"....Η κανείς η κι οι δυο μαζί, μ'ακους
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και , μ'ακους
της αγάπης
μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς , μ'ακους
σ'αλλη γη , σ'αλλο αστέρι , μ'ακους ...."
(μονογραμμα-τι αλλο)
ειναι καιρος που σβηνω το φως και ψαχνω να σε βρω..
πανε 2 νυχτες... κι ομως μοιαζει αιωνες μακρυα αυτες οι μερες..
και ποιος δε ψαχνει για λιμανι?
κι οταν το βρισκεις,σα να βουλιαζεις μοιαζει.
κι αν τα κυματα που φερεις μαζι σου τα αντεξει η προβλητα τοτε τι.
κι αν δε μπορεις να κλεισεις ματι χωρις τα ματια του να σε κοιτουν,τι τραγουδας για να αποκοιμηθεις.
δε μπορει να ναι οαση σκεφτεσαι.ουτε οφθαλμαπατη.
σε κουρασαν τα ταξιδια.κι η ερημος μοιαζει με θαλασσα και τουμπαλιν.
αστερι μου,σκεφτεσαι.και το κανεις δικο σου.μολις βρεις αυτο που σου κλεινει το ματι στον μαυρο ουρανο.
-και δηλαδη τι δικο σου?
-εχετε τιτλους ιδιοκτησιας κυρια μου?
-εμ...οχι...να....γιατι θα πρεπε?αφου ειναι δικο μου.το κοιτω και μου χαμογελαει.με συντροφευει σε ακρογιαλιες και σε βουνα.μα ακομα κι οταν αποκοιμιεμαι στη διαδρομη του γυρισμου απο τα ταξιδια μου.και ειναι εκει σου λεω για μενα μονο!δε χρειαζομαι τιτλους!
-οι καιροι αλλαξαν.
-μα αν θελετε να ξερετε,δε με νοιαζει τι εκαναν,κι αν θελετε να μου το παρετε.εγω δικο μου το νιωθω.δικο μου.οχι απο εγωισμο,μα το αγαπησα.
