Ειναι φορες που αναρωτιεσαι αν το ποτε και το παντα σου ηταν γνωριμα και κατι συνεβη και τους γυρισες την πλατη.
Ειναι φορες που τα λιμανια που μονος επελεξες σε κανουν να μπερδευεσαι και να μετανιωνεις την σταση , ισως και το ταξιδι σου.
Ειναι φορες που νιωθεις την αναγκη να γραψεις και δε ξερεις για τι.
Κι ειναι παλι κατι βραδυα που πινεις μεχρι το ξημερωμα χωρις αιτια.Ουτε περνας καλα.Απλα καθεσαι σιωπηλος και πινεις.Λες και το αλκοολ θα επουλωσει πληγες παλιες και θα σε φερει πιο κοντα στις απουσιες σου.
Αναρωτιεσαι γιατι αλλαζει η διαθεση μου γρηγορα και γιατι σιωπηλη κοιτω τους γυρω μου.Σαν στρατηγικη μοιαζει μα δεν ειναι τιποτα αλλο απο το κενο που εχω απεναντι μου συνεχεια.
Παρεα κολλητη που κανεις δε μπορει να διωξει.Ισως εκουσια επιλογη που φοβαμαι μη χασω στην τελικη.
Κι οταν σε βλεπω να γελας ολα αλλαζουν ξαφνικα.Για λιγο ανεβαινω στο συννεφο σου και λεω πως πεταω κι εγω προς το ουρανιο τοξο.
Κι ετσι ειναι.Μονο που μας περιμενουν διαφορετικοι θησαυροι.
Δευτέρα, Μαΐου 07, 2007
drunk puppet
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 12:28 π.μ.