μην τρεχεις,περπατα

σε μεγαλωνουν σαν playmobil.

με στυλιζαρισμενα μαλλια,με ρολο,με επαγγελμα,με συγκεκριμενο μεγεθος και πλαστικο.

να τους αρεσεις.
να ταιριαζεις με τους αλλους.

αλλα χωρις αυτια.

κι εγω τωρα πως θα φωναξω,αφου δε θα με ακουσω.

αν μαγαπας,κατσε κατω στο πατωμα.
μη με μαλωνεις που λερωνω τα ρουχα μου,η που ειμαι ξυπολητη.
διωξε τους φοβους μου.κι ας ειναι ανοητοι.
γιατι δε το αντεχει αυτο κανεις.
το εχω δει μπροστα μου χιλιαδες φορες.
ουτε καν εγω.αυτο ειναι που μαχαιρωνει.