χτες
κατω απο το παραθυρο μου περασε μια παρεα απο πιτσιρικια
γελουσαν τοσο ομορφα που σταματησα τα κλαμματα και τη μουσικη
μετα απο λιγο εφυγαν
περασε καποια ωρα που σκεφτομουν αν ειχα κατι να με χρειαζεται αν θα συμπεριφερομουν ετσι
μετα σκεφτομουν τον σεφερη
που πολυ ορθα ειχε γραψει
"Γι’ αυτές τις δυο-τρεις ιδέες που πρέπει να ζήσουν εδώ, και
μονάχα εδώ θα μπορούσαν να ζήσουν καθώς τις σκέπτομαι, υπομένω αυτή την
αθλιότητα."
και ποσο με εκφραζει.
θυμαμαι οταν γελουσες και μου ειπες
- πολυ θα θελα να ξερω τι γινεται μεσα στο κεφαλι σου
βεβαια οι ιδεες οι δικες μου περιστρεφονται γυρω απο αστερια κ φορουν χαμογελα και μυρωδιες ανθρωπων.
γιατι οπως μου ελεγε κι ο ιπποποταμος που αραζει στο στερνο μου αυτες τις μερες
"μη σκας ρε μικρη,δε μπορει να μην εχει αλλαξει τιποτα,αφου οι ανθρωποι εχουν εκεινη την κοκκινη τρομπιτσα"
και περασε λιγη ωρα κ αποκοιμηθηκα
κι εκει που σε εβλεπα
με ξυπνησε ενα παληκαρι που ειχε ερθει απο κατω απο το παραθυρο κι εκανε ερωτικη εξομολογηση σε ενα τηλεφωνο
τελειωσε με το να λεει
"δεν εχει και πολυ σημασια τι μου λες,οχι επειδη ειμαι εγωιστης και πεισματαρης οπως λες αλλα γιατι δεν σου χει περασει απο το μυαλο πως εγω για σενα νοιαζομαι πραγματικα-καληνυχτα τωρα πηγαινε πες σε ολους ποσο μαλακας ειμαι που σε κυνηγαω"
