Μοναχα για ενα βραδυ

Ποσα πραγματα θα θελαμε να πουμε σε καποιους και δεν ειπαμε ποτε?Ποσα θα θελαμε να κρατησουμε για παντα μυστικα κι ομως μαθευτηκαν?
Εκει που καθομαι και δεν κανω απολυτως καμια σκεψη,εκει νιωθω πως λυτρωνομαι,κι εκει ειναι που ερχεται ενα κρυο απο το πουθενα κι ολα αλλαζουν ροη.
Αρχιζουν παλι οι σκεψεις.Βασανο ισως πλεον.
Πως αλλιως να εξηγησεις ολη αυτη την αναλυση.
Αυτο το κρυο συμπορευεται με μια απουσια.
Οι δικες μου απουσιες εχουν γινει καρφια.
Αναρωτιεμαι τι ειναι αληθινο απο οσα ζω.
Ενα δωματιο ροζ με ξυλινο πατωμα.
Μοιαζει τοσο κοριτσιστικο που θα ουρλιαξω.
8υμιζει σπιτι ομως.
Αποφασισα να αφησω το χρονο να κυλησει.
Κι αυτος με ισοπεδωσε.
Παει καιρος τωρα.
Αλλα δε θελω να συνεχισει.
Πρεπει να αλλαξει αυτο.
Οι αντιδρασεις μου εχουν γινει αγνωριστες.
Ισοροπια σε τραμπαλα?
Παντα καποιος κερδιζει.
Αλλα παντα μετραει το αποτελεσμα κι οχι ποιος καθεται απεναντι σου.
Να παιζεις με τους κανονες του παιχνιδιου σε μεγαλωσαν.
Στρατιωτακι.
Φοβαμαι.
Πεφτω.
Στο κενο.
Τι λειπει?
ξεσκεπαστη κυκλοφορουσα στους δρομους κι αποψε