λουνα παρκ

η κατασταση σας αυτη τη στιγμη εχει οριστει σε απασχολημενος.ο συνομιλητης σας-σκεφτεται ή σας αγνοει.γιατι?γιατι μπορει!

θα θελα λοιπον,σημερα,να ζουσα σε ενα λουνα παρκ.
σε αυτα με τα πολλα φωτα νεον και την υπερχαρουμενη μουσικη απο τα μεγαφωνα.που εχουν τοσα πολλα παιχνιδια να διαλεξεις που νομιζεις πως περνωντας την εισοδο μεταφερθηκες στον πλανητη χαπι-αγαπη-χαμογελο.

εκει θα θελα να ζησω.
να τρεχω και να περνω ζωη απο τα χαμογελα των παιδιων.απο το ακουσμα τους.
και το βραδυ.οταν τα φωτα εσβηναν,οταν η μουσικη εκλεινε....
ο αερας θα μυριζε ακομα ποπ κορν και μαλλι της γριας κι ολοι θα γυρνουσαν σπιτια τους.
τα παιδια μετα απο ενα απογευμα στο λουνα παρκ κοιμουνται και χωρις παραμυθι...

εγω θα εμενα εκει...και θα ανεβαινα σε μια μεγαλη ροδα,και θα σε περιμενα.
οποτε μπορουσες θα ερχοσουν,με δυο μπυρεσ στην τσεπη-μια για μενα -μια για σενα-γιατι ετσι ειναι οι φιλοι, δικαιοι.

κι εκει πανω θα ξεγελαγα για ακομα ενα βραδυ τον εαυτο μου.
πως μπορω να φτασω στα αστερια..
μα αληθινα φτανουμε στ'αστερια.οταν αυτοι που καθονται διπλα μας,δε θελουν εξηγησεις,απλα μας συντροφευουν.

αυτους και αγαπαμε τελικα.ειτε κρατησει μια στιγμη ειτε για παντα.

θα περιμενω στη ροδα...καθε βραδυ...κι αν οχι εκει-σ'ενα παγκακι.
να αγγιξουμε τα συννεφα.-ακομα κι αυτα που βαζουμε στουσ δικουσ μας ουρανους...

-"μυριζεις σαν εμενα οταν ημουν μικροσ ανθρωπακος..ονειρα,ανυπομονησια και αμφιβολια"
πωσ να ζωγραφισω τωρα λεξεισ στο ταβανι?
θελω να ζησω στο λουνα παρκ,αυτο το βραδυ...