toR

βρεχει.

κι εγω γυρνω ξυπολητη μακρυα σου.

φταιει η σιωπη που με πληγωνει

ισως τα βραχια της ματιας σου

κι ερχεται το καλοκαιρι και φευγει

ολα με ενα συννεφο αγκαλια

για να εχεις παντα την απειλη

δεν αλλαζουν οι ουρανοι

δεν αλλαζουν κι οι καιροι

εδω ειμαστε

εγω εδω κι εσυ πιο περα

ονειρα αμοιραστα σε δανεικα κρεβατια

ποσο κραταει και γιατι

ποτε μου δε καταλαβα