Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 17, 2009

βρεξε.περπατα.ελα.ολα εμεις τα χαλαμε κι εμεις τα φτιαχνουμε.κι ασ αστραφτει.

αστραφτει.
κι αυτη καθισμενη στο παραθυρο της μετραει σιωπες.
οι μερες δεν ειναι παντα καλες ή κακες.
υπαρχουν κι αλλες.
αυτες που αστραφτουν.
και ειναι 2 ειδη.
σημερα αστραφτει και βροντα.
βραζει το κεφαλι της.
ειναι δυσκολο να πολεμας με τον εαυτο σου το εχει καταλαβει.
πλεον δεν την αναγνωριζει.
αστραφτει.
κοιταει εξω απο το παραθυρο.
μας βγαζουν φωτογραφιες.
που εισαι?θελω να μας βγαλουν μαζι.
οταν κοιμοταν καποιος ηρθε και της ξεριζωσε την καρδια.
αστραφτει.
κι αυτη καθισμενη στο παραθυρο της μετραει σιωπες.
παντα ηθελε να φυγει μακρυα.
μα τωρα απλα θελει να παει εκει.
κι ας αστραφτει.
κι ας της ξεριζωσαν την καρδια.
κι ας μην ειναι καλη μερα.
δεν ειναι ολες καλες.
ουτε ολες κακες.
ισως με τη βροχη.
ισως μολις βγει κι αρχισει να περπατα να συναντηθουν.
ισως στη βροχη.
αστραφτει.
κι αυτη καθισμενη στο παραθυρο της μετραει σιωπες.
και πληγες.
δε ζεις ετσι.
κι ας αστραφτει.
κι ας ευχεσαι να βρεξει.
κι ας ευχεσαι να συναντηθουν.
νιωθει νεκρη μα δε ξερει αν ειναι.
μιση σιγουρα.
μιση.κι ας αστραφτει.

"ο αριθμος που καλεσατε δεν υπαρχει η δεν ειναι προσβασιμος απο το δικτυο μας"
κι ας αστραφτει.