9

καθισα κι εψαξα.

διαβασα για το 9

πουθενα δεν γραφουν για μας.

δεν ξερουν τι τους γινεται

εγραψε 9 φορες "ειμαι ακομα ερωτευμενη μαζι σου για φαντασου" και μετα ειπε δυνατα "δεν καταλαβα ποτε οτι δεν ακους"

οι ανθρωποι που περνουν απο τη ζωη μας,να δεις μενουν μαζι μας.απλα κανουν ησυχια πια.

ακουρε

μια φορα για φαντασου

προσπαθησα να γινω η ζωη καποιου αλλου.και ξεχασα τη δικια μου.εγω ξεχαστηκα.ξεχνιεμαι δε λεω

σαματις ειμαι και τιποτα σπουδαιο περα απο εμενα.

.αλλα ας ξεχνιεμαι

μες το δικο μου χαμογελο κι οχι στις σκιες των αλλων

για 9 μοιαζει κι ας ειναι 10

θελω να ρθεις

για να μην ειναι ματαια.

για να μη νιωθω πως δεν ηταν αληθεια

αφου ηταν ρε

αφου δευτερη ζωη δεν εχουμε

μεσα στα τουλια μπλεχτηκα και καπου εδω με βρηκα παλι

αναφερομαι συνεχεια σε σενα.

δεν εχεις προσωπο

δεν εχεις ονομα.

μα κι οταν εχεις.

λιγη σημασια εχει.

γιατι τη σημασια την δινουν οι ανθρωποι στο ειναι μας.

στο χαμογελο και την ηρεμια που εχουμε σαν ξυπναμε.

μερικες φορες μ αγγιζεις

αλλες με πονας

αλλες νομιζω πως ζω το πιο μεγαλο δραμα

γεμισαμε απο λογια και βλεμματα να μας στοιχειωνουν?

μου φτανει που οτι ζω απο τοτε που με θυμαμαι το ζω με ολο μου το ειναι

δοκιμαζω φουστανια

εγω το παιδι με τα πληγιασμενα γονατα

κι ακου

ακου,μου πανε.

γινονται και τα ασχημοπαπα να νιωθουν κυκνοι αν αγαπανε

γιατι η ζωη ειναι το μεσα μας.

αυτο ειναι.

κι εγω επιλεγω να του βαζω φιογκους.

εσυ?εσυ αγαπησες ποτε?

I carry your heart with me*

Ι carry your heart with me
Ι carry your heart with me(i carry it in
my heart) Ι am never without it(anywhere
Ι go you go,my dear; and whatever is done
by only me is your doing,my darling)
i fear
no fate(for you are my fate,my sweet)i want
no world(for beautiful you are my world,my true)
and it's you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life;which grows
higher than the soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart

Ι carry your heart (Ι carry it in my heart)

by E. E. Cummings

ακους.εμεις ρε.εσυ.εγω.ψαξε κι αμα βρεις θα ειναι αυτο που λαμπει πιοτερο απ ολα κ θα νικαει τα κλισε σου

με κανει να χαμογελαω.

ετσι ξεχωριζω εγω τους ανθρωπους.

ανθρωπε ακους.ακους.αλλα κανεις πως δεν.

τελεσιγραφα.

γυναικες δινουν τελεσιγραφα και τα αγορια τρεχουν φοβισμενα.

αντρες δινουν χαμογελα και στα παιρνουν κλεβοντας και λιγη ψυχη.

αμφιδρομα.και ποιον να κατηγορισεις οταν τα ζεις?

ζουν διπλα μας,αναμεσα μας,μεσα μας.

οχι ρε καρδια.

εμεις ειμαστε αληθινοι.

και θυματα και θητες.αλλα αληθινοι γαμω.

με κοτσια.με δακρυα και με χαμογελα κακαριστα.

δεν προδιδουμε οσα εχουμε πει.οσα εχουμε νιωσει.

φοβιτσιαρηδες ναι.αλλα δε κανουμε πισω.ετσι μεγαλωσαμε.ασυμβιβαστοι στα κλισε.

οχι οτι μας βολευει ρε.

οτι σκιρταει την καρδια μας.

μερικοι ανθρωποι δε μεγαλωνουν ποτε.απλα μαθαινουν να συμπεριφερονται σαν μεγαλοι.καπου διαβασα.

να μου πειτε και γιαυτους που νιωθουν.

οταν ειναι γεροι στην κουνιστη καρεκλα τους αραγε θυμουνται την αγαπη τους?

αραγε την καρεκλα μας θα την κουναν οσοι μας αγαπησαν ή εμεις με οση αγαπη εισπραξαμε?

ας ειμαστε αληθινοι.κανενα ξημερωμα δεν ξερεις τι σου επιφυλλασει.

κι ειναι τσαμπα.

ασε με

"αν ερθεις.μην αργεις."

αυτο.

πριν ενα χρονο.

365 μερες.

κακως

ξερεις γιατι φοβαμαι?

γιατι εγω ξεχναω μα δε ξεχνιεμαι.

γι αυτο φοβαμαι.

γιατι ειχα ξεχαστει και χαμογελουσα.

ειχα ξεχαστει κι ημουν αληθινη.

μαλακαμου.κανεις δε σε αντεχει οταν εισαι αληθινος.

ουτεσυ.

δεν

παει ενας χρονος.

παει.

ασφυκτικο τοπιο της καρδιας απουσιολογιο

λιγο με νοιαζει αν θα γυρισεις.

οι ανθρωποι γεννηθηκαν οχι για να κουβαλουν καημους σαν μπαλες φυλακισμενων,

μα για να χαμογελουν και να κλεινουν το ματι στα δυσκολα με σθενος.

στα ευκολα πηδα-χοροπηδα μοναχος,δε θα σε πειραξει ποτε αν δε νιωθεις απουσιες.

αν δε θελει ο ουρανος να βρεξει

τσαμπα παντα θα χορευουμε

Τον περισσότερο καιρό σωπαίνεις
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης
κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς

χριστιανοπουλος. και μετα προσπαθουν κι αλλοι

ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.
Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,
νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.
Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,
νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.
Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,
γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.

ποιος εισαι εσυ ομως γιατι για μενα ξερουμε

ακου λοιπον.

στη γυμνια σου,δεν υπαρχουν ντροπες.

σε κοιταει ο καθρεφτης καθως τον αγνοεις κι ομως δε ντρεπεσαι.

ποσες στιγμες ομως εχουν αφησει σημαδια.

που δεν βλεπεις οχι επειδη εθελοτυφλεις.

αλλα επειδη ειναι το ειναι σου.

ακου λοιπον

οσα σε σημαδευουν,ακομα τα μυριζεις,ακομα τα αισθανεσαι,ακομα και την θερμοκρασια της ημερας θυμασαι.ολα.

noone can fuckin live without dreams

" [off] This is you. Eyes closed, out in the rain. You never thought you'd be doing something like this, you never saw yourself as, I don't know how you'd describe it... Is like one of those people who like looking up at the moon, who spend hours gazing at the waves or the sunset or... I guess you know the kind of people I'm talking about. Maybe you don't. Anyway, you kind of like being like this, fighting the cold, feeling the water seep through your shirt and getting through your skin. And the feel of the ground growing soft beneath your feet. And the smell. And the sound of the rain hitting the leaves. All the things they talked about in the books you haven't read. This is you, who would have guessed it? You. "

ετσι ελεγε η Ann.ετσι θα πω κι εγω.και ποσο δε με νοιαζει που ειναι Αυγουστος ακομα.its just me.it was always me.you dont see you just watch.

ολοκαινουργιος δε γινεσαι ποτε

ο παραλλογισμος μας χτυπουσε την πορτα καιρο.

κουραζονται οι ανθρωποι

ακομα κι οταν μοιραζονται τις ιδιες ανασες.

γιατι η αγαπη ματια μου ειναι πεισμα κι εγωισμος.

να σκιζαμε τις σαρκες μας λιγοτερο θα πονουσαμε.

μα εμεις κοντρα στην κοντρα.

θα μου πεις.αυτα δε τα διαλεγεις.

ακομα σε ενα κιτρινο στικερακι γραφαμε και λεγαμε δε θελω να φυγω μη φυγεις

αραγε θα σε ξαναδω

θαυμα μοιαζει πως θυμαμαι τοσα κι αλλα τοσα σπασμωδικα σαν απο τρειλερ ταινιας.

μαυτα και μαυτα γεμιζουν τα ταβανια αστερια.

γιατι οταν εισαι μονος μονο το ταβανι σε κοιτα τοσο καταματα.

μονο αυτο σε τυλιγει οταν κοιμασαι.

εχω να κοιμηθω ηρεμα 11 μηνες καλο μου παιδι.

κραταω αγκαλια κατι απωλειες που ολο με κλωτσανε.

κι αφου τοτε ισως σιγα μην μα παντα υπαρχει αυτο το μεσα σου που σε κλωτσαει

εχω να δω τα ματια σου παραπανω απο μηνα.

θα μου πεις.

εσυ το εχεις βαλει πεισμα εδω και καιρο.

μια ζωγραφια μουτζουρωσες.μα ακομα κρατας και γομα και μολυβι

κι ερχεται εκεινη η μερα

κι οσα σχεδιαζεις να πεις δε βρισκεις λογια

κι οταν τα βρισκεις δε τα λες

-θα μαγαπας? -μεχρι ν αρχισω να ξεχναω

κι ενα χρυσοψαρο λοιπον, κανει μια ευχη,να μην ξεχασει ποτε.για να χουν κι οι δυο κατι να θυμουνται

εδω δεν πιανουν οι καταρες,εδω μονο οι ευχες απο καρδιας

κι αν πουλανε ευκαιρια μην αγορασεις.

κι ισως το καλυτερο δωρο,να ναι μια κουνιστη καρεκλα για τα γεραματα.

γιατι η θυμηση δεν ειναι υποχρεωση μα ταπεινη ευχη

κι αν σαρεσουν τ αστερια,να ψαχνεις στα ματια να βρεις λαμψη και φως.και στις αγκαλιες αληθεια.

γιατι τ αστερια αν δεν βγουν φωτογραφια.ειναι που ειναι κοντα ανθρωποι που κλεβουν το σκοταδι και το κανουν φως που καιει το φιλμ.

μα αφου κοιτα ολα σαν να μην τελειωνουν δειχνουν

δεν της εφτιαξαν παραθυρα,ξεμειναν απο μπογια οταν ζωγραφιζαν το φεγγαρι

κι αυτη αταραχη,περπατουσε,περπατουσε και κοιταζε το φεγγαρι.

και το φεγγαρι την ερωτευτηκε και της ειπε : "ποτε θα σε ξαναδω?"

"θα ερθω εγω να σε βρω",του ειπε

*

βαριεσαι οταν χαμογελας?

βαριεσαι οταν κοιτας τα αστερια?

να μη μαχαιρωνεις ρε αυτους που σαγαπανε

ενα ποιημα που αγαπησα

Γιάννης Βαρβέρης, «Ο πατέρας δεν πίνει στους ουρανούς»

Χθες είδα πάλι στον ύπνο μου τον πατέρα. Καθόμασταν οι

δυο μας σ’ ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο. Κάποιος μας

έφερε δυο ποτηράκια και κρασί. – Είσαι καλά; Του λέω.

- Καλά, καλά, και μου ‘πιασε το χέρι. – Άντε, στην

υγειά σου, είπε. Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε

πάνω στο τραπέζι. – Δεν πίνεις; Ρώτησα. – Εσύ να πιεις,

απάντησε. Εγώ δε θέλω να ξεχάσω.

ντιν

τα μικρα παιδια παντα σαν μικρα παιδια θα κανουν

κι εμεις τετοια ειμαστε

και οσες αρνησεις κι αν ακουμε

του κεφαλιου μας.

και τι ασχημο εχει απλα να ζεις οτι νιωθεις?

αμα το ντυνεις με βαρυγδουπα πρεπει ισως αμα αφου

μονο εσυ φταις

κι εσυ το χανεις το παιχνιδι

αποφασισες να ζησεις.ετσι σου πανε ξεχνανε οι ανθρωποι.ναι καλα.η ζωη ειναι αλλου

χανουμε λιγο το βημα μας.

δεν χανουμε εμας.

σταματα να πληγωνεις τους αλλους με τα αντιο σου.

σταματα να εισαι απολυτος.

σταματα να σταματας.

ξεκινα.

ξεκουνα.

να δω που θα φτασεις.

μα αν δε με κανεις περηφανη

για σενα

για μας

για οτι δεν εχει σημασια

θα σου κοψω τα ποδια.

οπως μου γαμισες τα φτερα.

ελεγε το τραγουδι

ποιος τοπος ειναι πιο κρυφος απο το νου τ ανθρωπου

κι ισως κι αμα κι οχι και ναι και τολμα και αστο.σιγα.εγω εδω.εσυ πουθενα.κι ετσι νιωθεις να μην απειλεισαι.λες κι αυτο εχει νοημα.δε γαμεις

νιωθω πως δεν εχει νοημα να με διαβαζεις.

νιωθω πως το μονο που δεν ξερω ειναι ποτε θα πεθανω.

τωρα τελευταια ολοι μου λενε φαινεσαι χαρουμενη.

να ξερες πως νιωθω

κλοουν

αληθεια χαμογελω

μα εσυ

ποτε δε το δες

οχι μονο εσυ

βασικα ολοι

αναθεμα κι αν ενας κοιταξε βαθια

να δει τι κρυβουν τα ματια βρε αδερφε

η ψυχη οταν καθεται σιωπηλη

δε φταις εσυ

ουτε κι εγω

μας εχουν κακομαθει

τα ευκολα βλεπεις

σιγα μην μαχεσαι υπερ της αγαπης

αν ηταν ετσι θα ησουν εδω

αλλα μπα

μονο λογια αδερφε

και τα παραμυθια λογια ειναι θα μου πεις

αλλα σε αποκοιμιζουν

δε σου ξυπνανε θυμησες που δεν αντεχεις και θες να φωναξεις

βρε γιατι τα χαλασες ολα?

ετσι εκανες με τα παιχνιδια σου?

εγω δεν ειχα

αγοροκοριτσο βλεπεις

δε με χαλαει

να λεω καλα που ειμαι ακομα εγω

κι οχι καμια αλλη

κι ας μην περπαταει κανεις διπλα μου

αυτο ζητουν οι ανθρωποι ρε

αλλα που να ξερεις

τα εφημερα και τα ευκολα

δρακοι ειναι που καταβροχθιζουν

καληνυχτα και κριμα

δε γαμεις

η ζωη ειναι ωραια

κι ας με παρατησες μοναχη

κι ας μη με ειδες ποτε οπως ειμαι

τις κουκλες ονειρευεσαι και θες

δε σε κατηγορω

προτυπα απο μικρα ειναι αυτα

πως να αλλαξουν

μα σαν γινουμε παππουδες και γιαγιαδες

να δω

να σε δω

κοτσια φιλε

και ψυχη

ακους δεν ακους

ακουσες τι ελεγαν τ αστερια?

πως δε θα με μαθεις ποτε.

γιατι με περασες για αλλη

και δεν μπορεις να συντονισεις 2 εικονες

θα ειμαι αυτη που ξυπναω και κοιμαμαι χωρις μασκες και ομορφα στολιδια

κι εσυ θα θυμασαι παντα αυτη που ηθελες και δεν μπορεσε να μπει στα καλουπια των κλισε που σε μεγαλωσαν

ενα ειδωλο στον καθρεφτη

αλλιως φαινεται τη νυχτα κι αλλος τη μερα

λατρευω το σκοταδι

μα ακουσες τι ειπαν τα αστερια εκεινο το βραδυ?

η αληθεια δε μας φτανει

θελουμε το παραμυθι μας

αυτο που γραφουμε εμεις

ουφ παλι

ο χειμωνας περασε

το κρυο ερχεται και καθεται μονο στις πατουσες μου

ενταξει ψεμματα

μερικες φορες ερχεται και με τυλιγει

οταν ξεχνιεμαι

η οταν δεν ξεχνιεσαι

αλογα που τρεχουν ειναι οι ανθρωποι μερικες φορες

και δεν θα καταλαβω ισως ποτε

αν ειναι απο φοβο

απο ενστικτο

η επειδη εχουν μαθει στο φευγιο

το γατι μοιαζει τοσο πολυ με το γιατι

ηταν μια γατα που την ελεγαν καληνυχτα

πονηρη και ταξιδιαρα

ασυμβιβαστη

θελω να σου πω τοσα πολλα γι αυτην να ξερεις

αλλα οχι τωρα.

τωρα εχει παει βολτα

φαντασου πως κουραζονται τα βραχυα να περιμενουν τη γοργονα και γινονται αμμος

χωρις

χωρις τιτλο

χωρις μπαλονι

χωρις εσενα

χωρις καρδια

χωρις 9

χωρις κεινη

χωρις δινη

χωρις

χωρις βραδυ

χωρις χαδι

χωρις υπνο

χωρις κηπο

χωρις παθος

χωρις λαθος

χωρις λαθη

χωρις παθει

χωρις ισως

χωρις μισος

μισος

μπερδευεσαι

κριμα

θυματα γινομαστε εν γνωση μας

ετσι ειναι

αποψε την κανω εγω

please fasten your seatbelts

αυτο ειναι μαγκια

αν σταματησεις τις πρωτες και τις τελευταιες σκεψεις της μερας σου

υπαρχεις?

τα βραδυα δεν κοιμαμαι-θυμαμαι

ποτε δεν μας καταλαβαινουν οταν ειμαστε κοντα

μονο οταν κανουμε δυο βηματα μες το σκοταδι

κι αλλα δυο μες τη χαρα

τοτε σαν να τους λειπουμε

σαν να μας ψαχνουν

δεν ξερω γιατι

αναρωτιεμαι γιατι

τοσες απωλειες και τοσα παραμυθια.

αφου η αληθεια ειναι πως αν τα θελαμε ολα

θα τα ειχαμε ολα

μα εμεις αναποφασιστα τερατα

σαρκοβορα

δαγκωνομαστε και δαγκωνουμε

αναγκες

μεγαλες αναγκες

αγαπες κι αγκαλιες

αραγε

η καρετα σε θυμαται.εσυ?

παραμυθι ειναι παραδεξου

και ζησαμε εμεις καλα κι οι αλλοι καλυτερα.

και ζησανε οι αλλοι καλα κι εμεις καλυτερα.

πρεπει να προσεχουμε και τα δυο.

για να χαμογελαμε ισα

για να ζουμε πιο ομορφα

κοιμισου

ενα γαμωτο δεν φερνει την ανοιξη

φοβηθηκα

φοβαμαι

τρεμω

ετρεχα στη βροχη

ολα τα αντεχω

φυλακας αγγελος μου ειπαν με προστατευει

παει κι η ομπρελα μου

ολο μουσκεμα γινομαι

σκονταφτω σε συννεφα

λες κι ολη αυτη η βροχη εχει επιτηδες μπει αναμεσα μας για να δουμε αν αφου γινουμε μουσκεμα θα ρθει κανεις να μας παρει αγκαλια

τελικα.ολα ιδια κι ολα διαφορετικα.αλλα τιποτα δεν μας χωριζει.

κι ακουω τραγουδια απο βινυλιο.θυμασαι?τοτε δεν υπηρχες.αλλα απο τοτε.το ξερα.

ουτε καληνυχτα

ουτε καληνυχτα,ουτε ζημια

δε θελει πολλα καποιος για να ζησει

μια αγκαλια.που να μην απαιτει.να θελει απλα να ειναι εκει

cold places cannot be earned

φευγω

οχι μη

φευγω

καλα ενταξει

να σε παρω μια αγκαλια?

αντε παρε με

*γκαλια*

φυγε τωρα

δε θελω να φυγεις

δεν πειραζει θα σου περασει

κι εχουν περασει απο τοτε κανα δυο καλοκαιρια και πενηντα δυο χειμωνες

κι ακομα να φανεις

δεν ειναι ωραιο να παρακαλας

τοτε ας μην το κανεις

δεν παρακαλω

ευχομαι

και ξερεις.ακομα κι αν οι ευχες εχουν ημερομηνιες ληξης κι ακομα κι αν ολοι μετατραπουν σε χρυσοψαρα

θα μαι σαν αυτους που ολα κατι τους θυμιζουν

θα πεσω πανω σε μια ταμπελα που θα γραφει εννια

και θα θυμηθω την εννοια μου

και την ευνοια που δεν ειχα

νομισμα

μια μερα θα σου πω ενα παραμυθι

για δυο κοριτσια το ενα μεσα στο αλλο

το ενα ηταν η χαρα της ζωης και της κοινωνικοτητας.

απο μικρη γυρνουσε στο σπιτι της γιαγιας της με μια καινουργια φιλη-φιλο-ζωο-φυτο-πραγμα.

εβρισκε πως στον καθενα μπορεις να δωσεις κατι και να του ομορφυνεις για λιγο,τη στιγμη,τη μερα,τη ζωη.

blueman

                                   "Απογευμα...7 η ωρα.... Αρχισε να δροσιζει,επεσε κι ο ηλιος. Τωρα ολα ειναι καλυτερα στο χαμηλο φως. ξεβαψαν και τα χρωματα. Χτυπιεσαι στις ξερες του μυαλου σου. Εχεις χαθει για λιγο στο απεραντο της μοναξιας. Το χρειαζοσουν αυτο το ταξιδι. Ταξιδι για να γιατρευτεις. Μονο εσυ ξερεις τα μονοπατια που σε γαληνευουν. Ποιος αλλωστε αν οχι εσυ? Περπατας μονος και νιωθεις σαν θαλασσα. Χωρις βιαια κυματα σημερα,χωρις επισκεπτες στο τωρα σου. Στα ποδια σου η αμμος χανεται,πατιεται,προσπερνιεται. Ειναι αυτη που σε κανει να προχωρας. Φτιαχνεις μουσικη,μοιαζεις με τραγουδι. Χωρις καλωδια,χωρις φωτακια,χωρις καρδουλες κι αστερακια. Χωρις δακρυβρεχτες ιστοριες,ουτε παθιασμενα λαθη. Το μεσα μας, κανεις δε το οριζει-δε χρειαζεται λεξεις και ιστοριες φαντεζι. Μοιαζεις με τραγουδι. Νοτες που αποχαιρετουν τη μερα. Σβηνονται τα δακρυα,γινονται ενα με την αμμο και δε θα δουν ποτε το φως της μερας... Εχουμε ωρα μεχρι να ξημερωσει.... Και περπατας... Και μοιαζεις με τραγουδι... Ενα μπλε τραγουδι...."

To παραπανω το χω γραψει γιαυτο το μερος.δεν εχω παει ποτε.εφτασε στα χερια μου για να ηρεμησω.Ειναι καποιο παραλιο κρητης ή Γαυδος.Δε θυμαμαι πια.δεν εχω παει ποτε.05/12/2007

ποσες φορες σε αποχαιρετησα

ολα μπορω να τα αντεξω.

αυτες οι κυριακες ομως.

δεν ξεπερνιουνται

ξημερωματα κυριακης

γεμιζει το ειναι σου μπαλονια κοκκινα.

κι ολες οι μουσικες του κοσμου χαπι να γινουν

κανενα δεν σε κανει να μπορεις να ξεχασεις

η κυριακη ειναι κυριακη

ειναι η καλυτερη μερα του κοσμου

ειναι χαμογελα

βολτες

ηλιος

ταξιδια

ονειρα

ακομα

καραβια

λεωφορεια

αυτοκινητα

ολα οσα σου δινουν ζωη

κι οσα σε κανουν να δακρυζεις κοιτωντας το παραθυρο

οσα δεν σου ειπα

το χα ξεχασει.

οσο κι αν αγαπας τα ζωα,πρεπει να αρχισεις να πατας τα σκουληκια που σε τρωνε.

dont i have a choice?

επιλογες.

ολη μας η ζωη.

εκλογικευση.

δε το χω.

εμενα η καρδια μου με κρατα ζωντανη.

θα λεγα

αλλα ειμαι ρομποτ.

εχω βραχυκυλωσει.

αλλα ζω.

δεν ειναι ολα θεμα αποφασεων.

κανενας δεν ζει ευτυχισμενος μεσα σε κανονες.

σε απολυτα.

σε οχι και μη.

φαντασου.

καποτε

με εκανες να νιωθω οτι μπορω να νικησω τον κοσμο.

ημουν το καινουργιο παιχνιδι?

μονο αυτο δε θελω να μαθω.

γιατι ξερεις.

ακομα και τα ρομποτ.

εχουν κατι για καρδια.

σα σαλονακι μικρο σκεψου.

να περνουν εκει οσοι γνωριζουν στη ζωη τους.

καποιοι ερχονται μονο για τα παρτυ.

καλεσμενοι ακαλεστοι

αλλοι εχουν και τις μεριες τους.

αλλος μια γωνιτσα

αλλος διπλα στο φωτιστικο για να μπορει να σου διαβαζει τα βηματα σου να μη χανεσαι

αλλος τη δικη του πολυθρονα.

που υπαρχει παντα μια.

διαφορετικη απο τις αλλες

μπερζερα

ακομα κι αν λειπει κανεις δεν καθεται εκει

ποτε

δεν θελω να φανταστω τι γινεται αν ολα αρχισουν να τρεχουν προς την εξοδο κινδυνου

ουτε για ψυγειο δε κανει ενα ρομποτ μετα

γιατι κανεις δεν εκτιμαει τα ψυγεια ρομποτ.

δεν εχουν γουστο.αλλα δεν θα βαλουμε εμεις μυαλο στον κοσμο.

μονο να τον ταξιδεψουμε μπορουμε

να κλεψουμε ανασες

για οταν πνιγομαστε στη δικη μας θαλασσα

ολα θα ηταν καλυτερα αν ζουσαμε με παθος.ακομα και το να κατσουμε διπλα σε καποιον σ ενα μικρο σαλονακι.

it takes two to keep tango

γιαυτο τα απροσμενα

τα ακανονιστα

τα χωρις προγραμμα

τα δεν ειμαι στα καλυτερα μου

αλλα μονο αυτο εχω

δεξου με

στο σκοταδι της ληθης βαζεις να χαθουν οσα

δεν εζησες εσυ αλλα μικρο κομματι σου μονο

εμεις δεν ειμαστε ετσι

στον δικο μου κοσμο

εμεις μιλαμε

και πηγαινουμε βολτες

και δε μας νοιαζει αν μας περιοριζει ο πονος

γιατι εχουμε ο ενας τον αλλο

και θα φυγει κι αυτο θα περασει

αφου θα αποκοιμιεσαι διπλα μου

μη μου λειψει τιποτα

ελα τωρα

ολοι κρυφοχαμογελαμε

ολοι χαιρομαστε που ειναι ηλιολουστα εξω

γιατι ανθιζουν κι οι ελπιδες μας σιωπηλα

μονο προσεχε

μην χρειαστεις δυο χειμωνες

και μην διωχνεις

δεξου

ανοιξε το παραθυρακι

κι ας κανει λιγο κρυο ακομα

συνηθιζουν οι ανθρωποι

τσακω μια καρδουλα κι ενα χαμογελακι μανταμ

αλλα εγω ειμαι ρεζερβε και δε το λεω

αγωνιες

σβησε το φως

κοιτα τα αστερια

εχεις τοσο παρασυρθει απο την καθημερινοτητα σου

μα την πρωτη φορα που καναμε βραδυνο μπανιο δε φοβηθηκαμε το σκοταδι

θυμασαι?

ακομα δεν ειχαμε ξεχαστει

οποτε κοιτα τα αστερια

απο δω κ περα

κι εκει στα φαναρια προσεχε

τρεμει η καρδια μου με τοση κουραση που κουβαλας τα βραδυα

θυμασαι εκεινη τη μεγαλη χελωνα?

ξερεις

μερικες φορες κοιμαμαι με αρκουδακι

πιο πολλες φορες απ οταν πριν που δε σε ηξερα

σαν και ολα τα αρκουδακια του κοσμου να ειναι σχεδον εσυ

ψεμα

οχι ολα

το καθενα εχει τη δικη του ιστορια

να ας πουμε ο Στιτς.

ο Στιτς ειναι Γαλλος

και τον βρηκα στη χωρα του ποτε και του ολα ειναι ομορφα εδω κ πολυχρωμα

και δεν ειναι μονος

εχει και την Ειντζελ μαζι του.

ερωτας παραφορος σου λεει

ειναι δεμενοι με μια κλωστη και μια καρδια

και κατι χριτς χρατς ο ενας γυρω απο τον αλλον αγκαλια

μα αν κανεις πως πας να τους χωρισεις...

χα!στην εσκασαν!

τους δενει η καρδια τους

την εχουν μαζι

ειναι τοσο μεγαλη βλεπεις που η αγαπη τους δεν κρυβεται

σαμπως η αγαπη κρυβεται ποτε??

κανει πως κρυβεται αλλα δε μπορει

ειναι αυτη που μετα απο ενα μεγαλο τσακωμο σε παιρνει τηλεφωνο και σου λεει -ελα το φαι σου θα κρυωσει.

τι σου λεω δε ξερεις

που λες ο Στιτς

Κανονικα θα επρεπε να λεω το ζευγαρι

αλλα ετσι ειμαι εγω

μιση νιωθω μισα τα λεω

η κυρια ειναι ροζ κι ο κυριος μπλε γαλαζιος

μαρεσει το ροζ

αλλα και το μπλε γαλαζιο δεν ειναι ασχημο.μαζι ειναι κι ομορφα

δεν ξερω αν ειναι εξωγηινα ζωακια ή απλως περιεργα ζωακια.

με κανουν να αποκοιμιεμαι

οπως οταν σε μυριζα και σε εκανα κουβερτα-αγκαλια

ετσι κι εμεις που λες.

μια κλωστουλα και μια καρδια

και τα ψαλιδια δεν κανει να τα χρησιμοποιουμε

να το θυμασαι παντα

ειμαστε παιδια

τα παιδια δεν κανει

αλλα και να κανε.

κριμα ειναι.

τα πραγματα ειναι απλα και καλο θα ηταν να τα αφηναμε ετσι

στην αγαπη τους λοιπον

κι εσυ τωρα ξερεις

η πολυθρονα σου ειναι ακομα εδω

39.8

κοιταξε τα ματια της στον καθρεφτη.

ηταν κλαμμενα.

ειχε ξεχασει οτι ετρεχαν τα ματια της παλι ποταμια.

ηθελε να πει τοσα πολλα και πνιγοταν μερικες φορες

ηθελε να πει ξερεις δεν ειχα κανεναν δικο μου εκει

ηθελε να πει ειχες ολα τα κομματια μου εσυ

ηθελε να πει ζουσα για σενα.ετσι απλα.

ηθελε να πει το χαμογελο σου με κανει να προχωρω κι ας φοβαμαι

εγω δε φοβομουν

ειχα πει οτι με φυλακιζει ποναει.

και κοιτα τωρα.

ανυποτακτη.

κι εσυ το ιδιο βεβαια.

τις κακες στιγμες πρεπει να τις ξεχναμε.

αλλιως δεν προχωραμε

ξεχνιουνται οι ανθρωποι και κανουν λαθη.

ολοι κανουν λαθη,δε μπορει να φταιει μονο καποιος.

αλληλεπιδρασεις ειμαστε

το ειναι μας δεν αλλαζει

μονο προσαρμοζεται συνεχεια.

αναλογα τα στοιχεια που εχει στη διαθεση του καθε φορα.

εξελισσομαστε

αν μεναμε ιδιοι

δε θα χαμε ζησει τιποτα απ ολο αυτο

τα πραγματα ειναι απλα

οταν τα συνηδητοποιεις

χρειαζεται μερικες φορες μια γερη τουμπα ξερεις

αλλα οταν

ολα αλλαζουν μεσα σου

και ξερεις πως μπορεις να περασεις ολες τις φουρτουνες του κοσμου

αφου εχεις καλο σκαρι

ετσι κανουν οι καπετανιοι

και τα κοριτσια χαμογελανε αν τους πετυχουν σε κανα λιμανι

ειναι η δυναμη που αποπνεουν μαλλον

εγω δε ξερω κυμα ειμαι

ειναι πολλα που σχεδιαζε να πει

αλλα δεν τα λεγε

την προδιδαν τα ματια της που ετρεχαν παντα πιο γρηγορα απο αυτη.

κοιταχτηκε ξανα στον καθρεφτη

ολα ειναι πιθανα

ηπιε 2 χαπια και εκλεισε τα ματια

2 κουταλιες μελι

μια μερα θα διασχισω τον κοσμο για σενα

ghosts

λαθος μου μεγαλο λαθος μου.

που πιστεψα πως οι ανθρωποι νιωθουν.

Ελπιδα θα την εβγαζα την γατα αλλα δε θα στο λεγα ποτε*

της χαρισε μια πεταλουδα

κι αυτη για να μην πεταξει μακρυα

την εβαλε μεσα της

αριστερα στο στερνο της

να αναπνεει

να μπορει να πεταει

ομορφη καταραμενη

αφου μαραθηκαν τα φτερα της

κι αυτη ελεγε

μη σκας

γεννηθηκα με φτερα

μολις βρεις τα δικα σου

θα πεταξουμε μαζι

κι ετσι πορευοταν

κι ετσι χαμογελουσε

ειχε την πεταλουδα της να χτυπαει στη θεση της καρδιας

κουβερτα γινε

μ αρεσε ν ακουω την καρδια σου

γι αυτο ερχομουν καθε βραδυ πιο κοντα

*

οταν ξερεις τι σε κανει καλα δε ψαχνεις στο πισω μερος των ντουλαπιων

χαμογελα να κανω ευχη

*

ενα κοκκινο μπαλονι εψαχνε διεξοδο στον εξαερισμο τις τελευταιες μερες.

και τραγουδουσε save me will somebody save me-love is killin me

μηνμεαφηνεις

ξερεις ποιο ειναι το θεμα?

οταν περπαταω εκει που χαμογελουσαμε

νιωθω ξανα καλα.

για λιγο

δεν ειμαστε λαθη αρα δεν τιθεται θεμα διορθωσης.μονο συνεχεια κι οπου βγει

κι αν μου λειπεις?τι μενει?η μουσικη να κουκουλωσει τα κενα?

*-

ποτε σου δεν μ αναζητας?

κλεψιμαιικον.αλλα να μην το ξεχασω

Η πραγματική αγάπη δεν απαιτεί,ουτε απαιτεί, ούτε επαιτεί.

που το ξερεις οτι τα θυμασαι μονο εσυ?

-θελω κι εγω ενα μπαλονι

-ελα μωρε,μπαλονι?

-θελω ενα μπαλονι

και κρατουσε το μπαλονι και χαμογελουσε

και ελεγε δε τις συμπαθω εγω αυτες τις γιορτες αλλα της εφτανε που τον εβλεπε να χαμογελα

και κοιμηθηκαν σαν να ηταν ενα

και το μπαλονι διπλα τους

κοκκινο σε σχημα καρδιας

το πρωι ξυπνησαν και το μπαλονι ειχε λιγο κατεβει αλλα ακομα πετουσε.

αναμεσα τους

διπλα τους

σε σχημα καρδιας

και περασαν οι μερες και τα χαμογελα ηταν ακομα εκει κι αυτοι το ιδιο

και το μπαλονακι ειχε μικρυνει και δεν πετουσε πια.

αλλα ηταν ακομα εκει.

κοκκινο και σε σχημα καρδιας

μικρο σαν ποντικακι

και φαντασου αυτοι δεν πιστευαν σαυτα

και ζησανε μια αγαπη*

0329

....κι ετσι η κολοκυθα μετα απο φουρτουνες, τρεχαλες, ερωτες και μυστικα ανειπωτα

χωθηκε στο κρεβατι της

εκλεισε τα ματια

να ονειρευτει χαμογελα

μημεδιωχνειςφευγωμονη

καις

καιγεσαι

εχεις ενα στροβιλο μεσα σου

και φτιαχνει καταιγιδες καθε τοσο

εχεις βαλει κατω το χαρτη και ψαχνεις

θα φυγεις

ολοι το ξερουν

***

"It's impossible." said pride."It's risky."

said experience."It's pointless." said reason."Give it a try."

whispered the heart.

***

"It's impossible." said pride."It's risky."

said experience."It's pointless." said reason."Give it a try."

whispered the heart.

βραδυ δευτερας

και ξερεις.

οταν σου λενε μπραβο εχεις δουλεψει με τον εαυτο σου ξερεις τι θες

εσυ θες να πεις

και δε λες.

και ετσι δε το ξερει κανεις

κι αλλες φορες σου λενε κανεις λαθος που μιλας

μα οχι

ολα ειναι απλα

αρκει να ανοιξεις τα ματια σου

κι ειναι κι αυτο το κρυο αποψε

μια αγκαλια

τι ψυχη εχει μια αγκαλια?

να σου δωσω τη δικη μου για ανταλαγμα

*balloons in the sky means holdin hands*i can see no balloon

its been a long time and u play it cool

και σκεψου τι αξια δινεις στο καθε τι.
σαυτα που εχεις δεδομενα.
κι ενα φιλι.
κανει ενα βατραχο πριγκηπα
και μια προδωσια να μεινει στους αιωνες.
ολοι ξεχνουν
ακομα κι εσυ
εκτος αν κατι μεσα σου χτυπαγε μονο για αληθειες.
εκει ολα αλλαζουν.
γιατι οι τυψεις δεν κανουν καλη παρεα
σε καμια φουρτουνιασμενη θαλασσα δεν πνιγονται
σε καμια καθημερινοτα δεν κρυβονται

μιλα ξυλινα μιλα τυπικα

οσο χτιζεις τοιχους σε τοιχους θα πεφτεις

σε καταλαβαμ

κανενας θεος δεν ξερει οτι ειναι

κι αν μεγαλωσαν τα φτερα μου,εγω απ'το πλαι σου δεν λειπω.

εσυ απο την αλλη...

*

Για να ζεις μοναχός, πρέπει να είσαι ή θεός ή θεριό._

τσικεν ινβειζιον

ηξερα οτι δε θα ερθεις.
οπως ηξερα κι οτι δε θα καταφερνα ποτε να δω πισω απο τον τοιχο σου.
τελοσπαντων.το ξερα.αλλα κι εσυ ειπες να το επιβεβαιωσεις.

οταν θα φευγεις μην κλεισεις την πορτα

το πιο ευκολο ειναι να αποφευγεις να αρνεισαι να διωχνεις να φευγεις.

εγινες ολα αυτα που ειπες ενα βραδυ οτι μισεις.

δε θα μου κανεις τη χαρη,κι αυτο γιατι ετσι θαρρεις πως νικανε οι ανθρωποι(χωρις).

και καθε φορα που (με) αρνεισαι βρεχει.

σαν να θελει κι ο ουρανος να τα ξεπλυνει ολα αυτα μαζι με σενα.