θα μπορουσε να ειναι ταινια μικρου μηκους,οι μερες που περασαν.νιωθω πως με εχω χασει.αν με βρειτε φερτε με πισω.τα ματια μου τρεχουν και δε ξερω γιατι.χρειαζομαι κατι που δεν εχω.κι εχω πολλα που δε χρειαζομαι.ισως αν....δε ξερω τι θα με κανει να νιωσω αλλιως. ο χρονος ισως.γιαυτο λατρευω τα ρολογια μαλλον.ευτυχως δε με βλεπει κανεις.και μπορω να πεισω πως αυτα δε τα γραφω εγω αλλα καποιος αλλος που υποστηριζει πως ειμαι εγω.αρα μπορω να κλαιω,να δακρυζω,να βγαινω στη βεραντα μου και απο το πουθενα τα δακρυα να γινονται ενα με το χαλαζι που ηρθε απο το πουθενα.γιατι κανεις δε βλεπει.κι οταν δε βλεπει κανεις,μπορω να ειμαι εγω.Ο αγιος βαλεγδυνος χτυπησε κι αποψε την πορτα.Ποτε μου δε τρελαθηκα με αυτη τη μερα.Ειτε ημουν ερωτευμενη ειτε οχι.Σε διαφορες φασεις.Ισως επειδη......
το δωρο μου ξεχασες αγιε βασιλη....μια αγκαλια....8α περιμενω του χρονου....
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007
re oust
Αναρτήθηκε από mymumcallsmecristie στις 3:41 π.μ.