all i want is an endless summer

ξυπνας.
σε ξυπναει η ζεστη.
ανοιγεις τα ματια και ψαχνεις να βρεις τη ματια του.
που εισαι?
λειπεις και τελειωνει το καλοκαιρι.
το καλοκαιρι μου!
δε θελω,μα δε ρωταει κι αυτο.


καλοκαιρια σαν κι αυτο δε ξερω ποτε θα ξαναρθουν.μικρος θησαυρος απο κοχυλια και χαμογελα.
να μιλαω στις πατεριτσες μου.
να φτιαχνω βραχιολακια οπως οταν ημουν μικρη.
να τσαντιζομαι και να λυνεται στα γελια.
να λεω παραμυθια στην εφη στο παγκακι κατω απο τα δεντρα.
να σκαω στα κυματα με το γιωργο.
να μου τη σπανε οι γιαγιαδες στο τρενο.
το παιδι του οδηγου να παιζει με την κορνα.
να τρωμε φρουτα το μεσημερι και να λιωνουμε.
να μας λεει ιστοριες η γιαγια κι εγω να κρυβω δακρυα.
να πινουμε τσιπουρα με τη μαρια στην παραλια του χωριου,κι ας ειμαστε στο βουνο.
να τρωμε σουβλακια στο γρασιδι.
να προσπαθω να συζητησω για το φεγγαρι με τη βουλγαρα γκομενα του θειου.
να κοιμομαστε με βροχη αστεριων για ταβανι.
να κανω κανο με τη σοφια.
να μας τελειωνουν οι ευχες και τα αστερια να πεφτουν ακομα κι οταν κοιμομαστε.
να μου κραταει το χερι κρυφα για να κοιμηθω.
να γελαμε το τελευταιο βραδυ με το γιαννη και να σκαρωνουμε σχεδια.
να με ζωγραφιζει στο πλοιο και να με ζηλευει ενα πιτσιρικι.
να κραταω τσιλιες για να καπνισει ο παναγιωτης.
να κανω βουτια απο το νησακι και να σκαω σαν βατραχος.
να τους βλεπω να παιζουν βολλευ και εγω να γραφω στο μπλοκακι μου καλοκαιρινες μπουρδες.
να μας σερβιρει ο βεγγος το μαμ μας.
να ψηνουμε ψαρια με το μιχαλη και την ειρηνη.
να μιλαω για ταινιες με τη μικρη μαρια.
να ακουμε σκυλαδικα με τη φανη στο μπιτσομπαρο το καμμενο.
να διαβαζω βιβλια για ψυχωτικες οικογενειες.
να παιζω με το λαχανι τρελομπαλο που ακομα ειναι αβαφτιστο.

δε θυμαμαι μονο αυτα.μα δε μπορω να τα μοιραστω ολα.ολες σου τις καραμελες τις δινεις οταν δεν εχεις δοκιμασει ουτε μια.

κι ακομα δε τελειωσε.τιποτα δε τελειωσε.οσο υπαρχει ζεστη.ειτε απο τον ηλιο.ειτε απο τις αγκαλιες και τις στιγμες.

marshmellows

kids dont ever grow up in some cases.
i hate telephones when they dont answer.
i hate dots when they cant make me happy.
i hate wantin to give a hug when noones quite close.
i hate my toys coz they dont make me happy enough.
i hate haters.

i wanna fly.

can u draw me two wings?

i just wanna reach little prince and then dive in the universe.

am i a thought in someone's mind-i dont mind bein a thought.

τα ρτ

μην κολυμπας σε σκοτεινα νερα,μου χαν πει.

μικρη ή μεγαλη?
τι σημασια εχει?
και ποιος οριζει ποσο τρανος ειναι καποιος-ή ποσο πρεπει να ειναι.να φαινεται.
ειναι σαν το υψος.αλλαζουμε σχετικα.συνεχως.δε το οριζουμε εμεις.

σ'αγαπαω κι ασ μη σε ξερω.
μου λειπεις κι ας μη ξερω γιατι.

σκοτεινιαζει


ολα ηρεμουν ή ξεσπουν.

να βουτηξω?βουταω κι ας εχει σκοτεινα νερα.

δυο επιλογες παντα.
δυο μονοπατια.
σε ποιο να περπατησεις?

δυο ποδια εχω.θα περπατησω,θα συνεχισω κι οποιος θελει ακολουθει.

μου λειπει ο χαρτης.
τις διαδρομες δε ξερω.

μπαλονια περιπλανωμενα σε μπλε ουρανο.
αυτο ειμαστε.

ταρτ-

ξυλα που χορευουν

σε παραλια απομακρυσμενη

περπατησιες αποτομες-ανεμελες

σε αμμο μοναχικη

ζωες μπερδευονται

σαν βοτσαλα που τα ταξιδευει το κυμα


θελει χρονο.υπομονη.

ειναι σαν να εισαι μικρος.θες με το που πιασεις το καλαμι να πιασεις και το μεγαλυτερο ψαρι.

η θαλασσα σε πνιγει και σε ηρεμει.
ποσο αληθεια βγαζει αυτο το συναισθημα.το διπλο και αντικρουομενο.

εχεις μια απωλεια.

θλιβερη οπως καθε αλλη,μα αχνη.

αλλες φορες σε τυλιγει σαν ομιχλη

κι αλλες την βλεπεις στην ακρη του δρομου. σε κοιτα.

σου κλεινει το ματι.

tart

βαρκες παρατημενες
αγκυροβολημενες


ονειρα που περιμενουν επιβατες

κι εκει που περπατας και χανεσαι στη διαδρομη

σκονταφτεις σε ξυλα και βοτσαλα.

και τα ρωτας να σου πουν παραμυθια.

ιστοριες που εζησαν.
που καποτε ηταν κι αυτα μερος ενος παζλ.
αναμνησεις καποιου.

φοβαμαι οσα δεν ακουγονται.
οσα δε λεγονται στη μουρη μας μπροστα

waitin as if

περιμενεις πως και πως να πεσεις στα βαθια.
ονειρευεσαι να χαμογελας συνεχεια.
να βουτας σε πρασινα νερα-να εισπνεεις ηρεμια σε καθε αναδυση απο αυτα.
κι ο ηλιος να σε τυφλωνει.
να θες να φωναξεις και καμια σιωπη να μη σε κραταει.
να αγαπησεις και να αναγνωριζεις τον εαυτο σου σε καθε στιγμη.
κι οταν αυτο συμβαινει
εσυ λειπεις.
χαθηκες καπου.
μαζι με καποιες βαλιτσες
σε καποιο απο τα ταξιδια σου.
ολα ακαθοριστα,θολα,σαν να ξυπνησες σε μια διαδρομη

κι εχει ομιχλη και αγνωστο οδηγο.

"χαμενοι μοιαζουμε κι οι 2 στο γυρο του θανατου στη παγωνια του οριστικου στον τρομο του αορατου...μα οριστικα θα χεις χαθει μοναχα αν το διαλεξεις οπως οριζει ο θανατος τα λγια και τις λεξεις..."

ship on the way-slip on the way

minuses and pluses.
sometimes we just count them to see the minuses rise up.
people like me like difficulties.
simple way of life and not high life-budgety situations.
we're still kids you know.
wish you were here,to talk about all this shit my mind's overload with.But i know you're not comin.so hey i just write them in advance.
for you to see(once upon a time in a nearby castle)
for me to express myslef.
lookin at him as he's asleep,i feel so nice.so me.secure for once.
i wanna hug him and tell him not to leave me alone.
to travel with me all the time.as if that is possible.
but still.
in hopes we trust.
rumblings

and then again what is this all about

στον πλανητη μου κανουμε υπομονη εχω πει.κι ομως τωρα εχω γινει ανυπομονη μελισσα και τρεχω.

μα καπου με εχασα κι εγινα οτι σιχαινομαι.πρεπει να ναι ιος καθε που πλησιαζει ο σεπτεμβρης και γινομαι σπαστικια-γκρινιαρα-παιδι ζητιανακι σε χαδια και καμωματα.

μεγαλωνουν οι νεραιδες ποτε?

που πηγαν οι φετες με μερεντα που εφτιαχνε η γιαγια μου καθε απογευμα?

γιατι με ξυπνανε παλι κουδουνια και τηλεφωνα?

ποτε θα γραψω κατι με συνοχη και νοημα?συμβατικο?και τοτε θα μπορεσω να γινω καλα παλι?

εχασα τα κοχυλια που κρεμασα στο λαιμο τη στιγμη που ενιωσα τη λιγοτερη μοναξια.

"εγω σ'ευχαριστω που κολυμπαω στο βυθο σου"

αστερια τυλιγμενα σε λαδοκολλα

παρεα με ενα κουνουπι που μου χει γινει κολληταρι ξαφνικα,κι ενα ζουζουνι που ειπε να μου κανει επισκεψη απο το ανοιχτο παραθυρο...καθομαι και ξυνομαι λες και το αλατι απο τη θαλασσα δεν ξεπλυθηκε ακομα απο πανω μου.
νιωθω μαυρισμενη αλλα δεν ειμαι.λιγο διαφορετικος ανθρωπος σιγουρα.
τρελη θα με περασεις,διαφορετικος ανθρωπος μετα απο λιγη ηλιοθεραπεια?
και γιατι οχι?αλλαζουμε συνεχως.
σχημα-μορφη κι υποσταση.
σαν ζελεδακια-οχι απο αυτα που τρωμε-κριμα και θα ηταν ωραια.
γευστικο πανηγυρι.

βζουμ βζουμ το κουνουπι και το κακομοιρο ζουζουνι χτυπαει σε τοιχους να βρει εξοδο κινδυνου...

ολοι λειπουν.αλλοι γυρνανε και ξαναφευγουν.
ενα καλοκαιρι θα μπορουσα να χορτασω και παλι δε καταλαβα πως τελειωσε.
ζηταω αστερια να τα βαλω σε βραχιολια η να τα κρεμασω στο λαιμο.ειμαι κοντη δε τα φτανω.
και εικονες.πολλες εικονες.να ταξιδεψω εκει που εισαι και δε μου κρατας το χερι.
εκει που σπαταλας χαμογελα σε αγνωστους,εκει που τραγουδας ενα τραγουδι που δε ξερεις που ακουσες μα σου εχει κολλησει.
ενα μηνα παραταση στο καλοκαιρι μας δωσε μου.για να προλαβω να ραψω στολη αστροναυτη ή εστω αστροκαθαριστριας.
να μπορω να φευγω.
να προλαβω να φευγω*


πεινας?εγω πειναω.
ειμαι στο συννεφο κι ακομα να φανεις.ευτυχως μου αφησες το μπουφαν σου να με ζεσταινει.
και μια μικρη περηφανια για το ποιος εισαι.μα αυτο ειναι μυστικο και το βαζω πισω στη τσαντα μου να το χω μονο εγω.
πειναω.θελω αστερια τυλιγμενα σε λαδοκολλα

,.,.

ειδα πολλα αστερια να πεφτουν αποψε.
'η μηπως ηταν χτες?

σιγα τη διαφορα

γκουντναιτ μουν

δαντελες ξεχασμενες σε ροζ τοιχους

απο τοτε που γυρισες σπανε γυαλια οταν σκεφτομαι

ταξιδι χωρις ορους ειχαμε συμφωνησει σιωπηλα

και ξαφνικα ξυπναει μεσα μου οτι γουσταρω να κοιμαται

και φωναζει

στα ονειρα μου που σε βλεπω, που αισθανομαι τις μυρωδιες που κρατησες δικες σου να μου κοβουν την ανασα στο κυνηγητο

παραξενιες?
ποιος ξερει να σου πει με σιγουρια?
κανεις.

ευχες κανεις και ονειρα που σιγα σιγα κρυβεις.
κι απο μενα.
σιωπηλα περπατας και μπλεκεσαι σε νοτες που δεν ειχα ξανακουσει.
εικονες που δεν αποτυπωθηκαν πουθενα.ειναι ολα οσα ζησαμε και ζουμε.ολα τα βλεμματα και τα στραβοπατηματα που περιεχονται σε ενα βιβλιο.
μια ιστορια που αλλαζει μορφες με καθε αστερι που πεφτει.

καληνυχτα,το φεγγαρι μικραινει μικρε ταξιδευτη

μη με ξεχνας,εχει κρυο

κι ας μη τελειωσε ακομα το καλοκαιρι

the movie i'll never recomend

wishin on a star...
wish i wasnt able to cry..
wish you were happy..
wish just one second of an entire life was true.
not fake.
with vivid colours.
with no secrets behind it,no hidden messages-thoughts,sentiments.
we die a little every day,every minute that passes....even when we are on the bus,even when we kiss the one we love,even when we laugh our heart out.everythin is just so fluid,liquid,not enough for anyone.
other people dream new things,better moments,great success,they dream.
other people just wait,wait for the perfect moment,for the love unexpected,for the big chance to just knock their door.
i cry,we all do.
some with tears,others with silence.combination is possibly bad,but still it heals.in a way.
its like acid in wounds.make the wound disappear.sometimes will take the foot as well but that's just a small amount of a payment you owe.and you just dont know.they never tell.
wish just one moment was real.as in with flesh and blood and a heart beatin.for real.will you forget me?of course you will.you'll forget one day the hug you gave me the first night when you were lookin me in the eyes and i saw inside them us together.just a sparkle.a reflection of a dream.you'll forget the things you'll say tomorrow when somethin phenomenically better will appear at your window.reflections and illusions my friend.i see you in me.i see me in you.i can't stand thoughts screamin.it's just too much.
but forgive me,i'll forget all that when i'll open my eyes and you'll be next to me smilin.

μφ μφ κι αλλα τετοια γνωριμα

μερες αργιας.

απολυτη ησυχια.μεσα και εξω.

ζεστη.κανεις δε κουνιεται με ευκολια.

ακομα και τα πιτσιρικια στις αυλες βγαινουν μολισ σουρουπωσει που εχει λιγοτερη ζεστη.

να μπορουσα να γινω μικρη.να παρω κι εγω το πλαστικο ποδηλατο με την κοκκινη σελα και να μη με νοιαζει αν θα μπορεσω να φτασω τουσ πιο μεγαλους....ή που θα παω εν τελει....

ανακατεμενα μαλλια και καρδιες χωρις ηρωες προκατ.ακομη.

ειναι στιγμες που ολοι μοιαζουν τοσο κοντα σου κι ας ειναι χιλιομετρα μακρυα.
και κοιτα ποσο δικαιο μοιαζει οταν αυτοι που ειναι διπλα σου και σ'ακουμπουν ειναι χιλιομετρα μακρυα.σας χωριζουν αποστασεις μονιμες.σαν τα καγκελα στα παραθυρα των φυλακων.αραγε οταν εισαι απο μεσα...τι νοσταλγεις πιο πολυ?να βγεις εξω ή να δεις εικονες σαν ξυπνησεις χωρις καγκελα,χωρις εμποδια?

αθωοτητα και ελευθερια.ηρεμια και αγκαλια.επικοινωνια.close contact που λενε κι οι φιλοι μου οι αγγλοι.αυτο.ποσο υποτιμημενα.πεφτουν αυτα τα χαρτια στο χρηματιστηριο της καθημερινοτητας.

να μην ξυπνησω-να θυμηθω να μην ξυπνησω.ειναι τοσο ομορφα εδω