος λαος ειμαστε,γελαμε πολυ,κλαιμε πολυ,και το ξερουμε γι'αυτο και επιζουμε.Ωστοσο αυτο εχει και μια μαυρη πλευρα.
Καπου βολευει το να δειχνεις η να θες να νιωθεις ανωριμος.
Ειναι απολυτως απαραιτητο οποιος εχει κατι να μας πει,να μας το πει.

Einai pio kitrina ta fwta sto limani

Tο λιμανι ηταν ενα μερος για βολτα μονο με παρεα.
Eτσι ελεγαν ολοι.
Αυτη,οταν ολοι σκορπιζαν σε δανεικες αγκαλιες και πλαστικα σ'αγαπω,ετρεχε μεχρι το λιμανι.
Ειχε παντα κρυο εκει,ή τουλαχιστον ετσι αισθανοταν.Τα φωτα εκαναν τη θαλασσα να μοιαζει γυαλινη πιστα ετοιμη να δεχθει χορευτες.Αυτο ηταν το καλυτερο μερος της βολτας.Να προσπαθει να ηρεμησει την αναπνοη της φτιαχνοντας φανταστικες ιστοριες.Ετσι ηρεμουσε και το κυμα της μοναξιας της.Μονη, αγκαλια με τις ιστοριες του μυαλου της.Η φαντασια της-μοναδικο οπλο και εχθρος ταυτοχρονα.
Ενας πολεμος ειναι,σκεφτοταν παντα για τον ερωτα.Της ελειπε ο φαρος.

τουμοροουζ αρ γιουρ χαπι-νεσ

Εκλεισες τα ματια και ειδες ολα οσα η8ελες να αρχισουν απο αυριο.Κι ετσι θα γινει,αρκει να το πιστεψεις.

-Δε μπορω να πεταξω ψηλα

-Εχεις ομως φτερα

-Να σε παρω αγκαλια?

-Κλεισε το φως

.

Τρεμω

Κλαιω

Γονατιζω

Σβηνω τα κερια και καθομαι στο πατωμα.

Γωνια.Για να εχω ορια.

Που εισαι?

Ξερεις ποιος εισαι οταν χαμογελας σκεφτομενος ποσο ωραια θα ηταν να ειχες τον εαυτο σου κολλητο.

Σε ειδα να χανεσαι,μα εσυ ποτε δε κοιταξες που χαθηκα εγω.

Τα λογια τα ταξιδεψε ο αερας και κανουν παρεα στα βραχια.Αυτα που κοιταζες και σκεφτοσουν ποσο θα θελες να ησουν μαζι της.

Καθομουν στη σταση 45 λεπτα και περιμενα το λεωφορειο.Το κρυο μου παγωσε τα ματια και για μια στιγμη σε ειδα να ερχεσαι απο τη γωνια.

Η γιαγια που καθησε διπλα μου μου ειπε οτι ειμαι ομορφη οταν σκεφτομαι.

Θα ηταν η καλη πραξη της ημερας.

Θελω να φυγεις.

Θελω να μη σε ξερω.

Θελω να μη με μαθεις.

Κι ολα αυτα γιατι μετα θα ερθει και το τελος.Κι αυτα πονανε

My life without me quote

Now you feel like you wanna take all the drugs in the world, but all the drugs in the world aren't gonna change the feeling that your whole life's been a dream and it's only now that you're waking up.
--
Life is so much better than you think, my love. I know because you managed to fall in love with me even though you saw, what was it, you said 10%? Five maybe? Maybe if you'd seen it all, you wouldn't have liked me. Or you would have liked me in spite of everything. I guess we'll never know..

*sigh*

Otan ksereis olh thn tainia apeksw,8es na kleineis ta matia kai na oneireyesai.
Ki as einai periergo.

Το αισθημα της συντηρησης

Ναι μαμα θα κλεισω τον καταψυκτη.Τωρα πια δε χρειαζομαι να χωνω τη μουρη μου μεσα για να "ξυπνησω".Γιατι ξυπνησα τον δικο μου.Ειναι στιγμες που ευχομαι να μην υπηρχε,κι αλλες που φαινεται τοσο απαραιτητος πια.
"..Θυμαμαι που μου δειχνες εν'αστερι και μου λεγες φερ'το 'δω κατω αν μπορεις.Και ξερεις εγω,προσπαθησα ξερεις.Να το φερω κοντα να τ'αγγιξεις κι εσυ!Μα τρομαξες τοσο απ'το φως και τη σκονη,κι ετρεξες γρηγορα καπου,να κρυφτεις.."
Τ'ακουγα θυμαμαι σε μια κασσετα που μου ειχε γραψει ενας φιλος του αδερφου μου οταν ημουν μικρη.Ωραιο τραγουδι.Ταξιδιαρικο.Ο κοσμος δε θελει ταξιδευτες.Θελει υπνοβατες.Εχεις δει υπνοβατες?Ουτε να τους πεις οτι πανε λαθος δε μπορεις.Ομως βολευουν,δε μιλανε,δεν ενοχλουν,δε τους βαριεσαι,δε τουσ φοβασαι.Μονο αν τους αγαπησες στον ξυπνιο σου τους συμπονεις και τους νοιαζεσαι μην παθουν τιποτα σε καμια βολτα τους.
Κρυο.Παγακια σε σχημα συννεφων μικρων.Απο αυτα που εμειναν γκρι.Δεν προλαβαν να φτασουν το ουρανιο τοξο και να γινουν ονειρα.Αυτο παθαινει οποιος εχει βαρος στα φτερα του.Πεταει χαμηλα.

otinanai

pare me agkalia kai pame
8a xw strwmena ta asteria
kai mh mou peis fobamai
8a er8oun ki alla kalokairia

Μου ειπε

Μου ειπε οτι ηξερα ηδη.Την ειδα οταν με ρωτουσε συμβουλες ποσο με προσεχε και τρομαξα.Ισως ετσι τρομαζω κι εγω οσους θελουν να δουν εμενα.Ολα ειναι θεμα συγκυριων.Παραλληλες γραμμες τραινου με υπονοια συναντησης καποια στιγμη.Δε φταιει.Δε φταιω.Δε φταις.Αλλα με εκανε να μη νιωθω μονη