Σοκ

Δε ξερω ποσο καλα γνωριζουμε τον εαυτο μας.Δε ξερω ποσο καλα γνωριζουν οι αλλοι εμας.Οσο θελουμε?Οσο τους αφηνουμε?Κρινοντας απο αυτα που βλεπουν σε εμας?Οτι θελουν?
Δεν εχω ιδεα.Αυτα που ζουμε ειναι αληθινα?Τουλαχιστον τη στιγμη που τα ζουμε?
Ποσο αδειος νιωθεις οταν βλεπεις τα ιδια ματια που καποτε σε κοιταζαν με ποθο-λατρεια-συμπαθεια-συμπονια-ερωτα η κατι παρομοιο,να σε κοιτουν με κακια-απαθεια?
Αναλογα το συναισθημα παει και η ποσοτητα.

Κακια...ισως και αυτο.Χωρις λογο.Υποθετω καποια πραγματα τα κανουμε απλα επειδη μπορουμε.


Εχω μπει σε εναν καινουργιο κυκλωνα.
Τα πραγματα ειναι πολυ απλα.
Οι ανθρωποι πλεον αποζητουν επικοινωνια.
Αγκαλιες.
Συμβουλες.
Οχι κριτικη.
φιλους.
Επιβεβαιωση.
Χαμογελα.
Αυτο που τους λειπει.
Και μας λειπουν πολλα,οταν εχεις λυμενα τα βασικα προβληματα σου,ως "κακομαθημενο" ψαχνεσαι αλλιως.Λογικο.
Ευχομαι αυτα που γνωριζω να ειναι αληθινα.Να ειναι αυτα που εισπραττω κι οχι να αποδειχθουν ψευτικα.
Ειναι ομορφη η αληθεια.
Ειναι ενα ειδος σοκ,αλλα τελικα ειναι ομορφη.Οσο κι αν μαρεσουν τα παραμυθια,το παραμυθιασμα το σιχαινομαι.
Γιατι αλλαζουν καποια πραγματα σταθερα?Για να προχωρησουμε παρακατω.Ακομα κι αν ειναι κατηφορα.Ειναι μπροστα.

Ξεκινανε καινουργιες μερες...μικρα βηματα.

ΜΙΚΡΑ ΒΗΜΑΤΑ

μ Ι κ Ρ α

Β η Μ α Τ α