ντραγκζ νεβερ χελπντ ινσομνιια

οταν εχω αυπνιες και στριφογυρνω στο κρεβατι κυνηγωντας την κρυα γωνια του μαξιλαριου

γραφω δισκους.με μουσικη κι ας μη ξερω ποιο ειναι το φα και ποιο το σι.
κι απο πανω διαβαζω ολα αυτα που θα ηθελα να εχω γραψει και κατα καιρους εχω σκηνοθετησει στο μυαλο μου μεχρι και της τελευταιας λεπτομερειας το χρωμα απο αυτες τισ ιστοριες.

μιλαμε για χρωματα και ηχους και ιστοριες που σε ταξιδευουν και ονειρα που δε θα γινουν ποτε αλλα ωραια θα ηταν αν και εφὀσον κι αμα ποτε δε ξερεις ισως και να.

κι η φωνη μοιαζει σαν δικη μου αλλα δεν ειναι και εχει μια θεατρικοτητα και μια αφελη παιδικοτητα.

κι ολα αυτα σε ενα δωματιο η μηπως ταρατσα που εχω ζωγραφισει τους τοιχους και φωτογραφιζω τα χαμογελα με πλαστικους φακους και ωραια θα ηταν.

και μην ξεχασω,θα εχει και νεροπιστολα και σκοινια για μπουγαδα με μανταλακια