η χαλασσα μεσα μου

εχουμε σπιτι
δεν το εχουμε μαζι
αλλα εχουμε
αν το ειχαμε μαζι
θα χαμε δεντρα στην αυλη
και μια αιωρα
θα καθομουν εκει και θα πινα χωρις να ενοχλω
θα σου φτιαχνα γλυκα για να μικραινω τα ασχημα που ερχονται
και θα απλωνα με χρωματιστα μανταλακια τα ρουχα που θα φορουσαμε στις ασπρομαυρες στιγμες
θα παιρναμε το σκυλο μαζι στην παραλια
και θα φωναζαμε το αμαξι μας ευλαμπιο
ή καπχοιο αλλο ονομα αρκει να ηταν αστειο
θα αφηνα ενα δωματιο διχως λαμπες να μπορουμε να εμφανιζουμε τις φωτογραφιες μας με χημικα που δεν κλαινε
 δε θελω να δουλεψω αλλο
ασε με να φυγω απο εδω
που να παω δεν ξερω
ας παω σπιτι
σ αυτο που εχουμε
κι αν μεγαλωνουν τα θερια στα βουνα
πως τους ηρεμει η θαλασσα?
αγαπη μου εισαι βουτια
μια μερα θα σου πω
κι εσυ δε θα ακουσεις
κι ετσι δε θα χρειαστει να πεις τιποτα
το αλατι θα γλυκανει τις πληγες
μου το χε πει ενας ψαρας
ενα ξημερωμα στο λιμανι
μα εγω δεν ξερω απο θαλασσα