το καραβι?χα8ηκε

ειναι αυτη η ζεστη που οσα παραθυρα και να ανοιξω

δε μπορεις να βγεις απο το δωματιο.

πλανιεσαι εδω μεσα και πνιγομαι.

χτυπαω στους τοιχους σαν τους παραφρονες.

δεν εχουμε και μεγαλες διαφορες.

σαν τα αγρια ζωα,ασχημο να εξημερωνεσαι τελικα.

μετα σου λειπουν πραγματα που δεν ηξερες πως υπαρχουν μα σου εγιναν αναγκες.

οπως αυτες οι αγκαλιες που αποκοιμιζουν.

κοιμησου τωρα αν μπορεις,κι αν θες περνα απο τα ονειρα μου

οπως το ξημερωμα η δροσια απο το παρα8υρο

σαν να εξαγνιζει τα πνευματα και τις χιλιαδες μαχες

μεταξυ μας και μεσα μας