δαντελες ξεχασμενες σε ροζ τοιχους
απο τοτε που γυρισες σπανε γυαλια οταν σκεφτομαι
ταξιδι χωρις ορους ειχαμε συμφωνησει σιωπηλα
και ξαφνικα ξυπναει μεσα μου οτι γουσταρω να κοιμαται
και φωναζει
στα ονειρα μου που σε βλεπω, που αισθανομαι τις μυρωδιες που κρατησες δικες σου να μου κοβουν την ανασα στο κυνηγητο
παραξενιες?
ποιος ξερει να σου πει με σιγουρια?
κανεις.
ευχες κανεις και ονειρα που σιγα σιγα κρυβεις.
κι απο μενα.
σιωπηλα περπατας και μπλεκεσαι σε νοτες που δεν ειχα ξανακουσει.
εικονες που δεν αποτυπωθηκαν πουθενα.ειναι ολα οσα ζησαμε και ζουμε.ολα τα βλεμματα και τα στραβοπατηματα που περιεχονται σε ενα βιβλιο.
μια ιστορια που αλλαζει μορφες με καθε αστερι που πεφτει.
καληνυχτα,το φεγγαρι μικραινει μικρε ταξιδευτη
μη με ξεχνας,εχει κρυο
κι ας μη τελειωσε ακομα το καλοκαιρι
Δευτέρα, Αυγούστου 13, 2007
γκουντναιτ μουν
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 8:27 μ.μ.