τετιξ ο ηλιοκαμιξ

κατι νυχτες σαν κι αυτη...μου θυμιζουν κατι καλοκαιρια στο εξοχικο της νονας.με χιλιαδες κοχυλια που τωρα τους μιλω οποτε κανω μπανιο στο μπανιο μου.ξαπλωνουν βαριεστημενα στα μπλε πλακακια και ριχνουν ψωνιστικες ματιες στον καθρεφτη.τοτε τα πηγαινα βολτα απο την παραλια στο σπιτι.χαιρεταγαμε κοσμο και φοβιζαμε τις γατες.κλεβαμε συκα και μεχρι να φτασουμε σπιτι ειχαμε κοκκινους ωμους.ενταξει οχι τα κοχυλια.εγω.μα οταν εισαι μικρος ολοι φιλοι σου,ολοι παρεα μοιαζουν.τα καμαρωνα και τα επλενα απο τα αλατια.σαν παιδια μου.μα δεν ειναι τα κοχυλια που μου θυμιζουν το εξοχικο της νονας.μα το μαγιω στο κρεβατι.πως να κοιμηθεις αλλιως με τετοια ζεστη?τρωγαμε φρουτα και ψαρια οσα αντεχαμε και πεφταμε σα ζαλισμενα κουνουπια στο κρεβατι.με σιωπηλη συμφωνια να μην ακουμπαει κανεις κανεναν και για κανεναν λογο.ορος που δεν εσπασε ποτε.ακομα κι αν ροχαλιζε καποιος ηταν συνετο να του ριξεις παντοφλα στη μουρη.οι κανονες ειναι για να κρατιουνται σε τετοιες περιπτωσεις!ωραιο σπιτι.μικρο σαν εξοχικο με πιο πολλα κρεβατια παρα καρεκλες και αιωρες κρυμμενες στις ελιες.φιλοι γνωστοι και ασχετοι ηταν παντα ευπροσδεκτοι.πρεπει να μη ντρεπεσαι οταν εχει ζεστη.να κυκλοφορεις με το μαγιω και να μπουγελωνεις οποιον πιστευεις πως το χρειαζεται.εξαλλου κι οι διακοπες στιγμες δεν ειναι?πολλες φωτογραφιες που δεν εβγαλες ποτε.γιατι το να σταματας-κλικ-και μετα να ξαναγελας δεν γινεται.και τα τζιτζικια να γκρινιαζουν μεχρι που σκαγανε απο τον ηλιο.οποιος ειναι φλυαρος αυτα παθαινει.ζεσταινομαι.

αμορ

τραγουδια τραγουδια τραγουδια.

μουσικες περιεργες.


θελω να φωναξω να με καταλαβεις.

και δε φωναζω.δηλαδη προσπαθω.

προσπαθουμε οσο θελουμε η οσο αντεχουν οι καταστασεις?

ασε με να σου πω

οχι τωρα δε μπορω

μα...

δεν εχει μα....

αυτα εχεις και μ'αυτα να χαιρεσαι.

λειψες απαντησεις στη γεματη σου καρδια.

κι αλλα τραγουδια.

περνανε απαρατηρητα σαν τα τρενα στα ματια σου που παλι ταξιδευεις μονος.

ακροβατες?
ναι ακροβατες.
σε τεντωμενο σκοινι?μπα.
αυτα ειναι γι'αυτους που ξερουν να ισσοροπουν.


τι μαλακιες γραφω παλι

σλιπ ιν μαι αρμς

ειναι τοσο ομορφος οταν κοιμαται ο ερωτας που χαμογελα σκανε στους τοιχους

.

απωλειες.ερχονται μεσα στη νυχτα και σε χτυπανε.θελεις τοσα να πεις μα δε ξερεις που.ισως...ισως ειναι ολα κακα ονειρα και φυγουν.

pu ekaw

wake me up when u'll not postpone love for tomorrow

wake me up when u'll dream for todays

wake me up and take me to the sea,when everyone's sleepin

wake me up when robots will not share only wires

low life

she looked like a puppy with these big brown eyes starrin at me.

-dude,really i gotta go...
-no please stay....hug me...talk to me...dont leave...
-i have to...
-GREAT!FINE THEN!GO!LEAVE ME ALONE!AND DON't COME BACK!

as if she was screamin: "love me,love me,love me,don't leave me alone"

μα αυτη την πλευρα της την εβλεπαν λιγοι.και λιγοτεροι την επαιρναν σοβαρα.
το ειχε αποδεχτει.
μοναχοι τριγυριζουμε στα μονοπατια μας.

καθισμενη στον καναπε με το μπλε καλλυμα παρατηρουσε τα κοκκινα κακοβαμμενα νυχια των ποδιων της.

she picked the phone and dialed...

-hi..
-hey
-am i interruptin?
-no,it's fine i was just doin some stuff here...
-oh...erm...r u ok?
-oh yes am fine...
-erm...ok...bye....

she was screamin...silently.

μεγαλωνει....αρχισε να μην κρυβει οσα νιωθει νομιζε.μα οταν το κυνηγητο σταματησει,κανεις δε σε κοιταει οπως πριν..."τα ποδια μου ειναι χοντρα",σκεφτηκε...."ισως...ισως εγω καταλαβα λαθος....ναι αυτο θα ειναι....θα μπερδεψα το παραμυθι παλι..."...

...κι ετσι αποκοιμηθηκε...φοβισμενη μην ερθουν κι αλλα παρομοια συναισθηματα.
...μη δε μπορει πια να καταφερει να τους πεισει πως ειναι δυνατη.
...πως μπορει και μονη.

ρε

ειναι σκληρο.

να θες να πεταξεις και να κλαψεις μαζι.

να πνιγεσαι απο χαμογελα και να φοβασαι.

πουτανα ανασφαλεια,πως μας κρεμας ετσι

ντο

ολα παγωνουν σιγα σιγα αναμεσα μας.

δε μπορω να σου εξηγησω γιατι δε μιλαμε.

ετσι γινεται με μας.

δεν ειναι η πρωτη φορα.

παντα ετσι ημασταν νομιζω.
με εντασεις.

ειναι αυτες οι λεπτες γραμμες ισορροπιας που καμια μας δεν μπορει να ακροβατησει και να τα καταφερει μεχρι την απεναντι ακρη με επιτυχια.

ειναι σκληρη και παντα ετσι τη θυμαμαι.

δε θυμαμαι μια φορα να ηταν αλλιως.

με εντονο βλεμμα που αλλες φορες σε μαλωνει και αλλες σου δινει οση δυναμη εχασες καπου στο δρομο.

μαυρα προβατα σε λιβαδια με χιονι.

αν τη γνωρισεις θα δεις πως λαμπει.

μα οι συγκρουσεις μας δε θα αλλαξουν ποτε.

κι ας μη μιλαμε.πια

σι

ακουνητη με τη πλατη στον τοιχο και τη ματια στο παραθυρο.

φυσαει ενας αερας που θες να σε παρει μαζι του.

κρυωνεις μα δε ντυνεσαι.

ψαχνεις να νιωσεις λιγο πιο ζωντανη.

φοβαμαι πως εχεις αφησει τουσ τοιχους να γκρεμιστουν μονοι τους.

κι οσο κι αν προσπαθεις,θα φανει.

θα καταλαβουν πως κυκλοφορεις γυμνη καποια στιγμη.

τι να σου κανουν δυο κουρελια αποτομων λεξεων?

πως να σε ντυσει η σιωπη που κουβαλας.

φθινοπωρο μοιαζεις κι ας εισαι καλοκαιρι.

ποσο μας απατουν τα ματια μας σαν ειναι θολωμενα απο προσδοκια.

----

σκοτωσες το θελω σου σε μια ματια στο απειρο.

γιατι τα πνιγεις δεν καταλαβα ποτε.

αναρωτιεμαι ποσο αλλιωτικα να ηταν ολα,αν εκανες και ελεγες οσα θες.

ταξιδευεις,σε λεξεις.

ονειρευεσαι,μεσα απο δυο ματια.

σκονταφτεις,κρυβοντας οσα σκεφτεσαι τωρα.

να ερθω να σου πω πως θελω να κρυφτω διπλα σου,να μη με βρει κανεις,να μην πονω,να μη θυμαμαι,να μη ζηταω πια κατι παραπανω.να ασχοληθεις μονο μαζι μου.να με κοιτας,να μη φοβαμαι μη σε ενοχλω.
ποσο εγωιστες ειμαστε αληθεια.ειδικα στα περιεργα μας.

σταρ σινγκινγκ ιν μι

να κλεισεις τα ματια και να πας που?
καινουργια ονειρα γεμιζουν το ταβανι σου.
εισαι διπλα μου και βρισκω λογους στο χαζο μου χαμογελο.
σκαλωσε το μανικι μου στο πομολο της πορτας.
αλλιως θα τρεχα κι ασ σκονταφτα.
γιατι το ξερω.
αυτο θα γινει.
μα τις μελανιες και τις γρατζουνιες τισ χαιρομαι.
γιατι ειναι κατι δικο μου.
κατι που οταν λειπεις ειναι εδω.
μη με κοιταξεις οταν μου πεις αντιο.
ηδη με στοιχειωνουν δυο ματια.
καλυτερα να βουτηξω απο γεφυρα σε αγνωστα νερα.
χαμογελα για νανουρισμα.
τυχερη ειμαι το ξερω.

οταν

οταν ειμασταν μικροι,καναμε κοντρεσ με τα ποδηλατα,μολισ πηγαινε 5 η ωρα και μας αφηνε η γιαγια να φυγουμε.
"οχι μεσα στο μεσημερι θα σας βαρεσει ο ηλιος"

οταν ειμασταν μικροι,ζωγραφιζες με ενα ξυλακι στην αμμο ,οσα φτιαχνεις τωρα σε χαρτι.
κι εγω κοιτουσα τους καινουργιουσ κοσμους που κρυβονταν πισω απο αυτα.

οταν ειμασταν μικροι πιναμε λεμοναδα στο παγκακι της πλατειας.

οταν ειμασταν μικροι μου κρατουσες το χερι μα δε με κοιταζες στα ματια.

οταν ειμασταν μικροι καναμε τραμπαλα στις σκεπες πολυκατοικιων.

οταν ειμασταν μικροι παιζαμε μπουγελο στις βρυσες του σχολειου.

οταν ειμασταν μικροι....δε σε ηξερα μα ησουν εκει.

*ονειρευτηκα σημερα πως κυλιομασταν στο γρασιδι.μα θα ηταν οταν ειμασταν μικροι*

κξηφδσφγηξ

γεννηθηκες τη μεγαλυτερη νυχτα του χρονου.
κι απο τοτε αναζητας τισ νυχτες.
εκει μεσα ζεις κι αναπνεεις.
οταν ολοι κοιμουνται.
οταν σπανε τα δεσμα σου στη σιωπη τους
πειρατης αλητης σκυλος με ονειρα ψηλοτερα απο το φραχτη...

δε τα φτανεις ποτε,μονο τη νυχτα.
μονο οταν ολοι κοιμουνται

λουνα παρκ

η κατασταση σας αυτη τη στιγμη εχει οριστει σε απασχολημενος.ο συνομιλητης σας-σκεφτεται ή σας αγνοει.γιατι?γιατι μπορει!

θα θελα λοιπον,σημερα,να ζουσα σε ενα λουνα παρκ.
σε αυτα με τα πολλα φωτα νεον και την υπερχαρουμενη μουσικη απο τα μεγαφωνα.που εχουν τοσα πολλα παιχνιδια να διαλεξεις που νομιζεις πως περνωντας την εισοδο μεταφερθηκες στον πλανητη χαπι-αγαπη-χαμογελο.

εκει θα θελα να ζησω.
να τρεχω και να περνω ζωη απο τα χαμογελα των παιδιων.απο το ακουσμα τους.
και το βραδυ.οταν τα φωτα εσβηναν,οταν η μουσικη εκλεινε....
ο αερας θα μυριζε ακομα ποπ κορν και μαλλι της γριας κι ολοι θα γυρνουσαν σπιτια τους.
τα παιδια μετα απο ενα απογευμα στο λουνα παρκ κοιμουνται και χωρις παραμυθι...

εγω θα εμενα εκει...και θα ανεβαινα σε μια μεγαλη ροδα,και θα σε περιμενα.
οποτε μπορουσες θα ερχοσουν,με δυο μπυρεσ στην τσεπη-μια για μενα -μια για σενα-γιατι ετσι ειναι οι φιλοι, δικαιοι.

κι εκει πανω θα ξεγελαγα για ακομα ενα βραδυ τον εαυτο μου.
πως μπορω να φτασω στα αστερια..
μα αληθινα φτανουμε στ'αστερια.οταν αυτοι που καθονται διπλα μας,δε θελουν εξηγησεις,απλα μας συντροφευουν.

αυτους και αγαπαμε τελικα.ειτε κρατησει μια στιγμη ειτε για παντα.

θα περιμενω στη ροδα...καθε βραδυ...κι αν οχι εκει-σ'ενα παγκακι.
να αγγιξουμε τα συννεφα.-ακομα κι αυτα που βαζουμε στουσ δικουσ μας ουρανους...

-"μυριζεις σαν εμενα οταν ημουν μικροσ ανθρωπακος..ονειρα,ανυπομονησια και αμφιβολια"
πωσ να ζωγραφισω τωρα λεξεισ στο ταβανι?
θελω να ζησω στο λουνα παρκ,αυτο το βραδυ...

ραδιο ινσειν

γαλλικες μυτες,προσεγμενες λεξεις κι οχι απροσεχτες κινησεις.
γαλλικα,πιανο,μπαλετο και βλεμμα στο δαπεδο.
"γεια σας,με λενε ευλαμπια και θα ηθελα να αφιερωσω το επομενο τραγουδι στη φιλη μου σοφια που μ'αγαπαει πολυ,στη μαμα μου την καλη,στο μπαμπα μου και στη γατα του γειτονα που με κανει να ονειρευομαι οτι μπορει κι εγω μια μερα να βγω βολτα μονη μου"

ΜΠΛΙΑΧ.

τι εχειςπαθει?γιατι φανταζεσαι υπαρκτα ατομα σε ηλιθιες καταστασεις?ποτε ηξερα για να ξερω τωρα.
ευαισθησιες κι αναισθησιες.
μικρες οι διαφορες μοιαζουν.δυο γραμματα μοναχα.
ενα αλανι με μια καρδια στην κωλοτσεπη.
ενα κοριτσι οχι των δρομων, μα των συνεχων διαδρομων.
να μην συγκρινεται.αυτο ηθελε.
οχι να ειναι κατι σπουδαιο.της αρκουσε,κατι ξεχωριστο.
και τωρα την εβαλες να κολυμπησει στισ θαλασσες του ιδιου.
στις θαλασσες του περιπου ιδιου.
σιγα τη διαφορα.
εντονα βλεμματα στα παραθυρα.να κοιτας τον εαυτο σου και να του λες ηρεμησε,ειναι μονο μια στιγμη.κι αλλες παλι τα ματια σου να κοιτουν απεναντι κι εσυ να εισαι μιλια μακρυα.
κι εσυ ?
-εγω απλα ξερω τι θελω
κι εσυ....
τελικα ο μονοσ μαγκας παιζει να μαι εγω,που ολο αλλαζω πλανα-αεροπλανα και πλανητες μελλοντικης εξορμησης...

πες μου ποτε θα με θελησεις διπλα σου
για τις νοτες τισ παραξενες στα βραδυα σου
που δε θα σου χαλαω την αισθητικη
που δε θα σε πειραζουν οι ασχημες μου λεξεις
που θα δεις πως κι εγω,κι ας εχω λασπη στα παπουτσια μου,θελω να με δεχτεις-σαν αυτο που ειμαι.

μα ποιος αντεχει πολυ χωρις μασκες....

woo

σιωπηλος μα οχι ηρεμος.

εχεις επιλογες και τις διαχειριζεσαι καλα.

δε σου πανε οι μασκες,και τα ματια σου δεν ειναι προνομιο πολλων να τα κοιτουν.

δε διαλεξες να ρθεις,σκεφτεσαι καποιες φορες.
κι αλλες παλι,σκοτωνεις μονος αυτα που κανουν το ειναι σου να αλλαζει τροχια.

ταξιδι μεγαλο ακολουθει,κι οσοι ειναι διπλα μας-δεν ξερουμε για ποσο θα κατσουν.
μα αν το μυαλο σου γυρνα στα μερη που γαληνευει,αρκει.
φτανει για τα ματια σου να χαμογελουν.
οι ευχες ακουγονται ψευτικες πια,και κριμα να κερνας χαλασμενα γλυκα,δε νομιζεις?
αρα μονο ενα.
προσπαθησε.λιγο παραπανω.
τολμα λιγο πιο πολυ.
γιατι οι ανηφορες κι οι κατηφορες για μας φτιαχτηκαν.
smile and the world will smile back

sokolata me xrysoskonh

ξυπνας

και εχεις ενα τελειο χαμογελο.
απολυτα συμμετρικο κι αληθινο.

ειδες τα πιο ομορφα ονειρα σημερα.ετσι πιστευεις δηλαδη.



love stories-bikes-photographs-water-night-buildings-passions-people u love-people u will love

ειναι σαν μικρου μηκους ταινιες

μακαρι να μπορουσαμε να κλεισουμε σε μεταγιον τα πιοομορφα ονειρα μας.
οσο περναει η ωρα ξεθωριαζουν.μα το χαμογελο μενει.και γυρνας πλευρο και κλεινεις τα ματια επιμονα.
κι αν εισαι τυχερος συνεχιζει για λιγο ακομα!!!

-σημερα ειδα τα πιο ομορφα ονειρα.ξυπνησα με αιςθημα ευτυχιας
-επιτελους!τοσο καιρο ολο εφιαλτες εβλεπες
-ειχα αγκαλια το μαξιλαρι μου,λες κι ηταν εκεινος στη θεση του.

ckkc

den yparxoun dikaiologies isxyres gia ta katebasmena proswpa.
krybomaste ayto einai mono.
to ayrio ginetai shmera kai to shmera xtes.
ki emeis?
emeis koitame na analysoume to prin ligo.
ma gia poso.
stis kleistes portes gia poso 8a stekesai?