ο ανθρωπος που εγινε κομπος

βρηκα ολα οσα ηθελα να σου πω
πνιγηκα
πνιγομαι
φωναζω
με καιει ο ηλιος
ουτε σημερα σου ειπα τιποτα
ηρεμω
τι εχεις
δεν εχω
ολα καλα
μελαγχολησες
οχι κατι σκεφτομουν
που εισαι
γιατι δεν
αφου
κι ομως αληθεια εγω
τι σημασια εχει
εκανε καμια διαφορα
σε μενα ναι
θελω να εισαι καλα
ειμαι
αλλα μη μου λες ψεμματα
τοτε μη με ρωτας
μιλα
κανει καλο
δε μπορω
αφησα ολο το ειναι μου σε εναν φακελο στο πισω μερος του αυτοκινητου σου
ασπρομαυρο και διαμπερες
συγνωμη εγω
δεν φταιω
ηθελα μονο
να σου δωθω
και ξερεις
μεγαλο ρισκο
αλλα μερικες φορες
τοσα χαμογελα να σε ζεσταινουν σε πειθουν οτι μπορεις να νικησεις τον κοσμο
κι υστερα
ο χρονος ειναι σχετικος
κι εγω μονη
μωρε μιλα
δεν ειμαι αξια να πνιξω ουτε μυγακι στο νεροχυτη
σε σενα θα κανω κακο?