κοιταξε τα ματια της στον καθρεφτη.
ηταν κλαμμενα.
ειχε ξεχασει οτι ετρεχαν τα ματια της παλι ποταμια.
ηθελε να πει τοσα πολλα και πνιγοταν μερικες φορες
ηθελε να πει ξερεις δεν ειχα κανεναν δικο μου εκει
ηθελε να πει ειχες ολα τα κομματια μου εσυ
ηθελε να πει ζουσα για σενα.ετσι απλα.
ηθελε να πει το χαμογελο σου με κανει να προχωρω κι ας φοβαμαι
εγω δε φοβομουν
ειχα πει οτι με φυλακιζει ποναει.
και κοιτα τωρα.
ανυποτακτη.
κι εσυ το ιδιο βεβαια.
τις κακες στιγμες πρεπει να τις ξεχναμε.
αλλιως δεν προχωραμε
ξεχνιουνται οι ανθρωποι και κανουν λαθη.
ολοι κανουν λαθη,δε μπορει να φταιει μονο καποιος.
αλληλεπιδρασεις ειμαστε
το ειναι μας δεν αλλαζει
μονο προσαρμοζεται συνεχεια.
αναλογα τα στοιχεια που εχει στη διαθεση του καθε φορα.
εξελισσομαστε
αν μεναμε ιδιοι
δε θα χαμε ζησει τιποτα απ ολο αυτο
τα πραγματα ειναι απλα
οταν τα συνηδητοποιεις
χρειαζεται μερικες φορες μια γερη τουμπα ξερεις
αλλα οταν
ολα αλλαζουν μεσα σου
και ξερεις πως μπορεις να περασεις ολες τις φουρτουνες του κοσμου
αφου εχεις καλο σκαρι
ετσι κανουν οι καπετανιοι
και τα κοριτσια χαμογελανε αν τους πετυχουν σε κανα λιμανι
ειναι η δυναμη που αποπνεουν μαλλον
εγω δε ξερω κυμα ειμαι
ειναι πολλα που σχεδιαζε να πει
αλλα δεν τα λεγε
την προδιδαν τα ματια της που ετρεχαν παντα πιο γρηγορα απο αυτη.
κοιταχτηκε ξανα στον καθρεφτη
ολα ειναι πιθανα
ηπιε 2 χαπια και εκλεισε τα ματια
