τετιξ ο ηλιοκαμιξ

κατι νυχτες σαν κι αυτη...μου θυμιζουν κατι καλοκαιρια στο εξοχικο της νονας.με χιλιαδες κοχυλια που τωρα τους μιλω οποτε κανω μπανιο στο μπανιο μου.ξαπλωνουν βαριεστημενα στα μπλε πλακακια και ριχνουν ψωνιστικες ματιες στον καθρεφτη.τοτε τα πηγαινα βολτα απο την παραλια στο σπιτι.χαιρεταγαμε κοσμο και φοβιζαμε τις γατες.κλεβαμε συκα και μεχρι να φτασουμε σπιτι ειχαμε κοκκινους ωμους.ενταξει οχι τα κοχυλια.εγω.μα οταν εισαι μικρος ολοι φιλοι σου,ολοι παρεα μοιαζουν.τα καμαρωνα και τα επλενα απο τα αλατια.σαν παιδια μου.μα δεν ειναι τα κοχυλια που μου θυμιζουν το εξοχικο της νονας.μα το μαγιω στο κρεβατι.πως να κοιμηθεις αλλιως με τετοια ζεστη?τρωγαμε φρουτα και ψαρια οσα αντεχαμε και πεφταμε σα ζαλισμενα κουνουπια στο κρεβατι.με σιωπηλη συμφωνια να μην ακουμπαει κανεις κανεναν και για κανεναν λογο.ορος που δεν εσπασε ποτε.ακομα κι αν ροχαλιζε καποιος ηταν συνετο να του ριξεις παντοφλα στη μουρη.οι κανονες ειναι για να κρατιουνται σε τετοιες περιπτωσεις!ωραιο σπιτι.μικρο σαν εξοχικο με πιο πολλα κρεβατια παρα καρεκλες και αιωρες κρυμμενες στις ελιες.φιλοι γνωστοι και ασχετοι ηταν παντα ευπροσδεκτοι.πρεπει να μη ντρεπεσαι οταν εχει ζεστη.να κυκλοφορεις με το μαγιω και να μπουγελωνεις οποιον πιστευεις πως το χρειαζεται.εξαλλου κι οι διακοπες στιγμες δεν ειναι?πολλες φωτογραφιες που δεν εβγαλες ποτε.γιατι το να σταματας-κλικ-και μετα να ξαναγελας δεν γινεται.και τα τζιτζικια να γκρινιαζουν μεχρι που σκαγανε απο τον ηλιο.οποιος ειναι φλυαρος αυτα παθαινει.ζεσταινομαι.