ταξιδι μου θυμισου,μη φυγεις,να φυγουμε μαζι

αν δεν το ζεις δεν ξερεις.

ειναι πολλα που δεν ξερεις.

δεν ξερω αν με ξερεις.

αλλα και παλι ολο αλλαζω.

κι εσυ αλλαζεις.

κι οτι ειναι γυρω μας ολο αλλαζει.και φωναζει.

και παντα γυρναω στη φουρτουνα .

κανεις δε μενει στασιμος ξερεις

ουτε καν αυτοι που θελουν με πεισμα.

εγω ταξιδι αναζητω.το μονο πεισμα μου.
και χρωματα και στιγμες ανακατεμενα κι αποτυπωμενα καπου.

δεν ξερω γιατι το εχω αυτο τοσο εντονα.
αν μπορουσα να εχω ενα κατι απο ολα οσα ζουμε.

σαν αποδειξη ονειρου.σαν αποδειξη πως συνεβη.πως υπαρχει πως υπαρχεις κι εισαι εδω.

ποιος χρειαζεται αποδειξεις?

μη γελας,ολοι μας.ολο και πιο πολυ.σαν εμμονη εχει γινει.

οσες φορες και να σου πω πως νιωθω δεν φτανει.
σαν φωτια με καιει

καιγεται η θαλασσα?και καιει

ολο μεσα μου γυριζει και σκορπαει το μυαλο μου.
αυτο που μας κραταει και μας κανει αυτο που ειμαστε,μεσα μας....ειναι τα ονειρα που εγιναν αληθεια.ειναι οι προσδοκιες που τις βλεπεις να προχωρουν διπλα μας.ειναι τα μικρα πραγματα που δινουν μεγαλα χαμογελα.μυστικα μονο για οσους τα ζουν.
οταν ενα πρωι αυτη η δροσια μπηκε μεσα μας και ξυπνησε το ειναι μας και γιναμε κουβερτα σε ολα οσα δεν ξερει κανεις για τον αλλο.
οταν πανω σε ενα μηχανακι κλειναμε τα ματια λες και δε μας ενοιαζε η επομενη στιγμη.

με τον πληθυντικο εννοω τον καθενα απο εμας.εσενα εμενα εκεινον η εκεινη.

στον ενικο μπορω να πω,ειμαι καλα εδω.
δεν θελω να φυγω.
θελω να φυγω με εσενα.