βαρκες παρατημενες
αγκυροβολημενες
ονειρα που περιμενουν επιβατες
κι εκει που περπατας και χανεσαι στη διαδρομη
σκονταφτεις σε ξυλα και βοτσαλα.
και τα ρωτας να σου πουν παραμυθια.
ιστοριες που εζησαν.
που καποτε ηταν κι αυτα μερος ενος παζλ.
αναμνησεις καποιου.
φοβαμαι οσα δεν ακουγονται.
οσα δε λεγονται στη μουρη μας μπροστα
Τρίτη, Αυγούστου 14, 2007
tart
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 3:27 μ.μ.