waitin as if

περιμενεις πως και πως να πεσεις στα βαθια.
ονειρευεσαι να χαμογελας συνεχεια.
να βουτας σε πρασινα νερα-να εισπνεεις ηρεμια σε καθε αναδυση απο αυτα.
κι ο ηλιος να σε τυφλωνει.
να θες να φωναξεις και καμια σιωπη να μη σε κραταει.
να αγαπησεις και να αναγνωριζεις τον εαυτο σου σε καθε στιγμη.
κι οταν αυτο συμβαινει
εσυ λειπεις.
χαθηκες καπου.
μαζι με καποιες βαλιτσες
σε καποιο απο τα ταξιδια σου.
ολα ακαθοριστα,θολα,σαν να ξυπνησες σε μια διαδρομη

κι εχει ομιχλη και αγνωστο οδηγο.

"χαμενοι μοιαζουμε κι οι 2 στο γυρο του θανατου στη παγωνια του οριστικου στον τρομο του αορατου...μα οριστικα θα χεις χαθει μοναχα αν το διαλεξεις οπως οριζει ο θανατος τα λγια και τις λεξεις..."