γιαυτο τα απροσμενα
τα ακανονιστα
τα χωρις προγραμμα
τα δεν ειμαι στα καλυτερα μου
αλλα μονο αυτο εχω
δεξου με
στο σκοταδι της ληθης βαζεις να χαθουν οσα
δεν εζησες εσυ αλλα μικρο κομματι σου μονο
εμεις δεν ειμαστε ετσι
στον δικο μου κοσμο
εμεις μιλαμε
και πηγαινουμε βολτες
και δε μας νοιαζει αν μας περιοριζει ο πονος
γιατι εχουμε ο ενας τον αλλο
και θα φυγει κι αυτο θα περασει
αφου θα αποκοιμιεσαι διπλα μου
μη μου λειψει τιποτα
ελα τωρα
ολοι κρυφοχαμογελαμε
ολοι χαιρομαστε που ειναι ηλιολουστα εξω
γιατι ανθιζουν κι οι ελπιδες μας σιωπηλα
μονο προσεχε
μην χρειαστεις δυο χειμωνες
και μην διωχνεις
δεξου
ανοιξε το παραθυρακι
κι ας κανει λιγο κρυο ακομα
συνηθιζουν οι ανθρωποι
τσακω μια καρδουλα κι ενα χαμογελακι μανταμ
αλλα εγω ειμαι ρεζερβε και δε το λεω
