neverland blew up

ανεκφραστη κουκλα σε κοσμους πλαστικους.

δεν καταλαβα πως εγινα ετσι.
πως με αφησα να πεσω απο γκρεμους που δεν εχτισα.


ποτε μου δε καταλαβα πως βρεθηκα στα χερια σου.

οι κοσμοι μας εχουν αλλα χρωματα,αλλες πρωτευουσες και αγκαθια.

κρατα με σφιχτα.

μονο σημερα.

μονο τωρα.

οσο αντεχουμε.

οσο μπορεις.

πριν γυρισει αυτος ο τυφωνας του φοβου.

πριν φυγω.


να δουμε πως θα ειναι η τελευταια ανασα

να δουμε αν σπαω

να δουμε πως ειναι το τελος

να δουμε αν υπαρχει δυναμη ορατη αναμεσα μας

να δουμε πως ενα χαδι παραδεχεται οτι ξεχειλωνει,οτι φθειρεται.
οτι δε μπορει να φορεθει για παντα.

σαν τα αγαπημενα μας ρουχα...

μια κουκλα που γινεται κομματια,μολις πεσει σε χερια παιχνιδιαρικα