ραντομ κουλνες-χαμηλοταβανες πτησεις κρυβουν εκ-πληξεις

σιγουρα.
οσα σκεφτομαστε κι οσα βιωνουμε.
οσα ονειρευομαστε και σε οτι σκονταφτουμε.
δεν ειμαστε μονοι.οχι x files φαση οχι.

απλα να
θελω να πω.
δε μπορει να ειμαστε οι μονοι ακομα κι αν νιωθουμε ετσι.
οσο κι αν ντρεπομαστε να το παραδεχτουμε στον καθρεφτη μας η στους οικειους μας.
τρωμε φρικες.

fullstop. full stop. stop.

κατεβαινεις σ αυτη τη σταση κι απλα περιμενεις.
βυθιζεσαι στο ταβανι σου και μερικες φορες παραπλανιεσαι η μηπως περιπλανιεσαι και στους 4 τοιχους.
γυρω γυρω.ειναι οταν ξαφνικα κυριευεσαι απο νευρα που καθεσαι απραγος η σιωπηλος τοσες ωρες.
οι καταθλιπτικοι λενε πως βυθιζονται στο κρεβατι τους,πως κοιμουνται πολυ.αλλα υποθετω πως οι ταμπελες δεν εχουν σημασια.
το τι σε φτανει στο κρεβατι σου κολλημενο κι αποκομμενο απο τον πλανητη με χιλιαδες δικαιολογιες...βγαινει απο εναν περιπλοκο αλγορυθμο που να σου εξηγω.
υπαρχουν λοιπον κι αυτες οι καταστασεις.που οταν τις ζεις αποφευγεις ανθρωπους , κινησεις ακομα και συναισθηματα,μερικες φορες.
σαν να μπαινεις στο pause και να γουσταρεις.
δε πιστευω πως συμβαινει μονο σε εναν αυτο.ε
δεν ειμαστε μοναδικοι στισ εμπειριες μας.σιγουρα καποιοι μαζι κι εγω μπορουμε να γραψουμε βιβλια και εγχειριδια -ινδικα φυσικα σαν τα χοιριδια-για το πως να κανεις τη ζωη σου αυτο που δε θες.without a soul.
απλα ο καθενας το βιωνει αλλιως.
και η συγκεκριμενη κατασταση ειναι δυσκολο στο να την φτυσεις να την κοιταξεις και να την βγαλεις στο φως.
αυτο της απραξιας.που ταβανοθεραπεια δε λεγεται ουτε σιωπηλη ειρηνικη παρεμβαση με συγκαταθεση του παθοντος.
αν κι αυτο το without a soul ισως παιζει και σε λαθος στρατοπεδο.
αν εχουμε πολλουσ εαυτους μεσα μας οπως τεινω να πιστευω σαν γλυκητατη σχιζοφρενης τοτε εντακσει χωρισ μια ψυχη τα βγαζεις περα.γιατι γατα εισαι βρε κουτο.
γκαντεμογατα η χοντρογατα who cares/

δεν ειναι ασχημο,ειναι φαση.ειναι μαθημα η ενδοσκοπηση.
η τιποτα απολα αυτα απλα απλα προβλημα.
και σιγα τα ωα.
σε τετοιες καταστασεις.
οταν μιλας με το ταβανι και τους τοιχους λεω ντε,δεν ειναι οτι δε θες κανεναν.
στην πραγματικοτητα θες στοργιδα και φροντη σαν τρελος.
κι ασ τους διωχνεις με τον τροπο σου κι ασ απομωνονεσαι.
γιατι ετσι εχουν αυτα.
οι ανθρωποι που θελουμε να εχουμε διπλα μας.πρεπει να δεζονται και το spa μας.
ιδιωτικο και καθαρα προσωπικο και ψιλοτσαμπα.εκτος αν συνοδευεται με τονους παγωτου που το τρως κατευθειαν απο το μπωλ με το κουταλι.
μπουρδες.τοτε απλα το σωσιβιακι που χτιζεις για τισ επομενες καλοκαιρινες σου εξορμησεις το φουσκωνεις νωριτερα.
το θεμα ειναι,να περναει γρηγορα.γιατι οταν το ζεις η αισθηση του χρονου γινεται μια ξενη.
και να προλαβεις να ξαναεγκληματιστεις στην κοινωνια ωρα μηδεν εκει εξω.
αλλιως την πατησες και εχουν φυγει ολοι οσοι σου χτυπαγαν απεγνωσμενα την πορτα να δουν αν εισαι καλα.η απλα αποκοιμη8ηκαν στα σκαλοπατια κι αντε ξυπνα τους.
ολα γινονται για καποιο λογο?
clise και παλιομοδιτικη σκεψη.αλλα ποιος ξερει.εγω σιγουρα οχι.

απλα θα συνεχισω να ακουω για λιγο ακομη να ακουω το ανθρακικο που χορευει τσικ τσικ στο τσιγκινο κουτακι διπλα μου.